vrijdag 27 december 2013

Clark Kat: ontkapt, onthecht en ontzettend schattig

Na een uitstekende week en een brakke nacht waarin Clark zich misselijk voelde en ik geen oog dicht deed omdat ik vreesde dat hij om zou kiepen, vertrokken we vanochtend om 09:30 richting de dierenarts. Het stormde dusdanig dat Clark's gekrijs bijna niet te horen was. Bijna.

Bij de dierenarts waren we gelukkig vlot aan de beurt: de kap mocht er EINDELIJK af en de hechtingen werden verwijderd. De dierenarts onderzocht Clark grondig om de kijken of hem misschien, al dan niet letterlijk, iets dwars zat, maar zelfs toen hij ongeveer uitgeperst werd als een citroen, murrelde hij maar een beetje. De dierenarts vermoedt dat de misselijkheid het gevolg is van de antibiotica en heeft Clark een prik gegeven tegen misselijkheid. Die lijkt prima te werken: hij eet weer zonder dat ik hem hoef aan te moedigen. Laten we hopen dat dit zo blijft en dat Clark binnenkort weer helemaal fit is.

U mag een (halve) keer raden wat hij direct deed zodra hij weer thuis was? Juist, neusslapen:


*pleurt om van de schattigheid terwijl ze u luid "Vertrutting!" hoort roepen*

zaterdag 21 december 2013

Clark's operatie en hoe het nu is

Afgelopen maandag maakte ik Clark om 11 uur wakker, liet hem even stretchen en schoof hem toen voorzichtig doch beslist in de reismand, waarna we richting de bushalte gingen. Correctie: waarna ik een luid mauwende reismand richting de bushalte tilde. Eenmaal in de bus legde ik de diep geschokte medereizigers uit dat, nee, hij écht niet half-stervende was van de krijsende pijn, maar dat hij gewoon een schijthekel aan de reismand heeft. Na twee haltes stapten we uit, waarna ik een nog steeds luid mauwende Clark achterliet bij de dierenarts, onderwijl een poging doend om niet luid mee te gaan janken, want pff. Veel tijd om er bij stil te staan had ik niet, want ik moest naar college. Zie, soms is die universiteit nog wel eens ergens goed voor.

Om 16:00 uur werd ik gebeld door de dierenarts dat alles prima verlopen was en dat Clark langzaam uit narcose aan het komen was. Ik was zó opgelucht dat ik spontaan vergat op te schrijven dat ik hem om half 7 kon komen ophalen. Rond 17:00 uur begon ik dan ook flink te twijfelen of hij nu half 6 of half 7 had gezegd. Ik heb sowieso ontzettend veel moeite met de Nederlandse “half uur vóór”-aanduiding, want allochtoon en Nederlands als Tweede Taal en al mijn andere talen hebben het altijd over een half uur ná en verwarring en altijd moeten uitschrijven en dan even puzzelen.

Om 17:20 besloot ik maar gewoon de praktijk te bellen om te vragen hoe laat ik er nou moest zijn, ik kreeg toen te horen dat ik nu al mocht komen, want Clark was “goed wakker”. Bij de dierenarts aangekomen grapte ik nog dat dat het dierenartstechnische equivalent van “Clark wil graag opgehaald worden uit de ballenbak” was (lees: Clark krijst de hele boel bij elkaar), maar dat bleek mee/tegen te vallen: doordat hij geïntubeerd was geweest, produceerde hij toen hij me zag slechts een kraakgeluid. Daarnaast was zijn gezicht flink gezwollen en had hij ook nog een kap op, dus ’t was nogal een sneu gezicht.

Eenmaal thuis ging hij richting eten, bedacht zich (want misselijk) en sprong op zijn stoel, waar hij in slaap viel. Later op de avond ben ik nog even bij hem gaan zitten, hij kraakte en spinde wat, dus ik nam maar aan dat hij niet geheel een pesthekel aan me ontwikkeld had. Altijd prettig. De volgende ochtend produceerde hij gelukkig weer zijn oude vertrouwde geluid en ging hij spontaan uit zichzelf eten en drinken. Hieronder een foto van hoe hij er op woensdag uitzag. Zoals u kunt zien, is zijn gezicht behoorlijk gezwollen, zijn profiel heeft wat weg van dat van een bullterrier:


Nu heb ik altijd een bullterrier willen hebben (en een corgi, want dan had ik een hond zonder voorhoofd en een hond zonder poten en dat vind ik dus hi-la-risch), maar toch ben ik blij dat Clark’s gezicht langzaam maar zeker weer aan het bijtrekken is.

Overigens is hij qua humeur een stuk blijer dan in de paar dagen voor de ingreep, hij was toen echt depressief en hangerig. Pijn lijkt hij niet te hebben, hij heeft een pijnstiller (en antibiotica) en geeft mij kopjes met zijn sneue kant. De eerste keer dat hij dat deed, ben ik maar even naar het toilet gelopen om niet voor zijn neus in janken uit te barsten. Moe, december, verjaardag, labiel, u kent dat wel.

