Make up school – de afsluiting

Een poosje geleden liep ik iemand tegen het lijf die ik al jaren niet gezien had en die vroeg: “Goh, hoe is het nou eigenlijk met make up school afgelopen?” Toen ik later die week een lijstje maakte van onderwerpen die ik hier op LogPoes nog ter sprake wilde brengen, realiseerde ik me dat ik in tegenstelling tot wat ik dacht, nooit meer een update geplaatst heb over het wat en het hoe wat betreft make up school. Ondanks dat het 100 jaar geleden is en het eigenlijk niet meer relevant is, volgt hier in het kader van de volledigheid de afsluiting:

“Zou jij niet nog een half jaar opnieuw doen en het alsnog afmaken?” Ja, dat was het plan. Het leven liep echter dramatisch anders: ik startte met mijn studie Engels en bleek, mede door mijn belazerde gezondheid, al moeite genoeg te hebben om die absurde hoeveelheden werk voor elkaar te krijgen. Er was letterlijk nergens meer ruimte voor, laat staan voor een tweede deeltijdopleiding: ik kreeg het al nauwelijks voor elkaar om de afwas te doen. En dat terwijl ik een vaatwasser heb.

Hoewel ik make up school graag had afgemaakt, zag ik in dat dat er niet inzat en dat ik zou moeten accepteren dat ik, helaas niet voor de eerste keer in mijn leven, de opleiding nooit zou afronden. De stekende “Loser!”-pijn is in de afgelopen jaren afgenomen, maar het blijft jammer en het voelt onaf.

Want ondanks dat ik redelijk snel doorhad dat ik misschien beter voor een 4-daagse intensieve cursus had moeten kiezen dan voor een complete make up opleiding en gedurende de opleiding 70% van de tijd het gevoel had dat ik niet op mijn plek was, was er toch veel wat ik leuk vond: het contact en de wisselwerking met het model, het creatieve en het transformatieve. En ok, ok, ik geef het toe, legitiem enorme hoeveelheden make up aanschaffen had ook wel iets.

Model bij de Inglot stand tijdens IMATS 2014

Wat ik vooral moeilijk vond, was de continue stress: waar vind ik een model? Is het wel het juiste model? Komt het model wel opdagen? Lukt het me om het model in de tijd die er voor staat op te maken op de manier waarop het model volgens de opdracht opgemaakt moet worden? Het feit dat mijn opleiding samenviel met de totale ineenstorting van Mijn Leven Zoals Het Toen Was heeft hierbij niet geholpen: ik raakte op een gegeven moment al mijn (toch al niet in ruime mate aanwezige) zelfvertrouwen volledig kwijt, tot het punt dat ik zelfs mijn eigen harses niet meer durfde op te maken.

Dit had overigens niets met de opleiding zelf te maken, die was prima en ik heb, zeker nu ik erop terugkijk, zeer veel nuttigs geleerd. Ik heb dan ook geen spijt van de opleiding zelf, hooguit van hoe het allemaal gelopen is. Vooral omdat ik weet dat als ik er bijvoorbeeld nu aan begonnen zou zijn, ik er heel anders ingestaan had. Niet dat ik daar nu nog iets aan heb, maar toch.

Na het stoppen met make up school heeft het lang geduurd voordat ik weer de leut in het makeuppen terugvond. Dat gebeurde pas weer langzaam toen ik de special fx make up serie Face Off begon te volgen. In deze serie draait het namelijk wel om make up en het creëren van looks/wezens, maar het is toch heel iets anders dan beauty make up. Dat maakte het, hoe mal dat ook mag klinken, minder confronterend en/of pijnlijk om naar te kijken dan bijvoorbeeld een video van iemand die moeiteloos een perfecte smokey eye doet.

Op een gegeven moment ben ik weer voorzichtig met mijn eigen hoofd begonnen. Ook bezocht ik in 2014 de IMATS in Londen, wat een ontzettend leuke en inspirerende ervaring was. Vorig jaar december heb ik voor het eerst weer eens een batch mensen opgemaakt voor het theater. De eerste twee acteurs heb ik met trillende handen ondergesmeerd, maar bij acteur drie had ik de leut weer te pakken.

