Wooferland was dit jaar “not meant to be”:
De combinatie moe (want geen oog dichtgedaan)
+
verlaat (want moe)
+
vertraging (want bus viel uit)
+
nog meer vertraging (volgende bus kwam in een file terecht)
+
publiek om je heen waarbij je ernstig uit de toon valt en niet prettig bij voelt*
+
extreem moeizaam gedoe m.b.t. slaapplek (want campingbeheerder ronduit onbeschoft en oncoöperatief)
=
tijd om gewoon weer lekker naar huis te gaan.
Soms heeft het zin om nog even door te zetten met alsnog een leuke avond als resultaat, maar ik was moe, gaar en het behoorlijk zat. Ik weet uit ervaring dat als ik eenmaal in die “staat” ben, de kans dat nog wat wordt nihil is.
Op de terugweg zijn we uiteraard uitgebreid verdwaald, hierdoor konden we echter wel 3 gigantische (en blijkbaar beschermde!) wijngaardslakken van een wisse dood redden. Dat, het enthousiast blatende schapenduo in Halfweg én de fijne pizza toen we eenmaal weer thuis waren maakten het dat het toch niet helemáál een buuh-dag was...
* ik heb geen idee of dat nou kwam omdat de “leuke mensen” al binnen waren, of dat het festival ontdekt is door een nieuwe doelgroep of dat ik gewoon “te oud” word voor dit soort dingen...
Geen opmerkingen :
Een reactie posten