zaterdag 30 augustus 2014

Summer Bloggin' Dag 61: Afsluiting en huishoudelijkheden

Ja peeps, dit is alweer de laatste LogPoes entry voor Summer Bloggin’ 2014! Maandag begint het hele circus weer (nou ja, eigenlijk is het circus alweer begonnen, want ik ben al bezig met de eerste inhoudelijke voorbereidingen) en ik kan heel eerlijk gezegd nauwelijks wachten tot het zover is. Nee, niet omdat ik plots een totale pursunellutie trensplent ondergaan heb en mijn studie het allerleukste EVER vind, maar omdat het einde eindelijk in zicht is: ik hoop rond oktober 2015 klaar te zijn. Aangezien ik meer dan klaar ben om deze fase van mijn leven af te sluiten, wil ik er zo snel mogelijk mee beginnen.

Deze zomer heb ik zowaar een goede balans gevonden tussen geen barst uitvoeren, dutten en dingen doen. Natuurlijk staan er nog dingen op mijn to do lijst, maar ik heb door in een (voor mij dan) relaxed tempo dingen te doen, toch zo’n 80% weggewerkt, waaronder zaken die al jaren speelden, zoals papierzooi uit 2004 uitzoeken en mijn al 6 jaar stilstaande fiets weer rijdend maken.

Ook heb ik een goed overzicht van welke ~arty farty~ projecten uit deze fase ik nog moet afronden en wat ik nog de wereld in wil mikken de komende tijd. Ja, u mag nu collectief “Zij had geen talent maar zij vond zelf van wel…” zingen, dat doe ik tenslotte ook met grote regelmaat. Alleen zing ik dan “ik” in plaats van “zij”.

Met ingang van komende week update ik de hele handel hier nog maar 1 keer per week structureel, en wel op woensdag. Mijn Engelse blog heeft de zondag als wekelijkse updatedag toegewezen gekregen. Ik merk dat het “Ik update wel als ik er tijd voor heb”-principe voor mij niet werkt, ik ben dan meer tijd kwijt met gestresst zijn dat ik al [vul periode in] niet geupdate heb, en ijsberen over hoe ik deze keer dat @$@#$stuk weer moet openen zonder naar de “Het is lang geleden dat ik voor het laatst iets schreef”-formulering te moeten grijpen.

En ja, ik ben me er heus wel van bewust dat ik geen duizenden lezers heb die op mijn mallotigheden zitten te wachten, maar zoals dit stuk zegt, zijn zelfs mijn 5 lezers Van Belang. En hoewel ik normaal gesproken mild allergisch ben voor dit soort semi-esoterische “You go, tiger!”-bla bla, ben ik het wat dit betreft wel met d’r eens.

Dus, in het kort:

donderdag 28 augustus 2014

Summer Bloggin' Dag 59: Vogelformaat

The Big Kahuna en ik zijn ooit ergens in de prehistorie op natuurwandeling geweest. Terwijl TBK elke voorbijhoppende en/of langsvliegende vogelachtige opzocht in het foldertje, was ik irritant:

The Big Kahuna: "Kijk! Dat is de blauwe hotseflots!"
LogPoes: "Ja, ok, maar is er ook een DIKKE hotseflots?"
TBK, bloedserieus: "Ja, waarschijnlijk wel. Kijk, de lichtgevlekte zwiebelewots!"
LP, voorspelbaar: "Maar is er ook een DIKKE zwiebelewots?"
TBK, onverstoorbaar: "Ik denk dat dat ook een variatie is, ja. Kijk! Een pollewukwoerts!"

U kunt wel raden wat ik toen vroeg. Ik heb die middag uiteindelijk van een stuk of 30 dieren gevraagd of er ook een dikke versie van was, en TBK heeft al die keren bloedserieus antwoord op gegeven. Té hilarisch!