Zijn genezing verloopt tot nu toe voorspoedig, hoewel hij nog wel een week te gaan heeft voordat de hechtingen eruit mogen en de kap eraf. De kap verhindert dat hij per ongeluk zijn hechtingen eruit krabt, maar heeft als “bijwerking” dat Clark zich eigenlijk niet kan wasseh wasseh. Dus ik maak zijn kap schoon met babydoekjes, poets zijn snuit na het eten met een zakdoekje, houd zijn hoofd schoon door hem met een babytandenborstel te poetsen, krab achter zijn oren als hij jeuk heeft en borstel hem meerdere keren per dag, zodat hij zich fris en comfortabel blijft voelen. En ja, hij laat dit allemaal zonder problemen toe, hij spint er zelfs leutig bij. Ik zal overigens nooit meer zeggen dat “katten eigenlijk geen barst uitvoeren de hele dag”, want het is best veel werk, zo’n kat poetsen.

Conclusie: alles gaat tot nu toe prima, laten we hopen dat dit zo blijft. Ik zal uiteraard nog een update plaatsen als de hechtingen eruit zijn en uiteindelijk, als hij geheel genezen is (= zwelling weg, vacht weer aangegroeid) een foto plaatsen van het uiteindelijke resultaat.

maandag 16 december 2013

Operatie geslaagd

De patiënt is weer thuis:


Aangezien ik nu weer eens met spoed een essay in elkaar moet flansen en er behalve "hij voelt zich duidelijk niet zo lekker" niet heel veel te melden valt, laat ik het hier voor nu even bij, uitgebreidere update volgt later deze week.

zondag 15 december 2013

Algemene update & belangrijk nieuws over Clark

2013 is het jaar van de updatepost, zoveel is duidelijk. Het is ook het jaar van de acceptatie blijkbaar, want ik zit er nog maar nauwelijks mee. Maar dat kan ook komen omdat ik al een half uur op een loopje naar “Dope Sucks” van Herman Brood zit te luisteren. *jengelt “ooooooooooeeeeeh… WA! WA!” alsof ze een Bombita is*

En omdat ik ook nog naar de supermarché moet en het al kwart over 20 is op het moment dat ik dit tik, maak ik er maar een fijne, volkomen random, puntenlijst van:

  • de longonsteking is geheel vertrokken. Dat is yay! Ik bleek wel twee weken geleden bloedarmoede te hebben, maar met 6 weken lang 3 pillen per dag schijn ik daar ook weer helemaal van af te komen. Moed der wanhoop, mensen, moed der wanhoop;
  • de afgelopen week had ik geen verbinding op mijn mobiele telefoon en was mijn internet letterlijk (gemeten!) trager dan mijn 56kB modem uit 1996. Als ik bijgelovig was, zou ik er iets van denken. Wat dan precies, dat laat ik aan u over. Leutige (want het is winter, mensen) suggesties mag u in het reactievak mikken;
  • hoe het hele studieverhaal is afgelopen, kunt u hier lezen: klik;
  • ik kreeg zowaar 11.750 euro van de dienst gemeentebelastingen Amsterdam. Toch vriendelijk. Helaas wordt dit bedrag ook weer grotendeels (117 euro 50 mag ik houden) vriendelijk van mijn rekening gestorneerd. Het leverde me in ieder geval een leutig gesprekje met de telefoniste van de gemeente op toen ik ze belde om het te melden;
  • over 3 dagen ben ik jarig. *met z’n allen “38! Dat hadden we niet verwacht!”* Hoewel ik heel blij ben dat ik er weer een jaar bij heb, ben ik ook een dramatische aansteller en loop ik al weken “If I could turn back time” van Cher te zingen terwijl ik voor de spiegel Biafine op mijn kop smeer. Ik kwam dan ook niet meer bij toen ik een brief kreeg van mijn verzekeringsmaatschappij dat ik (o.a.) 20% korting kon krijgen op cosmetische behandelingen bij de Bergman Clinics. Ik stelde een lijstje op, maar The Big Kahuna zei “Nee”. Dus mijn levensambitie om volkomen strakgefillert/botoxt continu verbaasd te kijken zal vooralsnog niet gerealiseerd worden. Bummer;
  • Spotify springt nu over naar “Never be clever”. Echt, ik zou het niet kunnen verzinnen;
  • ondanks (of dankzij?) mijn harses met mimiek zit ik dan wel weer in de top 5% readers op Getpocket volgens Getpocket (I bet they tell that to all the girls);
  • en last but not least: Clark. Die ondergaat morgen een geplande operatie, waarbij zijn linkeroog verwijderd wordt. Hij heeft door zijn chronische niesziekte (wat een herpesvirus is) een probleem met zijn oog gekregen dat ondanks maanden intensieve behandeling met verschillende medicijnen maar niet beter is geworden. Ook de dierenoogspecialist had geen andere behandeling meer.

