woensdag 27 mei 2009

Zomaar wat gedachten tussendoor

Ik zat weer eens in een tram en werd plots besprongen door een gedachte: “Is het ook een writersblock als je te veel dingen tegelijkertijd wilt vertellen en het daarom niet gestructureerd op de pagina krijgt?”.

Hoewel ik officieel geen ADHD schijn te hebben (Meneer de Poes doet nu een rolleye) is het altijd wel erg druk en vol in mijn hoofd. Ik heb meestal meerdere denkprocessen tegelijkertijd lopen en denk zeer zelden aan niets. Als het echt “moet” (lees: als ik het niet doe zak ik als een baksteen/word ik ontslagen/mag ik in een kartonnen doos gaan wonen) of als ik iets erg leuk vind, dan kan ik zowaar gefocust zijn op 1 ding, maar de rest van de tijd voelt het toch alsof er een troep/kudde/groep eekhoorns hardop loopt te kwetteren. Wat deze gedachtengang weer verklaart, maar dat geheel terzijde.

Ondertussen heb ik geen idee meer waar ik met dit verhaal naartoe wilde, maar door dit te posten doorbreek ik in ieder geval de “hoe langer ik niet post, hoe groter de drempel wordt”-spiraal. In verder nieuws: ik heb het koud maar weiger dichte schoenen/een panty aan te doen en basgitaar spelen is zo mogelijk nog leuker dan ik had verwacht. Vanavond naar "Coco avant Chanel”, ik ben benieuwd!

woensdag 20 mei 2009

Ik disharmonisch? Naaah! ;-)

Vroeger, toen ik nog een kitten was, dacht ik dat Hemelvaart de viering van de eerste man op de maan was. Ok, ok: ik geloof dat ik een jaar of 14 was, toen ik ontdekte dat het niets met ruimtereizen te maken had. Nog best vlot, zeker als je bedenkt dat ik diep in de 20 was voordat ik erachter kwam dat het weerbericht geen horoscoop is. Hoewel ik over het algemeen niet volslagen achterlijk ben, ben ik wat sommige dingen betreft blijkbaar niet zo snugger of zoals The Big Kahuna zou zeggen: “Léuk dat disharmonisch profiel!”.

Grappig genoeg vertoon ik ziektetechnisch een gelijksoortig iets: op mededelingen als “U bent halfdood!” reageer ik rustig en laconiek, maar oh wee als ik een virusje vang. Of zoals Kattenfluisteraar T. ooit eens constateerde toen ik jammerend in mijn nest lag met een fikse verkoudheid: “Voor iemand die erg vaak ziek is, ben je er niet echt goed in!”. Vandaag bedacht ik dat dat komt omdat ziekzijn iets is wat je rustig moet ondergaan en waarbij je geduld moet betrachten, en da’s nogal lastig als je een ongeduldige neuroot bent.

Maar goed, gezien het feit dat ik blijkbaar een virusje gevangen heb én middenin een vooralsnog goed uitpakkende (klopklopklop!!!) medicatiewissel zit, doe ik het nog best aardig. Wel heb ik zowaar een dagje vrijaf genomen van mijn werk om wat te chillen (lees: mijn chefje zei: “Ga naar huis!” en ik ging).

Tot slot, zodat deze post niet alleen maar over mijn neuroses en malaises gaat, dit fijne nieuws over deze fijne beestjes. Oh, en koopt allen de nieuwe granaatappelhandcreme van Weleda, want die is echt geweldig! En dierenleedvrij, ook niet onbelangrijk.

maandag 11 mei 2009

Dotten

Rood houdt niet van kammen. Wassen doet hij zelf wel en als er iemand gegroomd moet worden, dan is het Les-Mioux en dan doet Rood dat. Nu hij ouder is (en diabetisch, en wat strammer) laat hij het toe dat ik de ergste dotten wegkam. Vanavond hebben we weer een sessie gehouden, geassisteerd door Kattenfluisteraar T. hebben we deze hoeveelheid kat verwijderd:



Indrukwekkend hè?

En om te bewijzen dat er desondanks toch nog vacht op zit, een wegens-geen-flits-want-dan-dichte-ogen niet geheel scherpe foto van Rood:

dinsdag 5 mei 2009

Klets, klets, babbel, babbel*

Hét bewijs dat ziekenhuizen een wereld apart zijn: ik heb niemand over Bevrijdingsdag gehoord, maar het feit dat het blijkbaar Handhygiënedag was (echt waar! Ik wilde dat ik het verzonnen had!) was het gesprek van de dag.

Tijdens de introductierondleiding was trouwens binnen 0,3 seconden duidelijk dat ik er al eeuwen rondbanjer, maar ik heb zowaar iets nieuws ontdekt: een heuse hortus! Altijd gedacht dat het een overdreven benaming voor die 5 bomen aan de achterkant was, maar nee, het is een échte hortus! Die op de nominatielijst staat om te verdwijnen, dus gaat collectief op bezoek en teken het “Hortus moet blijven!”-boek! (Ha! Dat rijmt!)

Tot slot nog even een huishoudelijke mededeling: ik heb mijn linklijstje (voor de lezers thuis rechts) geüpdate. Mocht u niet tussen staan, maar wel tussen willen (of omgekeerd natuurlijk) of blijk ik ergens een foutje gemaakt te hebben: laat het me weten! :-)

* Kan wérkelijk niet op een titel komen...

zondag 3 mei 2009

Mei legt een ei

Zo, april zit er ook weer op en hier in Huize Poelekie beginnen we vol frisse moed aan mei! Gezondheidstechnisch ben ik weer terug op een vorig punt: niet meer hondsberoerd, maar nog steeds te veel last van allerlei bloedirritante bijwerkingen die letterlijk mijn bewegingsvrijheid ondermijnen. Eens kijken of mei de maand gaat zijn waarin er wat dat betreft een nuttig beleid kan én gaat worden uitgezet.

Ondanks alle gezondheidsperikelen vordert mijn muzikantschap gestaag: als u een band bent met een set die bestaat uit een half nummer van Anouk (Girl), een kwart nummer Erykah Badu (Tyrone) en het hele nummer “When doves cry” van Prince*, dan ben ik uw vrouw, eh, kat.

Ook besloot ik, net als alle voorgaande jaren, ook dit jaar weer om niet naar Lowlands te gaan. Niet dat dat nog uitmaakt, want het is uitverkocht, maar ik wilde het toch even gemeld hebben.

Afgelopen vrijdag ging ik met Da B-man naar de film “The Reader” en ik bleef, ondanks de formidabele acteerprestaties, toch een beetje verward achter; het voelde alsof ik een bladzijde of 50 aan backstory miste. De wiki-entry maakte gelukkig een boel duidelijker, dus mocht u er heen gaan en het boek niet kennen, dan raad ik u aan deze te raadplegen.

Verder kan ik niet wáchten om, na 1 ½ jaar in die toko rond te lopen, eindelijk eens een officiële nieuwe medewerkersintroductie mee te maken. Eens kijken hoe lang het duurt voordat in de gaten loopt dat ik eigenlijk niet nieuw ben...

* Bassistenhumor: dat nummer heeft namelijk geen baslijn.

Blog Design by Get Polished