Op dit moment heb ik geen verdere make up plannen behalve het hardcore dichtplamuren van mijn eigen harses en ik weet ook niet of dat in de toekomst gaat veranderen. In die zin blijft het hele make up gebeuren een beetje een open “ding”, maar ik ben in ieder geval opgelucht dat de scherpste kantjes van het verdriet er nu na bijna 5 jaar toch eindelijk af blijken te zijn.

Poelekie goes to makeupschool - einde oefening

Hoewel ik weinig zin heb om deze post te schrijven, doe ik het toch maar even voor de volledigheid: mijn praktijktentamen afgelopen woensdag ging slecht en ik ben, zoals ik al verwachtte, gezakt.

Ik heb besloten geen hertentamen te doen. Los nog van het feit dat het tijd en geld kost (het hertentamen is in Middelburg), geloof ik niet dat ik wat ik in de afgelopen 9 maanden niet onder de knie gekregen heb, in 10 dagen wél onder de knie krijg. En na een jaar lang het gevoel hebben dat ik maar wat aanbeun en diverse lessen plus een praktijktentamen op de rand van tranen doorgeploegd te hebben, heb ik niet meer de emotionele reserves om het er maar op te wagen onder het motto "je weet nooit hoe een koe een haas vangt".

Dit alles neemt niet weg dat ik ontzettend, ontzettend verdrietig en teleurgesteld ben. Niet over het feit dat ik niet geslaagd ben, dat was terecht, want wat ik heb laten zien was gewoon slecht. Ik ben teleurgesteld in mezelf, omdat ik gehoopt had dat ik, als ik maar hard genoeg mijn best deed, toch op een niveau zou kunnen komen waarmee ik een diploma zou kunnen halen. Helaas is dat niet het geval gebleken, en op een gegeven moment moet je aan jezelf toegeven dat er dingen zijn waar je niet geschikt voor bent. Blijkbaar is dit iets wat ik niet kan. Au.

Expeditie Middelburg

Aangezien ik op dinsdagochtend 3 mei om 11 uur aan mijn theoretische examen moest beginnen, besloten The Big Kahuna en ik al een dag eerder naar Middelburg af te reizen om daar wat rond te hangen. Foto's van onze expeditie kunt u hier zien.

Het examen ging overigens mwah: ik moest tekenen en dat kan ik dus niet. En dan niet een beetje niet, maar "ach, wat zielig! Deze 4-jarige kan niet zo goed tekenen"-niet. Wat waarschijnlijk ook een deel van mijn sores op makeupschool verklaart, maar laten we het daar niet over hebben. Na afloop van het examen had ik er dan ook mild de pest in, en wat werkt er dan beter dan via de laptop van The Big Kahuna over de waaiurless van de Middelburgse bibliotheek een laptop bestellen? Niets, dus dat was wat ik deed. Hierna bezochten we het Zeeuws museum, wat zeer de moeite waard was. Dus als u in de buurt bent: gaan!

Overigens hoorde ik vandaag dat ik voor het tentamen geslaagd ben, dus dat hebben we in ieder geval achter de rug. Yay!

Poelekie goes to makeupschool - De laatste loodjes (maart & april) deel 2

Lieve reacties en pogingen tot opfleur/mij tot rede brengen hadden weinig effect: ik was er méér dan klaar mee. Het wachten was op de "Yay! Ik hoef niet meer!"-opluchting die de volgende dag vast wel zou komen. Maar die kwam niet. Sterker nog, dinsdag was die opluchting er nog steeds niet. Ik besloot verstandig te zijn en naar The Big Kahuna te luisteren en stiefelde dan ook op woensdag, geflankeerd door Meneer de Poes die model zat, mild-neurotisch de les binnen. Eén dagje extra beunen maakte ook niet meer uit en aan het eind van de dag zou ik met mijn docente overleggen over Hoe en Wat.

's Ochtends pienselde ik zonder al te veel commentaar te krijgen Meneer de Poes onder en 's middags oefende ik een heftige cliplook op een dame. Toen de docente mijn werk keurde en zei dat het goed was, zag ik mijn kans schoon en vroeg ik op mijn "het lijkt alsof ik een grapje maak maar ik ben eigenlijk bloedserieus"-manier: "Dus die drie nachtmerries per week dat ik ga zakken als een baksteen zijn niet nodig?" De docente keek me aan alsof ze water zag branden en zei: "Natuurlijk niet! Als je je technieken goed toepast komt dat helemaal goed, je werkt heel netjes!". Na mijn bekentenis dat ik serieus wekelijks meerdere keren jánkend met mijn moeder aan de telefoon liep te roepen dat ik ermee ging kappen omdat ik er werkelijk geen hout van bak, keek ze zo mogelijk nóg verbaasder en zei: "Nergens voor nodig, komt helemaal goed!".