    Clark heeft er sinds een week dusdanig last van dat we (= ik, dierenartsen, specialist), ondanks dat we het hartverscheurend vinden, besloten hebben dat het tijd is voor deze ingreep. Hij gaat op maandag om 15:00 uur onder het mes, mocht u willen duimen/een kaarsje willen opsteken/Troetelberenstralen deze kant op willen sturen, dan waarderen we dat enorm. En om deze post niet een volkomen Herman Brood-fueled, labiele zwabberpost met een verdrietig einde te laten zijn, hier een foto van Clark die denkt dat hij een pluche knuffeldier is:


woensdag 30 oktober 2013

No crocodile, just Dundee

Zo’n honderd jaar geleden (lees: begin september) boekte ik een tripje naar Dundee voor eind oktober. Ik hoor u denken: “Waarom Dundee? Antwoord: “Waarom nie?” Zoals u weet werd ik zo eind september zo ziek als een hond en dat duurde wel even. Pas een aantal dagen voordat ik op reis zou moeten, kwam ik voor het eerst weer mijn nest uit. Ik twijfelde of ik wel moest gaan en voelde me voornamelijk heel erg bezwaard: dying dying dying dying dying all the time en zodra je een halve seconde beter bent, je ass naar Dundee verplaatsen. Lekker dan.

Op het VIVA-forum (daar lees ik in periodes dat ik het gevoel heb dat mijn leven helemaal nergens over gaat en dat ik alles verkeerd doe, waarna mijn conclusie altijd is: valt wel mee) las ik echter dat ook zieke mensen op vakantie moeten om bij te komen en dat het “zonde geld” *brult “VAN HET!” en krabt wat* is als je al betaald hebt en niet gaat. Oh, en blijkbaar hoor ik ook nog “mag ik oooook eeeeeens” te jengelen, want verongelijktheid is het nieuwe zwart. Of zoiets. Dus in het kader van de integratie en eigenlijk ook wel omdat ik na 3 weken slapen en pillen slikken wel weer eens toe was aan een verzetje, toog ik vorige week naar Dundee.

Een kort middellang puntenlijstje:

  • Lieve omroepmensen van de Kee El Em, het is geen Eddinburg, geen Eddinbroo, het is Eddinbrah *coughZeurPoescough*;
  • Iedereen was super aardig tegen me. Ze dachten collectief dat ik een domme Amerikaanse toerist was en ach, zo’n aardige sul willen ze graag helpen. Vooral als die stralend weer meebrengt;
  • Het was dus helemaal niet Grim Up North;
  • Sohee, wat kun je in de buurt van station Haymarket lekkere Saag Paneer eten;
  • Googelie maps is the best thing ever, want je kunt van tevoren al spieken hoe de omgeving eruit ziet, waardoor je ter plekke als een pro rondloopt;
  • De treinen rijden op tijd en je kunt van tevoren een plekje reserveren met stoelnummer. Oh, en “F” betekent “forward”. Ik denk, ik geef het even door, want het duurde een kwartier voordat ik het zelf doorhad. (file under: redenen waarom ze dachten dat ik een domme Amerikaanse toerist was);
  • Het Schotse accent is het beste accent EVER! Het klinkt continu alsof ze je bemoedigen, zo van “Kop op! Je kunt het!”, maar dat is gewoon hoe ze praten;
  • Ik wil nu een Schotse coach;
  • En ja, ze zeggen inderdaad “wee” en “keen”;
  • De Primark hangt VOL met alles wat lelijk is, in elk kledingstuk weer op andere creatieve wijze gecombineerd. Overigens was het er heel netjes en heb ik geen duw/trek/vecht-taferelen meegemaakt, iets waarvan ik hoorde dat dat hier in NL nogal eens gebeurt (En Bee: dit is een niet zelf geverifieerde claim, ik ben hier in NL nog nooit ook maar in de buurt van een Primark geweest);
  • Protip van cosmetische aard: smeer je eerst in met Karma Kream en dust jezelf daarna af met Silky Underwear;
  • Protip met betrekking tot de protip: doe dat dusten met Silky Underwear in de douchecabine/in het bad, zodat je het daarna weg kunt spoelen. Witte poeder in een hotelkamer is namelijk nooit een goed idee. Denk daar ook aan als u zwart/wit van de HEMA uit een potje wilt gaan bikken;
  • Waaifaai die weigert te werken op je laptop is een zegen: ik heb schrijfwerk afgekregen waar ik al maanden tegenaan hikte én ik ben zowaar heel veel naar buiten geweest (I know!);
  • Ik heb echt absurd veel lol in mijn eentje gehad, want ik ben een ontiegelijke aso. Maar dat wist iedereen natuurlijk allang.
Als u benieuwd bent naar wát voor lol in mijn eentje ik gehad heb, dan heb ik, speciaal voor u, hier een fotoserie, voorzien van al-dan-niet-leutige onderschriften. Enjoy!

maandag 28 oktober 2013

Weer-ige ongein op het plein

Uiteraard had ik het bericht over de ~Gigantische Storm~ gehoord, maar ik besteedde er bitter weinig aandacht aan. Ik word nogal kriegel van de redelijk Nederlandse gewoonte om altijd over het weer te mauwen (want je kunt er toch niets aan veranderen), bovendien wordt er elk kwartier wel weer een horrorwinter/lente/zomer/herfst aangekondigd en daarnaast heb ik een wat eh, malle verhouding tot het concept "weersvoorspelling".

