*Zingend*: "Er zit een Rana temporaria in de gang..."

Kattenfluisteraar T. en ik lopen (zowel onafhankelijk van elkaar als als duo) met enige regelmaat tegen sneue dieren (en mensen, maar dat zijn eigenlijk ook gewoon dieren) op: ernstig verdwaalde toeristen, hevig bloedende, want van fiets gevallen meisjes, OD-ende junkies, gewonde duiven (véél gewonde duiven), eenden met pijnlijke tong, katten-in-het-nauw, eenzame Furby's, you name it, wij komen ze tegen. En helpen ze uiteraard.

Vanavond kwam Kattenfluisteraar T. de woonkamer binnen waarna zich het volgende gesprek ontspon:

Kattenfluisteraar T.: "Poes, het is weer "Zielige Dieren"-Reddag."
Poelekie de Vries, zuchtend: "Wat voor dier is het deze keer?"
Kattenfluisteraar T.: "Er zit een kikker in het trappenhuis..."
PdeV, spontaan enthousiast: "Grote kikker? Groene kikker? Tropische kikker?"
Kattenfluisteraar T".: "Uh, ik heb hem niet heel goed bekeken..."
PdeV, plots een realiseer/besef-moment krijgend: "Wacht effe...hoe komt die f*cking kikker in piepsnaam in het trappenhuis!?!?"

Het antwoord op die vraag hebben we niet kunnen achterhalen, maar we hebben met behulp van Wikipedia kunnen determineren dat het om een bruine, echte kikker ging en niet om een superdure, uit een terrarium weggesprongen Amazone-exemplaar. We gokken dus dat hij met iemand meegelift is, in een fietstas bijvoorbeeld.

Hij liet zich vrij makkelijk vangen in een wit plastic bakje en na een klein "we-doen-hem-in-een-ander-bakje-dan-kan-hij-leuk-rondkijken-AAAAH!-hij-springt-weg-VOORZICHTIG!!!-doe-hetzelfde-bakje-maar-dan-blijft-hij-rustig-HEBBES!"-intermezzo besloten we hem naar het Wertheimpark te brengen.

Onderweg kregen we veel nieuwsgierige blikken, maar ja, dat valt te verwachten als je met z'n tweeën tegen een wit plastic doosje loopt te kletsen. Eenmaal in het park hopte de kikker snel het water in, waarna hij de beschutting van de bosjes opzocht. Na dit avontuur was hij (of zij) hoogstwaarschijnlijk wel toe aan die winterslaap...

Op Slot

Afgelopen zaterdag zijn The Big Kahuna en ik in het kader van “Yay! Kahuna 60 jaar!” op expotitie geweest naar Slot Zuylen.

We hadden geluk: het was geweldig weer, we konden nog mee met de rondleiding (slotbezoek vindt standaard plaats mét gids, zo weten ze zeker dat alle dingies heel blijven en dat je er ook nog wat van opsteekt) en de appeltaart was bril-jant. Helaas mochten er geen foto’s gemaakt worden, maar op de website is een beetje te zien wat je kunt verwachten.

Uiteráárd stond ik op het punt om de katten te bellen met de mededeling dat ze hun koffers moesten pakken omdat we op Slot Zuylen gingen wonen, maar het vooruitzicht de winter zonder centrale verwarming te moeten doorbrengen deed me toch besluiten de verhuizing uit te stellen tot de lente… ;-)

Retro

Aangezien ik de sores met mijn huidige template niet acuut opgelost krijg en kaal ook maar zo kaal is, doen we het maar even zo. Mensenkinderen wat oogverblindend knalroze is dit zeg! En dan te bedenken dat LogPoes er letterlijk een jaar (of langer) zo uitgezien heeft... *schudt hoofd en kijkt bedenkelijk*

Storing!

Zoals u kunt zien, is LogPoes nogal basic op het moment. Achter de schermen wordt druk gepuzzeld om alles zo snel mogelijk weer normaal te krijgen. *wanhoopt slechts licht*

Tasrat!

Een aantal weken geleden liep ik bij IKEA deze knuffelrat tegen het lijf, die sindsdien op belangrijke momenten meegaat in mijn tas. Het zal mijn bizarre gevoel voor humor wel zijn*, maar ik vind het dólkomisch dat ik met professioneel haar, tutholaschoenen en een (te) dure damesjas in de tram zit, met My Chem op de mp3-speler en een rat in mijn tas.



Over ratten gesproken: voor wie niet bang is voor (geanimeerde) ratten is “Ratatouille” een absolute aanrader. Geschikt voor zowel een vriendenuitje als een romantische date. Of een combinatie van beide natuurlijk.

En aangezien ratten blijkbaar een thema zijn in mijn leven, heb ik besloten dat ik op mijn oude dag nog best voor kottik kan doorgaan en dus op 7 december naar Emilie Autumn ga. Die is zo mogelijk nóg maffer dan ik: zij voert in haar assortiment “special merch” behalve theepotten en “Blood Vial Necklaces” (Ok...Eeewww!) ook “giant plague rat dolls”. Dat u het even weet.

* of het beginstadium van een psychose, dat kan ook natuurlijk.

Koud!

Ik heb zo’n vaag vermoeden dat we die “warme nazomer” wel op onze (poezen)buiken kunnen schrijven. Op het moment dat ik spontaan op zoek ga naar dekentjes, slaapsokken en het recept voor spruitjestaart met vegarookworst is wat mij betreft de herfst officieel begonnen! :-) Brrr!

Over hoe dingen wel eens anders lopen dan je had gepland

Wooferland was dit jaar “not meant to be”:

De combinatie moe (want geen oog dichtgedaan)
+
verlaat (want moe)
+
vertraging (want bus viel uit)
+
nog meer vertraging (volgende bus kwam in een file terecht)
+
publiek om je heen waarbij je ernstig uit de toon valt en niet prettig bij voelt*
+
extreem moeizaam gedoe m.b.t. slaapplek (want campingbeheerder ronduit onbeschoft en oncoöperatief)
=
tijd om gewoon weer lekker naar huis te gaan.

Soms heeft het zin om nog even door te zetten met alsnog een leuke avond als resultaat, maar ik was moe, gaar en het behoorlijk zat. Ik weet uit ervaring dat als ik eenmaal in die “staat” ben, de kans dat nog wat wordt nihil is.

Op de terugweg zijn we uiteraard uitgebreid verdwaald, hierdoor konden we echter wel 3 gigantische (en blijkbaar beschermde!) wijngaardslakken van een wisse dood redden. Dat, het enthousiast blatende schapenduo in Halfweg én de fijne pizza toen we eenmaal weer thuis waren maakten het dat het toch niet helemáál een buuh-dag was...

* ik heb geen idee of dat nou kwam omdat de “leuke mensen” al binnen waren, of dat het festival ontdekt is door een nieuwe doelgroep of dat ik gewoon “te oud” word voor dit soort dingen...