Dus wat doe je dan als je thuis komt? Precies!

Voordat iedereen nu zegt "Zie je wel? Je bent perfectionistisch/te kritisch op jezelf/een ZeurPoes™: nee. Nou ja, dat van die ZeurPoes™ is wel een beetje waar natuurlijk. Na wat geanalyseer (lees: poesologie van de koude kat) kwam ik tot de volgende conclusie: ik ben gewend aan Russian Style, "if no yellink, you not worth shit", dus zodra een docent voorbij loopt en niks zegt, raak ik in paniek. Dan is het blijkbaar zó belazerd, dat het niet eens zin heeft om nog tijd en aandacht aan je te besteden. En als ik eenmaal in paniek ben, dringt er niks meer tot me door. Zelfs niet het realiseer/besef dat men in de 'normale' wereld alleen commentaar geeft als het níet goed gaat. Nu ik dit zo opschrijf, moet ik spontaan aan dit stukje Alice in Wonderland denken, maar dit geheel terzijde.

Ook kregen we vanaf januari elke les een andere docent die een nieuwe techniek uitlegde. Nogal wiedes dat ik het gevoel had geen derrière op te schieten, iets nieuws doen gaat nooit soepel de eerste keer. Dit alles bij elkaar maakte dat ik geen enkel houvast had en daar raakte ik nóg meer van in paniek en da's eh, niet zo denderend.

Maar goed, paniek onder controle en klauwen sjeun beglitterd, was ik helemaal klaar voor mijn laatste lesdag. @McCarmie was zo lief om nogmaals model te willen komen zitten en 's middags kwastte ik zowel het model dat door klasgenote P. meegebracht was als Kattenfluisteraar T. onder. Volgende week dinsdag (3 mei) doe ik theorie examen, op 11 mei is mijn tentamen (waarvoor ik overigens nog een Aziatisch model tot en met 25 jaar zoek, dus als u kent/bent? Mail me: melodica@xs4all.nl) en op 1 juni is het afsluitende examen. Duimt/bidt/kaarsenbrandt u op die dagen met me mee?

Poelekie goes to makeupschool - De laatste loodjes (maart & april) deel 1

En mensenkinderen, wat waren die zwaar! Waar ik in januari en februari eindelijk een beetje het idee kreeg dat ik wist waar ik mee bezig was, in maart voelde ik me weer ouderwets een beunige beun die beunde. Ik weet niet goed waar het door kwam, maar ik had het gevoel dat er, in ieder geval makeuptechnisch, niets nuttigs uit mijn handen kwam en ook de drie nachtmerries per week waarin ik van school getrapt werd/zakte als een baksteen waren weer in full force terug. Desondanks pienselde ik stug verder.

De eerste les van maart was stageworkles deel 2, daar leerden we hoe je een levend wezen in een plastic pop verandert hoe je make up aanbrengt die geschikt is voor catwalks. Dergelijke make up moet uniform zijn (het gaat om de kleding), goed zichtbaar van een afstand en bovendien houden onder lamplicht. @schildpad was zo lief om mijn slachtoffer model te zijn en onderging de plastificatie vrolijk.

In de tweede les van maart versierde ik de zus van @_kouw. Letterlijk, want het was de make up art les. Eerst oefenden we een standaard decoratie (een versiering rond het oog) en daarna maakte ik, dankzij uitstekende input van mijn model en met behulp van een A4-tje, een witte, schuine dwarsbalk over de ogen, waardoor de zwart/paarse oogmakeup er éxtra uitknalde.

