Daar hopst gabbertje...

Na hier een half uur, tot astma-aanval toe, op Raver Revolution III te hebben rondgesprongen, bedenk ik plots dat ik het zó ontzettend jammer vind dat ik nooit heb leren gabberen (ook wel hakken genoemd). Voor de mensen die significant jonger zijn: gabber is een soort oma van jumpstyle.

Tegenwoordig is het (wat meer) geaccepteerd om zowel van “echte” muziek als van “muziek komend uit de computer” te houden. Ook zijn er veel meer bands die aan kruisbestuiving doen: het gebruik van samples en beats is tegenwoordig niet bijzonder meer, maar was toen not done (spreek uit: nut dún).

Toen ik nog jong was (Oma Spreekt) en dan met name in de groep mensen waarmee ik optrok was het namelijk zo dat je van alternatieve muziek diende te houden. Punt. Achteraf gezien denk ik dat als je in de encyclopedie kijkt onder “pretentieuze, omhooggevallen losers avant-la-lettre” je een foto van ons groepje ziet, waar ik, met een half dooie poedel op mijn hoofd want de straightening iron was nog niet uitgevonden, zo links van het midden sta. Ach, misschien is iedereen in zijn tienerjaren wel zo onuitstaanbaar.

Maargoed, terug naar het verhaal: “muziek uit de computer”, house, zoals we dat toen noemden, was “geen echte muziek” en gabber was voor aso’s in trainingspakken. Dat is trouwens ook iets wat je de jongere generaties moet uitleggen: dat trainingspakken sinds Madonna en Juicy Couture weer kunnen, maar dat je gedurende een behoorlijk aantal jaren zelfs geen trainingspak aandeed tijdens het trainen! De jaren ’90 waren vrij gecompliceerd…

En weer terug naar het verhaal (ik lijk Youp van ’t Hek wel!): natuurlijk wilde ik geen aso zijn, dus ik ontkende bij hoog en laag dat ik thuis elk weekend dat danceprogramma van MTV (dat toen nog een clipzender was!) opnam en dat mijn grootste levenambitie was om eens naar een echte houseparty te gaan. Dát, en om Freddie Mercury te worden, maar dat is weer een heel ander verhaal.

Die houseparty is nooit wat geworden, maar ik ben ooit wel eens, met wat ruimdenkender vrienden, naar een gabberparty in een buurthuis geweest. Bril-jant! En van tijd tot tijd hops ik, in de veiligheid van mijn eigen woonkamer, wat rond op mijn zwaar gekoesterde, van e-bay gescoorde, Ravers Revolution III cd. Maar met dat gabberen wordt het helaas nooit meer wat. *Zucht*

Geslaagd! (en andere bezigheden in en om)

Allereerst maar even het goede nieuws: ik ben geslaagd voor de 5 vakken die ik gedaan heb! Iedereen hartelijk dank voor de aanmoedigingen! Het echte realiseer/besef-moment moet nog komen, maar zoals u weet gebeurt dat altijd op momenten dat ik het niet verwacht.

De afgelopen week gaf een geheel nieuwe betekenis aan het begrip “volledig uitgepoest* zijn”: maandag studeren, dinsdag en woensdag examens en donderdag en vrijdag weer werken. Momenteel beraden wij ons in Huize Poelekie dan ook op een andere aanpak, want dit is niet meer gezond.

Zaterdag was er als beloning dan eindelijk weer eens een verzetje in de vorm van de Eerste Officiële Artismeet, die nóg veel gezelliger was dan ik verwacht had en ik verwachtte er nogal een boel van, dus kunt u nagaan!

Verdere huishoudelijke mededelingen: op 1 december vliegen Meneer de Poes en ik naar Madeira om daar 11 dagen lang de enige toeristen van onder de 65 te zijn. Ook heb ik bij IKEA een nieuwe matrascombo aangeschaft én ben ik de blije bezitster van weer een “Keukending Dat Niemand Heeft”: een ketchuplepel. *kijkt stoer*

* Uitputting voor katten

Oh stress!

*insert hyperventilerend bronchiteus geluid, denk Darth Vader*

Morgen en overmorgen examens!

*piept en jammert wat wanhopigjes*

Overidentificatie II

Deel 1 staat hier.

Sinds een poosje zijn wij hier in Huize Poelekie geheel in de ban van Speckles, een bio-ontbijtgraanspullie in ster- en kattenbrokjesvorm. Vooral die kattenbrokjesvorm zorgt voor problemen want



wat is nu de Speckle en wat is het kattenbrokje?