Mijn beste vriend en bijna-buurman Kattenfluisteraar T. is sinds een aantal weken op zoek naar een nieuw optrekje. Het vinden van een legale huurwoning in Amsterdam is een hele onderneming: naast een bak woonduur (check!) moet je een inlogcode regelen die het doet (check!) en dan met enige regelmaat op Woningnet kijken naar woningen (check!). Daarna is het een kwestie van hopen dat de rest van de reageerders minder woonduur heeft dan jij, of de woning niet wil. De Woontombola kan een vrij frustrerende bezigheid zijn.
Kattenfluisteraar T. had geluk: hij mocht komen kijken bij een ge-wél-di-ge woning. Ik had de plattegrond gezien en stelde alleen al op basis daarvan woningruil voor: de woning zelf is 51 m2 en heeft daarnaast bovenin het pand een zolderkamertje, perfect geschikt als kantoor/hoofdkwartier/studio. We zijn er op zondag langsgelopen om de woning van de buitenkant te bekijken en ik riep: "Ja! Dit wordt hem!". Dat de bezichtiging van de binnenkant tegen zou kunnen vallen en dat er nog twee potentiële kandidaten hoger op de ranglijst stonden, was slechts bijzaak: dit huis werd van hem!
In de dagen die erop volgden, kocht ik een batch woontijdschriften, en richtte ik, kijkend naar het filmpje en de foto's van de bezichtiging van woensdag, de woning volledig in. Kattenfluisteraar T. probeerde me nog wat te temperen, maar merkte al snel dat tegen mijn maniakale enthousiasme, begeleid door de strijdkreet "Manifesteren! Manifesteren moet je het!", geen kruid gewassen is.
Op vrijdag kreeg ik een mailtje getiteld "Progressie": hij stond tweede en vroeg me te "blijven manifesteren". Ik manifesteerde me wezenloos aan prachtige lampen in de woonkamer en niet veel later kwam er weer een mailtje:
"Hoi Poes,
Stoppen met manifesteren! Ik sta nu 1 en straks manifesteer je me nog naar 0! Ik heb een huis! Ik heb een huis! Ik heb een huis!
Groetjes,
Kattenfluisteraar T."
Kortom: het werkt! *kijkt wat pedant* ;-)
zeer interessant, bedankt
BeantwoordenVerwijderen