April was weer een maand waarin ik elke week les had. De eerste les was de fotografieles. 's Ochtends een jaren '50 look en 's middags een multicolourlook. @schildpad (zat model voor een klasgenote) had haar vriendin M. meegenomen, die voor mij model zat. Het was een zware dag, niet alleen omdat er twee looks mét haarstyling gerealiseerd moesten worden, maar ook omdat ik de hele dag half op janken stond. Het feit dat de docent ontzettend aardig was, hielp gek genoeg niet: ik kan er blijkbaar slecht tegen dat mensen lief tegen me doen als ik het gevoel heb dat alles wat uit mijn pootjes komt, bagger is. Overigens zie ik als ik nu naar de foto's van die dag kijk, niet wat mijn probleem nou eigenlijk was, maar goed, dat is achteraf.

Les twee van april begon met een briefing van alle dingen die we moeten doen voor ons tentamen en ons examen. Terwijl de docente uitlegde en examenfoto's van voorgaande jaren liet zien, dacht ik alleen maar: "I'm. Dropping. The fuck. Out". Ik kan dit gewoon niet. Die middag kwam The Big Kahuna modelzitten, maar noch haar aanwezigheid, noch een indirect compliment van de docent konden me uit mijn funk halen. Dit was het, ik was er klaar mee, ik ging er mee nokken. En dat verkondigde ik bij thuiskomst dan ook al jankend (hoor je niet via het internet) op mild-dramatische wijze op Twitter. In lamafont. Like you do.

Poelekie goes to makeupschool - februari

Na de (niet alleen) lestechnisch pittige maand januari stoomden we in februari keihard door met een airbrushles. Docente Mariska (van wie u hier werk kunt zien) legde ons in de ochtend de basisprincipes van het airbrushen uit: hoe zit zo'n pistool in elkaar, wat voor foundation gebruik je, hoe haal je het pistool uit elkaar, maak je het schoon en (niet onbelangrijk) zet je het weer in elkaar zonder de naald te slopen. Hoe beweeg je het ding op de juiste manier dat je niet een blob foundation op 1 plek hebt en niets op de rest van het gezicht. 's Middags mochten we bij elkaar aan de slag en ik moet zeggen dat ik het úiterst leutig vond! Jammer alleen dat die dingen nogal aan de prijs zijn...

De tweede les van februari zou ik @schildpad omtoveren tot een bruidje én een supermodel, maar ik was geveld door snot en hoest, dus dat ging helaas niet door. Ik maakte nog wel op de valreep (ja, te laat begonnen) het werkstuk af, Kattenfluisteraar T. was zo lief om het naar school te brengen, de uitslag laat nog even op zich wachten.

De derde les van februari stond in het teken van stagework: 's ochtends zagen we hoe je met een paar welgemikte strepen een jong iemand in een omaatje verandert, hoe je van een er gezond uitziend iemand een verlopen junk met dealersores (blauw oog en later zelfs een schotwond) maakt en hoe je een revuemakeup met wenkbrauwen (daar zijn ze weer!) halverwege het voorhoofd opzet. Die middag mochten we elkaar in bejaarde, verlopen junkies met schotwonden en cokeneuzen veranderen, wat voor veel jolijt zorgde.

Poelekie goes to makeupschool - januari

Fris jaar, fris druk schema: deze maand had ik elke week les, en waren bovendien 3 van de 4 lessen een praktijkles waarbij ik een model mee moest nemen. Op 5 januari begonnen we met een theorieles hairstyling, want het is de bedoeling dat we aan het eind van de opleiding niet alleen make up kunnen aanbrengen, maar een, zoals ze dat noemen, "totaalplaatje" (haar, make up, accesoires) kunnen laten zien.

De week erop, de 12e, moesten we een model met "bh-bandje lang" haar op ongeveer 1 lengte mee naar school nemen, om verschillende kapsels op te oefenen. Ik had het geluk op twitter @contentgirl te vinden die én de juiste lengte haar had én graag naar Amsterdam wilde komen om model te zitten. Ja, da's hartje!

Natuurlijk kun je in één theorieles slechts wat basisdingen behandelen en het was dan ook grappig om het verschil te zien tussen de 'leken' en de kappers: op het moment dat ik het haar bij wijze van spreken net doorgeborsteld had, had mijn klasgenote die kapster is al een hele stellage van nephaar in haar model gevlochten. :-D

Uiteindelijk kreeg ik het voor elkaar om toch een viertal kapsels te creëren en een beetje een indruk te krijgen van hoe je het recreëren van bepaalde kapsels aanpakt. Uiteraard is het de bedoeling dat ik dit buiten school nog heel veel vaker ga oefenen, dus mocht u zich geroepen voelen, u weet me te vinden!