Voor wie zich afvraagt wat mijn obsessie met dikke dieren is: die heb ik niet. Ik had ook dunne kunnen zeggen, of hoge, maar ik geloof dat ik nogal dikke voeten (de voorloper van Swamp Thing waarschijnlijk) had die dag, dus het werd dikke. Ja, ook toen had ik al een hoog coolstorybro-gehalte.

Ik moest deze week plots weer aan deze conversatie denken toen ik iets opzocht op googelie maps en uitkwam in Amsterdam Noord bij de Vogelstraat en omgeving:

Yup, d'r is een brede vogelstraat! :-D

dinsdag 26 augustus 2014

Summer Bloggin' Dag 57: Recycleren kun je leren, deel drie, tevens slot

Jawel, afgelopen zondag was het tijd voor de derde en laatste sessie "Recycleren kun je leren". Zoals u kunt zien ging er een flinke hoeveelheid zooi weg:


Glas, plastic en Heel Veel Papier. Sommige van die papieren lagen hier al sinds 2004 klaar om uitgezocht te worden. Ja, dat is Bar. Ook poetsten we (want zonder de hulp van The Big Kahuna is zo'n opruimsessie niet te doen) mijn al 6 jaar onverplaatst in het fietsenhok staande fietsen, die hopelijk voldoende op te lappen zijn zodat ik ze weer kan gebruiken. In ruil voor haar assistentie kreeg TBK mijn oude, knalroze, not-so-stupid-phone. Of, nou ja, in ruil: haar foon was stuk, tijdens het opruimen vond ik mijn oude foon terug en zo geschiedde. Maar ik vond "in ruil voor haar assistentie" zo'n leuk begin van een zin. Heb ik wel eens.

Na deze derde en laatste opruimsessie is mijn huis uiteraard nog steeds niet leeg, maar wel significant leger en kan ik het komende studiejaar in ieder geval doorkomen zonder letterlijk onder een (papier)zooiberg bedolven te worden.

zondag 24 augustus 2014

Summer Bloggin' Dag 55: Pootvogel

Vorige week, tijdens het doornemen van de "over deze dingen wil ik nog posten"-lijst, realiseerde ik me dat ik nog nooit een goede foto geplaatst had van mijn nieuwste tattoo, dus ik charterde The Big Kahuna, duwde haar mijn fancy ass fotocamera in handen en riep: "Fotoshoot!"

Dit uiteraard nadat ik mijn been eerst exfolieerde met Philosophy's the microdelivery peel en vervolgens even schoor. Ja, alleen mijn ene been. Want ik mag dan wel een tuthola zijn, ik ben ook een lui huisdier.

Aangezien het hoosde, klommen we naar de derde verdieping van het pand, waar de niet-door-bamboe-verduisterde glaswand voldoende licht doorliet voor een natuurgetrouwe, spontane foto. Dit waren respectievelijk foto nummer 9 en 11:

Sjeun vogeltje, toch?

Het is overigens een vuurvogel, uit de Slavische folklore. Ze eten gouden appels en blijven daardoor eeuwig jong. Verder is er ook altijd gedoe met koningen en prinsen en gevangen worden in gouden kooitjes en ingeruild worden voor prinsessen, maar de vuurvogel op mijn been is geheel vrij, van zichzelf en voorzien van gouden appeltje (zie snavel). Voor wie denkt "Hmm, dit lijkt wel een feniks": het is familie. Zichzelf regenererende en/of eeuwig jong blijvende vogels die iets met vuur/licht te maken hebben, zijn wezens die over de hele wereld in folkloreverhalen voorkomen blijkbaar.

De tattoo is door mijn tattooeermeneer zelf getekend, en zat er na een kleine 5 uur, verdeeld over twee sessies (eerst de lijntjes, toen de schaduwen), geheel op. Het genezingsproces ging zoals alle voorgaande keren vlot en probleemloos. Hij zit er ondertussen alweer meer dan een jaar(!) op, maar zelf zie ik hem op deze foto's ook pas voor het eerst zoals hij "echt" is, want van bovenaf is het een heel ander gezicht. Als u de foto dubbelklikt, wordt hij groter en kunt u alle fijne lijntjes en details goed zien, zoals het blaadje aan het appeltje, de hartjes in de veerpunten en de wimpers.