Echter, toen ik vanochtend uit mijn raam keek, zag ik dit:


en hoorde ik een boel geloei van storm en sirenes. Desondanks was ik blijkbaar niet snugger en/of wakker genoeg om me te realiseren dat ik me gewoon moest omdraaien en weer in mijn nest moest gaan liggen, in plaats van naar college te (proberen te) gaan. Na een barre tocht van een uur keerde ik dan ook onverrichterzake retour. Morgen weer een kans.

Overigens hoop ik dat u en de uwen geheel gezond en veilig zijn, want damn, dit was daadwerkelijk een Gigantische Storm.

vrijdag 18 oktober 2013

Uitstekend nieuws!

Zo, na 3 weken fysieke ellende, 2 antibioticakuren en een heuse ziekenhuisopnamedreiging (galgje!) lijkt het tij zich hier eindelijk te keren: ik begin me langzaam maar zeker wat beter te voelen. Ook Clark, die geveld is door een recidief niesziekte (want ellende komt natuurlijk nooit alleen) snottert significant minder dan vorige week. En als dat allemaal al geen goed nieuws is, het meest fenomenale briljante fantastische nieuws van deze week is dat de oentsj oentsj k*tburen verkast zijn.

Weg.
Pleite.
Opgezoten.
Stilte.
F*ck yeah.

Uiteraard heb ik geen idee wie er over een week of twee komen wonen en het zou zomaar kunnen zijn dat ik over 3 weken terugverlang naar de oentsj oentsj k*tburen, maar voor nu is het rustig. Heerlijk.

Wat betreft mijn avonturen in Berkeley, ik heb besloten er maar gewoon een zine over te schrijven. Blogposts zijn toch gebaat bij enige actualiteit en ik ben alweer bijna twee maanden terug. Een zine is wat tijdlozer en biedt bovendien wat meer ruimte voor pretentieus gewauwel in de ruimte achtergronden en beschouwingen. Daarnaast hoor ik aan alle kanten dat het een gruwelwinter met 3 miljoen kilo sneeuw gaat worden, dus het is direct een leutige bezigheid in het kader van


*zingt "zij kon het blingee-maken niet laah-ten"*

donderdag 3 oktober 2013

Jawel, een LogPoesPost!

Hallootjes!

Nieuwe maand, nieuwe kansen. Overigens heb ik ook een fris nieuwe longontsteking (die volgde op respectievelijk een bijholteontsteking en een bronchitis), wat zowel mijn joligheid (want ik sta stijf van de medicatie) als mijn afwezigheid hier (deels) verklaart.

Op mijn Engelse blog heb ik een kort verhaal dat ik als oefening geschreven heb tijdens mijn vak Creative Writing in Berkeley geplaatst: klik! Daarnaast heb ik inderdaad een selectie gemaakt uit de 536 foto’s die ik geschoten had, de overgebleven foto’s (uiteraard voorzien van al-dan-niet-leutige onderschriften) kunt u hier vinden: klik! Ik hoop dat de zonnigheid van de foto's het piepweer buiten (althans hier wel) een beetje compenseert! :-)

donderdag 29 augustus 2013

Weer thuis

Zo, ik ben er weer. Eigenlijk ben ik er alweer een week, maar die is besteed aan de-jetlaggen, de hele inhoud van mijn koffer wassen, Clark ophalen en proberen alles weer in het gareel te krijgen hier. Want gek genoeg merk je pas hoe lang 7 weken afwezigheid is op het moment dat je teruggekeerd bent.

In de komende dagen zal ik me, behalve met proberen door de rest van die absurd lange to do lijst te komen, ook storten op het selecteren van de leutigste plaatjes uit de 536 foto’s die ik geschoten heb. En op het schrijven van die al dan niet leutige onderschriften natuurlijk.

Om goed te maken dat ik ondanks mijn belofte geen updates geplaatst heb terwijl ik er was, laat ik u alvast de allerbeste foto zien die ik ooit geschoten heb. Zit u er klaar voor? Ja? Komtie:
LogPoes, voor al uw eekhoornfotografie

maandag 22 juli 2013

LogPoes meldt zich

Vreest niet, deze post is significant leutiger dan de vorige. Nu is dat ook niet heel moeilijk, maar toch. Niet dat De Situatie veranderd is overigens. Ik mag er alleen tot eind augustus niet meer over nadenken, want (en nu begint de leut!) ik zit in Berkeley. Morgen begin ik aan mijn derde week aan de universiteit. Wat meer over hoe dat is kunt u vinden op YourfriendLP.