Op 19 januari moest ik, net als de halve klas, een Aziatisch model meenemen, de andere helft nam een model met een donkere huid mee. Het vinden van een Aziatisch model was erg, erg lastig en pas op het moment dat ze daadwerkelijk de school binnen kwam lopen, wist ik zeker dat ik een model had. L. bleek een ontzettend aardig en geschikt model te zijn, waar ik 's ochtends eigenlijk zonder al te veel moeite een smokey eye look bij maakte.

's Middags oefende ik op model K. een heftige look, geschikt voor videoclips en dergelijke. Ook dit ging vlot en frustratieloos. Voor het eerst sinds ik begonnen ben, had ik het idee dat er zowaar wat schot zat in wat ik doe en dat ik begin te snappen waar ik mee bezig ben. *met z'n allen: "Yay!"*

Ondertussen had ik na weer een twitteroproepje afgesproken met @McCarmie, die op de 26e mee wilde als "model tweede leeftijd", zoals men in de biz vrouwen tussen de 40 en 65 wat oncharmant placht te noemen.

Het lastige van deze groep is, dat, los van dat de huid van een 60 jarige niet te vergelijken is met die van een 40 jarige, in de praktijk blijkt dat ook modellen van ongeveer dezelfde leeftijd er vaak totaal verschillend uitzien. De verschillen zijn véél groter dan bijvoorbeeld tussen de ene 21 jarige en de andere. Dat maakte dat ik bij @McCarmie een veel pittigere look kon doen dan bij het model dat ik daarna in mijn stoel kreeg. Het is heel belangrijk om goed naar het model dat voor je zit te kijken, flexibel te zijn en niet klakkeloos een "look" op een model te smeren.

Het derde en laatste model van de dag was een man, waar ik gezellig babbelend een natuurlijke mannenlook op heb aangebracht. Er volgde nog een korte instructie wimpers en wenkbrauwen verven (noot aan zelf: tutorial over vinden op youtube voordat je dat iemand daadwerkelijk aandoet), daarna was het tijd om de hele zooi aan make up en haarspullen weer naar huis te slepen en te gaan werken aan het boek over make up van 1920 tot nu, wat op 9 februari ingeleverd moet worden.

Poelekie goes to makeupschool - dag 7

Toen ik bruut misselijk wakker werd, dacht ik al: "Dit gaat niet goed!" en inderdaad, tegen de tijd dat ik in de bus had moeten zitten, bevond ik me semi-projectiel vomiterend in mijn badkamer... Hoewel ze op school uiterst streng zijn op te laat komen, besloot ik toch een poging te wagen en rende ik achtereenvolgens naar de bus, naar de tram en naar school, waar ik dusdanig Episch Zielig (lees: kokhalzend, huilend en amechtig hijgend) voor de deur stond, dat ik tóch binnengelaten werd.

We kregen les van de oprichtster van de school. Het leukste vond ik dat zij niet alleen de looks voordeed en het over producten had, maar het ook breder trok: de geschiedenis en ontwikkeling van visagie sinds het begin van de vorige eeuw, de invloed van kunst en maatschappelijke gebeurtenissen op looks en trends. Hierdoor was er veel minder sprake van de "paint by numbers"-sfeer van "dit spullie op die plek" die me soms doet twijfelen aan mijn geschiktheid voor het vak. Dát, en het feit dat ik geen wenkbrauwen kan tekenen, natuurlijk. ;-)

Na een uiterst leerzame les waarin we smokey eyes, een eyelinerlook, decoratief werk en ook een deel styling te zien kregen, was het tijd voor het huiswerk: we moeten elk een boek maken (70% plaatjes, 30% tekst) over de geschiedenis van de visagie van 1920 tot nu! *doet dansje* Dát was het moment waarop ik besloot op te houden met mijn gemauw en getwijfel en mijn opleiding gewoon af te maken. Zo eindigde een uiterst matig gestarte dag toch behoorlijk uitstekend!