De schoen die ik aan heb, is overigens deze. Mocht u verder nog vragen hebben, zowel over mijn tattooervaringen in het algemeen als over deze tattoo in het bijzonder, dan kunt u die uiteraard in het reactievakje mikken.

vrijdag 22 augustus 2014

Summer Bloggin' Dag 53: Spirali(zer)

Een poosje terug zag ik op De Groene Meisjes (sowieso een aanrader) een post over de spirali(zer). Aangezien witte apparaten erom bekend staan dat ze behoorlijk levensvreugdverhogend werken hier in Huize LogPoes, kreeg ik enorm last van De Aas en zette "spiralizer aanschaffen met airmiles" op mijn Teuxdeux. Tijdens het afwerken van said Teuxdeux kwam ik dat punt dus weer tegen, ik mikte er een schrikbarende hoeveelheid airmiles-waar-ik-anders-toch-niks-mee-doe tegenaan en bestelde zo vorige week een spirali. Die ergens eind augustus geleverd zou worden.

Gister echter kreeg ik een mailtje dat hij diezelfde dag nog geleverd zou worden en 's middags was het inderdaad zover. Vandaag pakte ik hem uit en schoot er leutige foto's van. Ja, buiten voor mijn huis, want er is geen enkel oppervlak IN mijn huis waar eh, niets staat:


Zoals u ziet heeft hij een mes dat er in zit, en twee andere messen (die groene dingen) die opgeborgen zitten onderin het apparaat. Overigens is hij niet wit maar crème, maar dat mag de pret niet drukken. Je kunt er brede serpetineslierten, dunne spaghettislierten en dikke spaghettislierten mee snijden.

Eenmaal weer in mijn keuken griste ik enthousiast het eerste stuk groente dat ik kon grijpen en spieste het op het apparaat. Het bleek een rode paprika te zijn en eh, die bleek niet geheel geschikt. En bij nader inzien ook zijn beste tijd gehad te hebben, wat piepirritant is omdat ik hem gisteren pas gekocht heb, maar dit terzijde. Ik pakte toen een ui, en dat ging een stuk beter, en ook de tomaat liet zich redelijk vlotjes verslierten zoals u hieronder kunt zien:


Vlnr, vbno: uienslierten in een veel te duur blauw Iitalla taika schaaltje, uienslieren charmant gepresenteerd, tomatenslierten en het restant van de tomaat dat ik uiteraard ook heb opgegeten, want ik ga niet 1/3 tomaat wegmikken. Als ik daaraan begin ga ik namelijk failliet aan het kopen van tomaten en kan ik me nooit meer zo'n veel te duur blauw Iittala taika schaaltje veroorloven.

Al met al was de eerste, niet strategisch geplande, poging een succes. Het schijnt dat hij vooral enorm goed werkt met courgettes, dus dat ga ik natuurlijk binnenkort proberen, evenals andere recepten van het ge-wel-di-ge Inspiralized blog, wat géén bedrijfsblog is, maar een blog geschreven door iemand die hardcore fan is van haar Spiralizer.

Ps en geheel OT: sbslink gaf in een comment op mijn "Een wát?"-post van gisteren aan dat het haar deed denken aan een liedje, dat zó geniaal is dat ik het met u MOET delen:

woensdag 20 augustus 2014

Summer Bloggin' Dag 51: Een WÁT?

Jawel lieve mensen, dit is er weer eentje in de categorie Ongein op het plein! Vanochtend vroeg-ig liep ik mijn huis uit en pleurde ik bijna in een zandput. Ik zag dat de graafmeneer een pakje van Waternet aan had, dus ik dacht: "Hmm, er zal wel iets mis zijn met het water, als het een geplande graafwerkzaamheid was, dan had ik wel een brief gehad". Aangezien ik onderweg was naar mijn huisarts voor mijn halfjaarlijkse Grote PatiëntenbriefBezoek (GPB) en niet te laat wilde komen, stiefelde ik in dubbel tempo naar de bus en dacht er verder niet meer aan.