Na een uiterst soepele reis kwam ik terecht in een megafancy hotel. Althans, dat vond ik, want ondanks mijn reputatie ("Luxedier pur sang!” – TBK) ben ik best snel tevreden. Voor wie denkt: “Maar hoe fancy is fancy?” heb ik (jawel, ik ben voorbereid!) een leutige fotocollage gemaakt: klik!

Mijn matties Lord Vandemort en Canellaphile hadden als verrassing een kamer in hetzelfde hotel geboekt, hoe leutig is dat? Heel leutig, kan ik u vertellen! Op de dag voordat mijn colleges begonnen kon ik intrekken in mijn kamer in het International House bovenop de (voor hier) heuvel/(voor NL) berg, waar ik de rest van mijn tijd hier aan Berkeley ga verblijven.

Over I-House kan ik kort zijn:

Look mom I'm at Hogwarts 
 Hogwarts.

Hier vindt u nog een paar andere leutige collages, o.a. van mijn kamer, de campus en natuurlijk de merch. Ik maak bij tijd en wijle leutige foto’s en ik houd ook een dagboek bij, dus ik vermoed dat er nog wel een aantal updates gaan komen over Hoe Het Hier Is. Nu weer verder met mijn - jawel! - huiswerk.

woensdag 12 juni 2013

P(ublic) S(ervice) A(nnouncement)

Mensen die al langer LogPoes lezen, weten dat stilte = niet goed. En het gaat inderdaad heel erg niet goed. Omdat ik net 2 uur lang jankend een Engelse blogpost (het gaat namelijk over mijn studie) geschreven heb en niet meer de emotionele energie heb om het hele verhaal nog een keer in het Nederlands op te schrijven, ga ik er deze keer heel arrogant van uit dat iedereen die hier meeleest Engels kan lezen en verwijs ik u naar YourfriendLP. Mocht u vragen hebben, stel ze dan gerust in het reactievak.

Ik heb geen idee wanneer ik weer iets al-dan-niet-gezelligs te vertellen heb hier (of op mijn Engelse blog), in de tussentijd heeft u hier een foto van Levensvreugdbrenger Clark, hard trainend voor het WK Neusslapen:





dinsdag 16 april 2013

Over Berkeley, Clark en Jean Paul Gaultier

Hoewel ik de hoop dat mijn online leven weer min of meer synchroon gaat lopen met mijn offline leven nog niet opgegeven heb, wordt ook dit weer een update post. Deze keer echter heb ik zowaar Daadwerkelijke Informatie én foto's met al-dan-niet-leutige onderschriften. Ik hoor u al trappelen!

De mensen die mijn Engelse blog volgen, weten het al, maar nu ook voor de rest: in het kader van "Verleg je grenzen tijdens je studie!" ga ik deze zomer studeren aan de universiteit van Berkeley. Gezien het feit dat elders studeren voor mij alleen maar iets toevoegt als 1) het een (type) vak is wat ik hier niet kan volgen en dat iets toevoegt aan de rest van mijn studie in verband met De Toekomst, 2) het gegarandeerd is dat ik dat vak ook daadwerkelijk kan volgen en niet per ongeluk opgezadeld word met een vak dat ik ook hier kan doen en 3) het niet aan een kwalitatief slechtere universiteit is dan de UvA, heb ik na veel uitzoekerij en gepieker en gepeins en gepapierwerk hiervoor gekozen.

Althans, dat is de officiële lezing en die is, zoals wel vaker, maar deels waar. De rest van de waarheid is dat OMFG BERKELEY!!eleventy1!! en dat het maar een 6 weken-vak is, zodat ik niet mijn huis leeg moet maken en in onderhuur moet gooien om 6 maanden ergens Grim up North in een studentenhok te moeten wonen zonder Clark. Niet dat Clark meegaat naar Berkeley overigens, dat is helaas niet toegestaan. Nee, ook niet stiekem. Dus terwijl ik me 3 slagen in de rondte studeer in Sunny California, gaat hij vakantie houden in de poezenparadijstoko (spinnenwebberige kelders FTW!) van The Big Kahuna.

Trouwens, hier ziet u een actiefoto van Clark waarop hij protesteert tegen het bezoek van een niet nader te noemen meneer:


Een kat met principes, daar houd ik van!

Van een geheel andere orde was het bezoek dat The Big Kahuna en ik brachten aan de Jean Paul Gaultier tentoonstelling in De Knor Rotterdam. Van alleen maar op zo'n universiteit rondbanjeren word ik op een gegeven moment nogal flauw en van het bekijken van andermens' creatieve werk fleur ik altijd behoorlijk op. Ik schoot er zo'n 130 foto's, waarvan u er hier 63 kunt bekijken.