Poelekie goes to makeupschool - dag 6

Met lood in de schoenen stiefelde ik naar school: vandaag zou de dag zijn dat ons huiswerk voor het eerst voor de gehele klas besproken zou worden. Ik vermoedde dat het ook de dag zou worden waarop ik de "hoe vind je zelf dat het gaat?"-vraag zou krijgen, want het gaat allemaal nogal matig. Niet dramatisch slecht, maar wel heel veel matiger dan zou moeten. Het is ontzettend frustrerend om bezig te zijn met iets waar (al is het maar voor mijn gevoel) werkelijk nul komma nul schot in zit. Nu voelde ik me al niet bijster hoe (want extreem misselijk), wat niet erg bevorderlijk is voor de levensvreugd.

Het bleek mee te vallen: de vraag werd niet gesteld, maar ik kreeg wel een boel verbeterpunten (lees: terechte kritiek) en tips. En alsof de duivel er mee speelt: die middag lukte het me zowaar om een goede wenkbrauw te zetten! Altijd leuk voor de succesbeleving, zullen we maar zeggen. Dus nee, ook na dag 6 ben ik nog niet van de opleiding gekickt, maar de twijfels of ik hier wel mee door moet gaan worden wel per week heviger. Dat ligt overigens totaal niet aan de opleiding, maar 100% aan mij. Aan de andere kant geloof ik heilig in "bij twijfel niks drastisch doen", dus vooralsnog ga ik rustig door en hoop ik dat het bijtrekt.

Poelekie goes to makeupschool - dag 5

Vandaag was de eerste dag dat de docente technieken voor zou doen op modellen van buitenaf: mannenmakeup, de 2e en 3e leeftijd (respectievelijk 40 plus en 65 plus) en de donkere huid. Voor het onderdeel mannenmakeup had ik J. weten te charteren, die als eerste een kleine twee uur door de docente onder handen genomen werd.

Ik had graag willen linken naar een hoogstwaarschijnlijk uitstekend geschreven en van (sociaal)theoretische context voorziene blogpost van J. zelf, maar zelf na drie keer vragen kwam daar niets anders uit dan: "Ahhefnuffintoséh!", dus u zult het met mijn korte uitleg moeten doen: je zit als model voor de klas, met een schoonheidsspecialistelamp op je gezicht gericht en tissues in je nek, bepienseld te worden door de ondertussen uitleg gevende docente. In de tussentijd word je door een stuk of 16 meisjes/vrouwen aangestaard. Ze stellen vragen, geven antwoorden op vragen van de docente en maken aantekeningen.

Het vreemdste vind ik zelf (ja, ook wij cursisten moeten wel eens voor de klas zitten) dat je aangestaard en van commentaar voorzien wordt, terwijl het eigenlijk helemaal niet om "jou-als-persoon" gaat: als model ben je niet meer of minder dan een object waar makeup op gesmeerd wordt en het is voor de toeschouwers eigenlijk alleen van belang dat ze goed zien welk spullie wáár komt.

Na het opbrengen van de basis zegt de docente "Kom maar een foto maken" en stormt de hele kudde naar voren om je op de foto te zetten. Ogen open, ogen dicht, van opzij. De hele kudde gaat weer zitten, de makeup wordt verder gedaan tot er weer een cruciaal punt is waarop er weer een foto gemaakt moet worden, weer die hele kudde naar voren, weer 80 keer een flits in je gezicht. En zo verder tot je "af" bent en er nog een laatste foto gemaakt wordt van het eindresultaat. Dit neemt gemiddeld een uur of twee in beslag en het went ook wel, maar ik ben altijd weer blij als het achter de rug is.

Het tweede model was de moeder van een klasgenote, op haar werden twee looks voorgedaan: de ene helft van het gezicht was de multicolourlook voor de 2e leeftijd en op de andere helft van het gezicht de look voor de 3e leeftijd. Vooral die laatste look is meer een kwestie van laten dan van doen: hoe meer makeup je op de oudere huid smeert, hoe onnatuurlijker het eruit ziet.

Na de lunch was het tijd voor makeuplooks voor de donkere huid. Ook bij dit model werden twee looks voorgedaan: een mini-smokey eye (redelijk draagbaar) en een zeer heftige look voor bijvoorbeeld een videoclip, inclusief valse wimpers en een gespraypainte decoratie op de slaap. We kregen een absurde hoeveelheid huiswerk mee en ik schafte wat makeupspullies aan om deze looks te kunnen (proberen te) reproduceren, hier op flickr kunt u zien wat ik allemaal aangeschaft heb. Over twee weken is het weer tijd voor een praktijkles, daarin gaan we eerst het huiswerk klassikaal bespreken en daarna oefenen met de wenkbrauwen (aargh, nachtmerrie!) en de lippen.