Toen ik terugkwam van mijn jolige bezoekje, zag ik het volgende:


Ik dacht: "Nee, dat kan niet, ik zie het verkeerd". Maar nee, ik zag het goed:


De ongein op het plein bleek een heuse drinkfontein! :-D

Ik ben hoogst benieuwd of hij nog officieel geopend gaat worden en of hij het überhaupt doet. Ik houd u op de hoogte!

maandag 18 augustus 2014

Summer Bloggin' Dag 49: Recycleren kun je leren, the sequel

Gisteren kwam The Big Kahuna nogmaals assisteren bij het ontzooien van mijn huis, want dat gaat toch een stuk sneller (en joliger!) met z'n tweeën. In het kader van trek joor prookres een foto van de papieren, tijdschrijften en boeken die het pand verlaten hebben:


En omdat alleen maar zooi uitmesten alleen maar zooi uitmesten is, assisteerde TBK ook nog bij het schieten van een kiekje van mijn hi-la-ri-sche (helaas slechts temporary) tattoo.

zaterdag 16 augustus 2014

Summer Bloggin' Dag 47: Selfie culture bereikt Huize LogPoes (2)

Hier in Huize LogPoes bereiden we ons langzaam voor op de toetreding tot Instagram. Zoals u ziet, zijn er nog wat technische hindernissen te overwinnen:


donderdag 14 augustus 2014

Summer Bloggin' Dag 45: Liedjes in de kop, NL editie

Zoals u weet, heb ik met enige regelmaat liedjes in mijn hoofd. Nu moet ik zeggen dat ik er de afgelopen maanden significant minder last van had, waarschijnlijk omdat ik wat meer sliep dan gewoonlijk. De afgelopen week gaat slapen weer eens pet, en jawel, ze zijn back en with a vengeance, want dit is de mix aan staaltjes Nederlandse muziekcultuur die ik sinds vanochtend in mijn hoofd heb:







Ja, ik vind het ook HEEL zielig voor mezelf.

dinsdag 12 augustus 2014

Summer Bloggin' Dag 43: 12 jaar LogPoes! (en HEMA schoolspullies)

Ondanks dat ik er de hele dag over nagedacht heb, heb ik behalve "Lieve 5 lezers, bedankt!" niet heel veel nuttigs te melden over het feit dat LogPoes vandaag 12 jaar bestaat. Gelukkig is 12 1/2 pas een "echt" jubileum en heb ik nog 6 maanden om met iets leutigs te komen.

Over leutig gesproken: ik ging naar de HEMA voor schoolspullen en ondanks dat dat een mild teleurstellende ervaring was (het meeste was al uitverkocht want middelbare scholen beginnen eh, nu-ig al), heb ik toch wat nuttige dingen kunnen aanschaffen:


Van links naar rechts en van boven naar beneden: twee collegeblokken met vrolijke bloemenprint, een map waar ik losse papieren in kan bewaren, een agenda, twee stempelkussen en een potlood met een ster-gum.

Die ster-gum ooze-t overigens een rare substantie, wat u aan de donkere halo op de verpakking kunt zien. Laten we hopen dat het niet giftig is en zo wel dan eh, tja. :-D

zondag 10 augustus 2014

Summer Bloggin' Dag 41: Recycleren kun je leren

Na een flinke reorganisatie en wegmiksessie vandaag zijn een aantal van mijn kasten wat georganiseerder en kon deze middelgrote hoeveelheid spullies naar de kringloop:


Van de kasten zelf heb ik in verband met de praaivussie (lees: niemand hoeft mijn onderbroeken te zien) geen foto's gemaakt. Naast bovenstaande zakken met textiel, (toilet)tasjes en ander klein spul, gingen er ook 3 zakken papier, glas en plastic naar hun respectievelijke kringloopcontainers en heb ik weer een beetje de hoop dat ik ooit, later als ik héél oud ben, eindelijk eens in een zooivrij huis zal wonen.

vrijdag 8 augustus 2014

Summer Bloggin' Dag 39: Raar gedrag

Zoals u weet, is intermenselijk contact in mijn leven met enige regelmaat een bron van extreem gedoe, en vaak ook een bron van ergernis en totaal onbegrip.