En omdat deze post toch alle kanten op gaat en ik er weer eens geen fatsoenlijk einde aan kan breien: op de tumblr van Kouw zag ik dit briljante schema dat iedereen die weleens wat aan schrijverij doet een boel ellende kan besparen en sharing is caring en protip. Dus.

woensdag 27 maart 2013

A bunch of stuff

Allereerst een leutig gifje wat de staat van mijn blog(s) op 't moment het best weergeeft:



Dit gifje heb ik overigens al tig jaar in een mapje genaamd "Dingen voor LogPoes" staan. Want zoals ik ergens in een LogPoesPost, die ik met geen mogelijkheid kan terugvinden, schreef: alles wat ik (hier en elders) schrijf, ziet er zo'n 95% moeitelozer en spontaner uit dan het in werkelijkheid is. Ik heb dan ook grenzeloze bewondering voor mensen die een gedachte hebben en die gedachte, BAM!, binnen 10 minuten op papier zetten en klaar. Vooral die ene keer dat ik 4 1/2 uur lang puzzelde op een drieregelige email. Ja, dat was zelfs voor mijn doen extreem, maar feit is dat de schrijverij en ik een vrij complexe relatie hebben.

In het kader van de ontcomplexificatie ben ik al een aantal jaar bezig met het ontmantelen van wat ik altijd wat schertsend "Mijn Archief" noem: losse gedachten, nog uit te werken schrijverij, een aardige collectie 'zinnen, ergens in te passen' en natuurlijk de resultaten van 5 NaNoWriMo's. Van de 250.000 woorden die dat opgeleverd heeft, heb ik zo'n 3/4 integraal in de prullie gemikt. De helft van de rest is ondertussen (her)bewerkt verschenen op mijn blogs, in zines en/of in privécorrespondentie. De mensen met een rekenmachine die goed kunnen rekenen, zien dat er nog zo'n 30.000 woorden overblijven. Dat klopt. Dat was Het Project, a.k.a. 13 years in the making, a.k.a. Het Boek Dat Door Mulisch Geschreven Had Moeten Worden. Het project waar ik, uiteraard meer af dan aan, vanaf 1998 mee bezig geweest ben en waarvan ik tijdens NaNoWriMo 2010 eindelijk het 'geraamte' op papier heb gekregen. 

En bij dat geraamte bleef het. In de afgelopen twee jaar herlas ik het van tijd tot tijd nog eens een keertje, herschreef ik nog eens een stuk, maar ik kreeg het niet rond, het werd maar niet wat ik wilde. Want ik ben niet Harry Mulisch. Ook niet stiekem. En daarnaast: ik had dan wel een paar leuke dialogen en wat interessante gebeurtenissen, maar ook een verhaal met een extreem hoog "je had erbij moeten zijn"-gehalte. En ik zeg nou wel verhaal, maar eigenlijk was het meer een gevalletje "That's not a story, that's just a bunch of stuff that happened!"*. Het was hooguit materiaal dat in een op deze gebeurtenissen gebaseerd nieuw verhaal ingevoegd zou kunnen worden. Alleen al bij de gedachte daaraan moest ik Heel Diep Zuchten. En dan klikte ik het Scrivener bestand maar weer dicht.

Het definitieve realiseer/besef-moment kwam vorige week. Ik realiseerde me dat ik alleen nog maar aan dit project hing om oneigenlijke redenen: omdat ik er al zo lang mee bezig was, omdat Ik Altijd Alles Afmaak Want Ik Ben Geen Quitter (en ook helemaal niet dwangmatig, hoe komt u erbij?), omdat ik zo'n prachtig motto had gevonden. Want als ik heel eerlijk ben, is mijn behoefte om het verhaal zélf ~naar de massa~ te brengen er nooit meer geweest sinds ik het geraamte heb opgeschreven. Blijkbaar had ik het indertijd al goed gezien: ik was er klaar mee. En als je het als schrijver al niet (meer) belangrijk vindt, waarom zou je er dan een lezer mee lastigvallen?

En zo kwam er met 1 druk op een knop een hoogst onceremonieel einde aan een lang(s)lopend project. Zou dit nou dat beruchte ~loslaten~ zijn?


*Een van mijn docenten claimde dat dat een exacte Homer Simpson quote is, ik heb hem in iets andere vorm teruggevonden.

zondag 3 maart 2013

Clark Cat!

Aloha peeps!

Dit is Clark, de meest onfotografeerbare kat van het westelijk halfrond:


Na 17 pogingen schoot The Big Kahuna bovenstaande foto, waarop hij er strenger uitziet dan hij in werkelijkheid is, maar wat tevens de enige foto is waarop u meer ziet dan de bovenkant van zijn hoofd. Clark is zoals u kunt zien grijsgestreept. Hij is 14 jaar oud en woont sinds gisteren in Huize Poelekie.

"Permanent?" hoor ik u vragen. Jawel, permanent. "Maar hoe en wat en waarom?" Nou, met de dierentaxi en een kat en omdat hij een huis nodig had en een kat is en ik een huis heb en een kat nodig had en dat een zogenaamde win-win situatie is.

