Dingen die logischer zijn als je ze snapt

Een lijstje, gevonden in mijn map "Schrijverij diversen":

- De band heet niet Sense of Fail, maar Senses Fail;
- Mos Def is kort voor Most Definitely;
- Take me out van Franz Ferdinand gaat helemaal niet over een nerd die teveel Quake 3 speelt en nooit een date met een mede-LANner kan scoren en daarom smeekt om mee uit genomen te worden voor een verzetje.

Dat u het even weet.

Mijn BFF

Het leven post-Céline komt weer langzaam op gang: Kattenfluisteraar T. is naar Florence vertrokken voor een weekje welverdiende Niet Hier tijd en ik ruim mijn huis & computer(bestanden) op. Tijdens het overzetten van mijn foto's van mijn camera (ja, ik had nog foto's van Parijs vorig jaar op mijn camera staan!), kwam ik dit hilarische filmpje tegen, geschoten op 10 juni jl., wat hopelijk voor eens en voor altijd duidelijk maakt waarom Kattenfluisteraar T. mijn BFF is:

Céline Poes (gastlog Kattenfluisteraar T.)

Ergens in augustus 1999 was ik, na een bezoek bij Poelekie, via het trappenhuis op weg naar mijn kamer in hetzelfde complex, toen ik nest luidruchtige katten hoorde. Het geluid bleek geproduceerd door een enkel klein poesje op een van voedsel en gezelligheid verstoken balkon, direct boven de entree van het complex. Gedumpt. Met behulp van een stoel kreeg ik haar, nadat ze eerst speels naar mijn handen gehengeld had, te pakken en belandde op mijn schouder, waar ze haar eerste kopje - al even knoerthard als haar stem - aan Poelekie uitdeelde. Omdat het laat op de avond was en Poelekie al ruim in de poezen zat, kon het 6 weken of zo oude beestje voorlopig in mijn studentenkamer terecht, in ieder geval tot we een ander huis voor haar gevonden hadden of haar naar het asiel zouden brengen - een voornemen dat al verdampt was voor het was uitgesproken.

Céline koos haar naam uit de twee mogelijkheden die we haar voorlegden, er kwam een echte kattenbak in plaats van de wasteil met grind en in de loop der jaren (vooral nadat een zogenaamd allergische trut eindelijk opgerot was) veroverde ze de woonkeuken, balkon en de harten van de medebewoners. Ze bleek een uitstekende muizenvanger en zuinig op haar speelgoed, zodat ik menigmaal een muis, moegespeeld, naar de volgende wereld moest helpen. Van honden die op bezoek kwamen was ze niet onder de indruk, maar de schoonmaakkarretjes van de gemeente vond ze wel wat eng.

Ik had het zo met haar geregeld dat wanneer ik haar voor de tweede keer van tafel haalde als ik bijvoorbeeld aan het eten of typen was, zij dat ook accepteerde en wanneer ze aangehaald wilde worden, hoefde ze maar te mauwen en dan werd ze geaaid. Zo voorkwam ik buitensporig gebedel en gemauw om voer. Op een vroege sterilisatie (na een periode pillen om haar krolsheid te onderdrukken) en wat tandsteen na, waarvoor ze speciaal voedsel kreeg, was ze kerngezond. Vooral in tijden van tegenspoed was ze een grote troost en ik heb meer dan eens tegen mezelf gezegd dat ik toch íets in dit leven goed gedaan moet hebben, dat ik mocht samenwonen met zo'n leuke poes.

Enige tijd geleden werd bij een biopt een maligne lymfoom bij haar vastgesteld, met zeer slechte prognose. Omdat chemotherapie geen reële optie was, werd ze de laatste tijd opgepept met prednison, een wondermiddel dat de tumoren tijdelijk kon onderdrukken, maar niet genezen. Gisteren bleek de prednison niet langer effectief. Vandaag rond half twee hebben Poelekie en ik haar laten inslapen.

Céline Poes juni 1999 - 7 september 2010

Herfstig

Na de zeeprebatchsessie van vanmiddag lagen Kattenfluisteraar T. en ik op zijn bed wat uit het raam te staren, onderwijl pratend over de herfstigheid* die onmiskenbaar ingetreden is de laatste paar dagen: het feit dat alles waar je aan gehecht bent, verdwijnt of op zijn einde loopt, zonder dat je daar iets aan kunt doen.

Het meest acute, definitieve en verdrietige voorbeeld hiervan is de snel progressief wordende kanker van Céline. Zelfs onder twee Prednisonpillen per dag gaat ze, na een kleine opleving vorige week, zienderogen achteruit. Tom heeft dan ook besloten dat hij morgen de dierenarts gaat bellen om een afspraak te maken voor een roze spuit, zoals dat eufemistisch heet.

*Muzikaal (niet tekstueel overigens) zou dit de definitie van die herfstigheid zijn:

Productief

Hoewel ik nog steeds met blote pootjes rondbanjer, nog geen deken gekocht heb en ook nog geen spruitjestaart gemaakt heb, is september vandaag toch echt begonnen. Uit mallotig bijgeloof durf ik verder niets over september te zeggen, dus dan maar een kleine update over het reilen en zeilen hier in en om:

Eerst maar even het kattennieuws: Céline Poes zit tegenwoordig op een dubbele dosering Prednison en had vandaag een uitstékende dag. Ook kregen we maandag van de dierenarts bevestiging dat Rood NIET dementerend is, maar gewoon bitter weinig ziet, wat zijn buitenbakse plastechnische ongelukjes verklaart. Nu hij een andere kattenbaksetup heeft, gaat het weer prima.

In ander nieuws: de zeep is nog steeds rijpende. Voor mijn gevoel al 3 maanden, maar volgens de kalender pas 3 1/2 week, dus die moet nog eventjes. Verder ben ik helemáál niet ongeduldig! ;-)

Verder ben ik deze week absurd productief: op maandag maakte ik Zinederella zine nummer 2 - Crush af (hier, hier of hier te downloaden)* op dinsdag kreeg ik het voor elkaar mijn belastingen zowaar 6 uur vóór 1 september in te sturen (nieuw record!) en vandaag stond ik zowaar na 6 uur slaap op, werkte mijn halve to do-list weg, maakte mijn huis schoon, ging naar het postkantoor én de Natuurwinkel! Ja, ik sta er zelf ook versteld van. Mezelf kennende zal ik binnen de kortste keren weer aan het duwen, trekken, slepen zijn, dus ik geniet er maar van zolang als het duurt! *ruimt stapel administratie weg*

Zine nummer 1 - Vergaderen kun je hier, hier of hier downloaden.