Ik hoopte altijd dat, als ik maar ouder zou worden, ik automatisch meer inzicht zou krijgen in het gedrag van anderen, maar helaas lijkt het erop dat hoe ouder ik word en hoe meer ik meemaak, hoe minder ik ervan snap. Desondanks blijf ik stug proberen enige logica te ontdekken in voor mij volkomen onbegrijpelijk gedrag.

Daarom wil ik het vandaag eens hebben over de Enorm Stellige Wispeltuur. U kent ze misschien wel, die types die continu en ongevraagd enorm stellig beweren dat ze iets nooooooooooit (meer) gaan doen, dat iedereen die het wél doet stom, dom en achterlijk is en geen principes heeft. Dit kan gaan om zaken zoals kinderen (“Ik haaaat die vieze strontbonken!”), een Facebook nemen (“Vreeeselijk!”), weer met Miepje praten (“Noooit meeeer!”), op kampeervakantie gaan (“Paupervolk!”), gehaktballen eten (“Mooord!”), krijgt u een beeld?

Sowieso zijn dat soort mensen al dodelijk vermoeiend, want leven en laten leven, mensen. Wil je geen kinderen? Nou, wees blij dat dat tegenwoordig kan, niets zo verdrietig als ongewenste kinderen. Wil je geen Facebook? Ik ook niet. Ik heb er dan ook geen, zoals ik ook niet kampeer en ook geen vlees eet. Hoeft verder niemand last van te hebben.

Tot zover vermoeiend en irritant, maar nog te volgen. Maar dan komt het punt waarop ik de logica volledig bijster raak: de Enorm Stellige Wispeltuur die op maandag nog enorm stellig anti-Facebook/Miepje/kamperen/vlees/kinderen was, verkondigt op dinsdag blij “Eindelijk een Feesboek!” te hebben, weer BFF’s te zijn met Miepje (“Me Skatje!”), “Fijjjjn!” te gaan kamperen, terwijl ze een “Hmm, lekkuuur!” gehakballetje eet. En ja, “Hai! Ik ben zwanger en wuh sijn dur sooooh blaaai meeeeh!” heb ik ook wel eens meegemaakt. En waag het niet verrast of verbaasd te zijn, laat staan te vragen waar deze plotselinge omslag vandaan komt, want dan krijg je een kribbige of zelfs agressieve reactie.

Dit vind ik dus raar gedrag.

Natuurlijk mag iemand van mening veranderen, zo heb ik nu ook een smartphone, na er jarenlang geen gewild te hebben. En het leven zonder kat bleek dusdanig geen kat aan dat Clark hier nu woont. Maar ik heb dan ook nooit beweerd dat mensen met een smartphone grote asociale idioten zijn of dat katten kut zijn. Waar komt toch die vreemde stelligheid vandaan? Wat is er mis met “dit is niet voor mij, maar you do you”?

Er zal vast wel iemand komen met de “het is een gevalletje ‘The lady doth protest too much, methinks’” uitleg, maar kom op mensen, na de middelbare school (karaktertechnisch ook niet mijn beste tijd – understatement van de eeuw) zijn we daar toch wel een beetje overheen gegroeid? Ik zou mezelf niet meer serieus kunnen nemen als ik op maandag stellig zou beweren dat ik honden haat (doe ik niet, slechts een voorbeeld) en op dinsdag een “Oeh! Puppy!” zou aanschaffen. En als ik dat wel zou doen, dan zou ik begrijpen dat andere mensen hierover verrast of verbaasd zouden zijn, en daar vragen over zouden stellen.