Maar even serieus: na lang wikken, wegen, nadenken, overwegen, pro en con lijstjes maken en uiteraard een boel gepieker, besloot ik dat alle nadelen van het leven met een kat (vacht, allergie, kattenbak) niet opwogen tegen de voordelen van het leven met een kat. Fast forward naar 9 februari: na op de website van het asiel een advertentie gezien te hebben van een kat die qua beschrijving best wel een match zou kunnen zijn, versleepte ik mezelf en mijn vragenlijst naar de andere kant van de wereld Osdorp voor een blind date met ene Clark. Als hij er nog zou zijn.

Eenmaal aangekomen in het asiel bleek Clark inderdaad nog aanwezig te zijn. Dat was yay! Wat significant minder yay was, was dat hij flink geveld was door niesziekte. Ondanks dat was hij erg lief en vond hij mij niet al te stom, tenminste, dat durfde ik wel op te maken uit het feit dat ik hem ondanks dat hij zich rottig voelde toch mocht aaien. Ik vond hem helemaal geweldig en besloot hem te reserveren. In de weken daarna ging het eerst gruwelijk veel slechter, tot het punt dat ook de verzorgers vreesden dat hij het niet zou redden, tot (na de wondercombo antibiotica, dwangvoeding, vocht en neusdruppels) hij toch weer geheel opknapte gelukkig.

Afgelopen vrijdag werd hij officieel 'vrijgegeven', ik versleepte mezelf weer dat hele eind naar Osdorp, zette 5 keer een handtekening onder een exemplaar van een koopcontract (dit is 100% waar en 0% overdreven, zowel de 5 exemplaren als het feit dat er 'koopcontract' op stond) en werd daarmee officieel personeel van Clark.

Omdat ik hem dat roteind van Daar naar Hier met het openbaar vervoer niet wilde aandoen, werd hij gisterochtend om half 11 met de dierentaxi gebracht. Hij stiefelde direct het hele huis door, poetste wat spinnenwebben uit hoeken waar overduidelijk al te lang geen kattensnoet was geweest weg met zijn snor en ging toen wat dutten. Na een paar keer gezellig te zijn komen babbelen, vond hij het om kwart over 15 tijd om wat vaart achter ons vriendschapsproces te zetten en sprong hij op schoot. Ook vandaag heeft hij een groot deel van de dag als een sticker op me geplakt gezeten. Ik geloof dat dat betekent dat hij mij wel een beetje leuk vindt. Ik vind hem overigens echt keihard de shiznit. Volgens mij kunnen we stellen dat dit, zoals gehoopt, inderdaad een win-win situatie is.

zondag 17 februari 2013

In en om

Gek genoeg vind ik het schrijven van ~life updates~ het stomste wat er is (want wie ben ik en waarom zou ik en who cares?), terwijl ik het van anderen JUIST altijd erg leuk vind om te lezen. Zoals ik hardop tegen mezelf zou zeggen: "Leuk die discrepantie, meid!" En ja, ik leuter met enige regelmaat hardop tegen mezelf en ja, dat is significant maller sinds ik geen katten meer heb. Maar dit, zoals wel vaker, geheel terzijde.

Hoe het er in en om Huize Poelekie voor staat - een leutige lijst:

  • De eerste griep van het jaar is binnen! Ondanks dat ik mij bruut ellendig voelde, ben ik toch naar al mijn colleges gegaan, slapen/college/dutje/studeren/slapen/college-style, want ik ben een bikkel. En ondertussen alweer bijna beter.
  • Wel 3 hele weken lang leek het erop dat mijn Sketchbook Project 2013 entry ergens verloren geraakt was tussen hier en Brooklyn. Afgelopen donderdag kwam gelukkig het verlossende bericht dat het boekje terecht was en gecatalogiseerd. Of het nog mee op tournee gaat is mij nog niet geheel duidelijk, maar ik ben al lang blij dat het (fysieke, ik had uiteraard scans gemaakt) ding niet voorgoed verdwenen is.
  • Er is weer eens Ongein op het Plein:



    En ja, ook deze keer geheel onaangekondigd. Ik ben benieuwd hoe lang het deze keer duurt.
  • Na sinds oktober zo'n 300 keer de IKEA site gecheckt te hebben, bleek de fauteuil waar ik echt ENORM op aasde eindelijk voorradig. De ernst van mijn aas wordt de mensen die mij een beetje kennen geheel duidelijk als ik vertel dat ik in mijn eentje, met de rijdende vuilcontainer metro naar IKEA ben afgereisd, waarna ik hem (34 hele kilo's!!!) in mijn eentje mijn huis ingesleept heb, omdat de bezorgmeneren hem mét doos niet door mijn halletje kregen en zónder doos niet mogen verplaatsen. Ik moest wel even razend op de wereld in het algemeen en iedereen in het bijzonder worden voordat ik de oerkracht uit mijn tenen kon opdiepen, maar hij staat:



    Sjeun issie he? En ja, precies zo comfortabel als hij eruit ziet.
  • The Big Kahuna en ik bakten een glutenvrij brood. We dachten simpel te beginnen en kochten een pak glutenvrije broodmix en lieten de broodbakmachine haar werk doen. Na een uurtje of wat was het brood klaar en het zag er als volgt uit:


    Brodig, toch? Dat dachten wij ook. Toen namen wij een hap.