Poelekie goes to makeupschool - dag 4

Dag vier alweer: een praktijkdag.

Tijdens de vorige theorieles hadden we twee looks voorgedaan gekregen: de natural look en de kayal look. Die had ik thuis op verschillende modellen geoefend en die gingen we die op school op elkaar oefenen. Ik teamde op met klasgenote P. Het werktempo werd flink opgevoerd: waar ik de vorige praktijkdag 's ochtends opgemaakt werd en 's middags moest opmaken, mochten we er deze keer per look maar 1 uur over doen. Ik zat eerst model terwijl P. de natural look bij mij deed, vervolgens deed ik de natural look bij haar. Na de pauze was het tijd voor haar om bij mij de kayal look te doen en deed ik vervolgens de kayal look bij haar.

Het bleek wel heel goed om te leren je werktijd strak in te delen en te zorgen dat je niet te lang blijft hangen op een onderdeel: ik merk dat als het aan mij ligt, ik met gemak een half uur blijf frutten aan die wenkbrauwen (niet mijn sterkste punt), maar als alles er binnen een uur op moet zitten, heb je daar geen tijd voor. Ook voor gezellig babbelen is geen tijd: het is stevig aanpoten, om maar eens een vreselijk cliché uit de kast te trekken.

We hadden deze keer les van een andere docente. Zij liep rond, gaf suggesties en deed direct correcties, in plaats van dat we eerst ons gang mochten gaan en dat de correcties vervolgens klassikaal besproken werden. Ik weet niet of dat komt omdat deze docente een andere werkwijze heeft, of dat het komt omdat dit de tweede praktijkles was: ik kan me voorstellen dat men er de eerste keer niet direct als een havik op wil zitten. In ieder geval bleek ik het niet zo godsgruwelijk beroerd te doen als ik wel dacht dat ik het deed.

Dat gevoel dat ik er werkelijk niks van bak en dat er nul komma nul schot in zit, is iets wat ik tot nu toe altijd gehad heb als ik aan iets nieuws begin. Het is deze keer alleen wat hardnekkig: ik heb minstens één keer per week een nachtmerrie dat ik van school getrapt word wegens nul talent (niet dat dat kan overigens) en ik heb bij vlagen spijt dat ik eraan begonnen ben. Hopelijk komt het moment waarop alles klikt (wat uiteindelijk ook altijd komt, vroeger of later) snel. In de tussentijd zucht ik af en toe diep, maar piensel ik stug door.

Poelekie goes to makeupschool - dag 3

Deze les was weer een theorieles. Een klasgenote werd door de docente opgemaakt in twee verschillende looks: 's ochtends werd stap voor stap de natural look (denk bruidjes) uitgelegd en kregen we ook wat tips over bijpassende styling (haar en accesoires). 's Middags werd een wat extremere kajal look (voor catwalkshows) voorgedaan en kregen we uitgebreide uitleg over de verschillende correctietechnieken voor de ogen: diepliggende ogen maak je, zelfs binnen een standaardmakeup, anders op dan bijvoorbeeld ver uit elkaar staande ogen. Het huiswerk voor de komende twee weken was het oefenen van deze twee looks. De eerstvolgende les gaan we 's ochtends de natural look op elkaar oefenen en 's middags de kajallook, die dan ook uitgebreid wordt.

Buiten was het verschrikkelijk wisselvallig weer, wat duidelijk zijn weerslag had op de klas: om de haverklap liet iemand iets vallen (pen, klapper, makeup, fotocamera) en we waren verschrikkelijk onrustig. Daarnaast is het leuk om te merken dat iedereen langzaam maar zeker wat "losser" wordt: in het begin keek iedereen de kat wat uit de boom, nu wordt er uitgebreid met elkaar gepraat (ook over serieuze onderwerpen) en is men erg behulpzaam onderling. Ook de verzuchting van verschillende klasgenotes dat het ze niet heel makkelijk afgaat, vind ik erg geruststellend, want bij vlagen (vooral als ik die @#$% wenkbrauw er na 4 keer nóg niet correct op heb weten te kalken) vraag ik me wérkelijk af waar ik aan begonnen ben. Geheel gerustgesteld dat dit volkomen normaal is in deze fase van het leerproces, schafte ik weer een gezinsverpakking Hoogst Noodzakelijke Makeup (wimperstukjes, wimperlijm, glitters en plakspul om die glitters mee vast te zetten) aan en ging vervolgens op jacht naar warme thee bij Metz & co.

