Het schijnt tegenwoordig onmogelijk te zijn om je mobiel ook maar een seconde uit te zetten. Het meest extreme voorbeeld hiervan maakte ik afgelopen zaterdag mee tijdens een cursusbijeenkomst:
In de twee uur die het klasje duurde, ging er maar liefst 6 KEER een mobiele telefoon af, waarvan 1 keer zelfs van degene die de cursus gaf!
En nee, dit waren geen dringende telefoontjes van bevallende echtgenotes of van de oppas die met spoed een hevig bloedend kind naar het ziekenhuis vervoerde. Dit waren gesprekken die afgedaan konden worden met "Hoi, ik geef/heb nu een cursus, kan ik je zo terugbellen". Eh...hier is toch de voicemail voor uitgevonden?
Blijkbaar zijn er dus nog steeds mensen die er een egoboost van krijgen om continu bereikbaar te zijn. Ikzelf ben nogal geneigd om de filosofie van Youp van 't Hek aan te houden: "als je echt belangrijk bent, ben je onbereikbaar". Of is dat heel ouderwets?
Geen opmerkingen :
Een reactie posten