    TBK, voorzichtigjes: "Eh... 't is eh, wel een beetje, eh, zout..."
    PdeV, nadat ze het stuk brood uitgespuugd had: "Ik heb in oceanen gezwommen die minder zout waren!!!"

    Het was, kortom, geen succes. Gelukkig ben ik nu in het bezit van dit broodbakboek en een fris-bij-de-Action (wat overigens een behoorlijk geniale winkel is) gescoord bakblik, en waag ik uiterst binnenkort weer een poging. Ik houd u op de hoogte!
Andere dingen die ik zoal doe: met enige regelmaat "Waarom woon ik niet in Ellleeeeeeehj!" jengelen, want ik ben wel klaar met die sneeuw en die f*ckkou (ja, dat is 1 woord), RuPaul's Drag Race season 5 volgen, redelijk extreem obsessief bezig zijn met het plannen van mijn toekomst (hierover uiteraard meer zodra dingen officieel zijn) en op een huishoudkick(!) zitten. Ja, dat laatste vind ik ook lichtelijk beangstigend. Zou ik dan eindelijk ~volwassen~ aan het worden zijn? *wordt spontaan mild nerveus*

Mocht u nog wat manieren weten om ongein van je plein te verwijderen, broodbak-protips hebben en/of leutige verhandelingen over uw activité zo in en om kwijt willen, dan kunt u dat in het reactievak mikken. Als u denkt "Nou nee, ik heb net deze hele verhandeling doorgenomen en nu is het tijd voor een koekje", dan eh, hoop ik dat u een fijn koekje in huis heeft. Ofzoiets. (file under: tijd voor een cursus "Hoe brei ik een fatsoenlijk einde aan een veel te lange, hak-tak blogpost")

donderdag 24 januari 2013

Lange zinnen die leiden tot leutige foto's (a.k.a. titles are not my strongest point)

In mijn vorige post beloofde ik dat er een recap post van het afgelopen jaar zou verschijnen. Ik ben zelfs begonnen met het schrijven van die post, maar toen ik vanochtend bij de kaakchirurg in de stoel lag om 3 weken post-ingreep de hechtingen van mijn kiesimplantaat te laten verwijderen (nee, deed geen pijn) realiseerde ik me dat het 1) al bijna februari is en 2) dat ik eigenlijk helemaal geen zin meer heb om nog een boel tijd, energie en woorden aan 2012 te besteden.

Want het was over het algemeen op de schaal van Ontiegelijk Stom tot Heel Erg Ontiegelijk Stom eigenlijk best wel een Heel Erg Ontiegelijk Stom jaar en over de leuke dingen die gebeurd zijn én die ik met het internet wil delen (want zoals u weet is dit geen dagboek) heb ik zowel hier op LogPoes als op YourfriendLP (mijn Engelse blog) al geschreven.

Ja, dat waren twee belachelijk lange en waarschijnlijk nodeloos complexe zinnen. Er is echter nog wel 1 ding uit 2012 dat ik graag met jullie wil delen en dat zijn de foto's (jawel, mét al dan niet leutige onderschriften!) van het "We gaan naar een paar musea en een zinetentoonstelling en ontmoeten VrouwkevanS in haar natuurlijke habitat"-bezoek dat The Big Kahuna en ik aan Parijs brachten. Ik hoor u denken: "Yo, LP! Hou op met leuteren en schiet op met die foto's!" en u heeft uiteraard volkomen gelijk: KLIK!

donderdag 3 januari 2013

Gelukkig 2013!

Aloha! *zwaait* Allereerst natuurlijk de allerbeste wensen voor het nieuwe jaar! Ik hoop dat u en de uwen nog precies hetzelfde aantal oren, neuzen en staarten hebben als vóór het vuurwerkgeweld. En dat dat vuurwerkgeweld een beetje meeviel, zo in 't algemeen.

En dan de Rijmelarij van het Jaar. Hij was moeilijk dit jaar, want zoals ik tegen The Big Kahuna zei: "Behalve zwaalf rijmt niets op twaalf, maar op dertien rijmt al helemáál niks!" Waarop zij zei: "Perzine". Dus dankzij de briljantie van TBK:

Lees een perzine in 2013!

En laat ik er nou net precies twee maanden geleden een gedropt hebben! U kunt hem hier vinden in de LogPoesShop, waar u ook andere door mij uitgegeven zines vindt.

Zo, mijn eerste en enige goede voornemen voor 2013, namelijk mezelf en mijn werk eens beter promoten, staat hiermee officieel in de steigers! Een recap (mét foto's voorzien van al dan niet leutige onderschriften) van het afgelopen jaar verschijnt binnen afzienbare tijd, hier op LogPoes.

Blog Design by Get Polished