Poelekie goes to makeupschool - dag 2

Terwijl ik een tas vol makeup, een grote handtas en een paraplu richting school zeulde, realiseerde ik me dat ik weer eens een 'sleepberoep' had uitgezocht: na o.a. carrières als Montessori-kind, kunstschaatster, balletmiep en dossiersleepster, eh, coördinatrice werkgroepen zeul ik tegenwoordig óf met een basgitaar óf met een tas met daarin twee keer mijn maand huur aan makeup. Geen wonder dat ik zonder regelmatig chiropractorbezoek niet normaal kan lopen... Mijn hele leven sleep ik al met zooi: het zou me niet verbazen als mijn grafschrift "She schlepped shit" wordt.

Op school viel ik middenin een gesprek over opgevoerde scooters, toevallig een van de weinige onderwerpen in de wereld waar ik werkelijk NIETS vanaf weet, en dat terwijl ik nog wel speciaal naar "Oh Oh Cherso" had gekeken om mee te kunnen babbelen.

We werden opgedeeld in duo's en na een uiterst gezellig kletsgesprekje met mijn klasgenote N. die mijn nieuwe held is omdat ze elke ochtend om 5(!!!) uur begint met werken, gingen we de technieken die we geoefend hadden op modellen nu op elkaar oefenen. De resultaten werden voor de klas besproken en we kregen uitleg over diverse correctietechnieken: vooral van de illuminator om foundation lichter mee te krijgen werd ik erg gelukkig, want mijn eerste modellen hadden ná foundation helaas een hoog oompa loompa-gehalte. Ook werd ons huiswerk gecorrigeerd en werd ik, ondanks mijn bange vermoedens, niet per acuut van school getrapt wegens "nul talent". Waarmee natuurlijk niet gezegd is dat dat niet alsnog kan gebeuren, maar deze keer zat ik in ieder geval nog goed. We kregen nieuw huiswerk op en om 16:30 sleepte ik mij, mild uitgeput, weer een weg naar huis de Poeticores-repetitie.

Poelekie goes to makeupschool - dag 1

Na op dinsdag uitgebreid uitgewaaid te zijn in Bergen aan Zee, stond ik woensdagochtend (22 september 2010) fris en fruitig op, pakte mijn schrijfblok, kleurpotloodset en pluizige eenhoornpen en nam de bus & tram richting school voor De Eerste Schooldag.

Gek genoeg was ik, in tegenstelling tot bij mijn vorige eh, 12 Eerste Schooldagen, niet mild-hysterisch, maar slechts lichtelijk nerveus. Eenmaal binnen schudde ik diverse handen, dronk ik wat thee zonder over mezelf heen te morsen en zocht ik een plekje uit, rechts op de tweede rij. De docente stelde zich voor, deed een aanwezigheidsturf/voorstelrondje en begon met de les.

De opleiding (die eens in de twee weken is) wisselt theorie en praktijk af: de ene week wordt de theorie besproken en door de docente voorgedaan. Het is de bedoeling dat je thuis gaat oefenen op je slachtoff... eh, modellen en daarvan foto’s van maakt die je inlevert als huiswerk tijdens de eerstvolgende les. Je oefent de look dan ook nog een keer op een klasgenote en zij op jou. De les daarop krijg je nieuwe theorie.

Omdat dit de eerste les was, moest het makeuppakket aangeschaft worden (voor de inhoud van het pakket zie hier), wat in de pauze tot een uitgebreide wandeltocht naar de pinautomaat op het Johnny Jordaan- én het Leidseplein leidde. Altijd geweten dat het feit dat ik in Amsterdam woon en er de weg ken handig zou zijn! ;-)

Rond half 5 verliet ik, mild-gaar van alle indrukken, met makeuppakket, een flink pak aantekeningen en meerdere voorbeeldfoto’s het pand.