Hoe meer ik erover nadenk, hoe curieuzer ik het hierboven beschreven gedrag vind. Hypocriet ook, en onbetrouwbaar. Want ruim volwassen mensen die plots als een blad aan een boom omslaan wat betreft hun luid verkondigde “principes”, kunnen ook van de ene op de andere dag zonder opgaaf van reden besluiten dat ik plots de stomste stommerd ben die ooit gestomd heeft. En ja, dat is mij in het verleden al eens precies zo overkomen, wat maakt dat ik veel moeite heb dit type mens serieus te nemen, laat staan te vertrouwen.

Maar goed, mijn trust issues aside, nu de tempeh vraag: waarom doen mensen dit? Mocht u een antwoord hierop hebben, dan kunt u die in het reactievakje mikken. Ik ben u bij voorbaat al uiterst dankbaar!

woensdag 6 augustus 2014

Summer Bloggin' Dag 37: Selfie culture bereikt Huize LogPoes

Vandaag heb ik druk geschreven aan een stuk over iets waar ik Een Mening over heb, in de hoop het te kunnen posten. Maar het is nog niet af. Althans, het is wel "af", maar ik ben er nog niet tevreden over. En bij twijfel: niet doen. Dus dat komt vrijdag pas online.

Een van de redenen dat het schrijven niet zo opschoot, was dat ik niet alleen enorm last van Een Mening had, maar ook van De Lanterfant. Zo ontdekte ik dat er een "selfie-stand" op mijn telefoon zit en die moest ik natuurlijk direct uitproberen. Ik trok een selfie-gezicht, checkte of Clark ook een beetje leuk in beeld was en... op het moment dat ik op de knop drukte, poenkte Clark me liefdevol-doch-mildhard in het gezicht:

En bedankt, Clark! :-D


maandag 4 augustus 2014

Summer Bloggin' Dag 35: Kasteelfeestje

Om de blurgh over het niet doorgaan van mijn cursus hoorspel wat te verzachten, ging ik afgelopen zaterdag naar Castlefest. Castlefest? Yup, Castlefest. Hoewel ik zelf geen geek/nerd/sf/fandom-peep ben, ken ik een redelijk aantal mensen die dat wel zijn, dus zo kom ik wel eens ergens.

Ondanks dat het echt absurd heet en benauwd was, heb ik een uitstékende dag gehad. Een kort, uiterst incompleet, puntenlijstje van de jolijt die ik heb mogen aanschouwen:
  • schouderdraakjes;
  • een anime karakter balfolkend met een kelt. En een kat die met een ridder danste;
  • staarten, veel staarten: nog vastzittende echte staarten, gefabriceerde staarten en helaas ook een behoorlijke hoeveelheid "die staart was ooit van iemand anders"-staarten. Iets wat IMHO in deze dagen van kwalitatief uitstekend nepbont niet meer zou hoeven voorkomen;
  • groene trolachtigen die de boel netjes hielden;
  • "DAT is een goede animatroni... oh wacht, dat is een echte baby";

    en last maar zeker niet least:
  • een circle pit met kussens tijdens het geweldige ochtendoptreden van La Horde, iets wat mijn leven compleet gemaakt heeft. Ja, daar had u bij moeten zijn.
Hier vindt u nog een 15-tal foto's van mijn hand, uiteraard, zoals beloofd, met al dan niet leutige onderschriften. Mocht u hierna denken: "Ja, eh, da's allemaal leuk en aardig, maar ik wil foto's van mensen in kostuums zien!" dan kunt u hier op Flickr terecht.

zaterdag 2 augustus 2014

Summer Bloggin' Dag 33: Afwezig

Vandaag verliet ik zowaar semi-spontaan mijn huis langdurig en begaf mij tussen de mensen. Ja, daar zijn foto's van. Nou ja, van die mensen dan, niet van mij. Hoewel, eigenlijk van die mensen ook niet echt. Maar er zijn dus wel foto's. Die volgen op maandag, mét al dan niet leutige onderschriften, want nu moet ik Clark even absurd veel aandacht gaan geven.

Blog Design by Get Polished