*testbeeld*

Yup, ik ben er nog! Ik weet dat het hier oorverdovend stil is. De peeps die mijn Engelse blog volgen, weten dat mijn Kerstrecesplanning nogal in de soep gelopen is, waardoor ik op het moment tegen de klippen op een poging doe om én mijn studie én mijn deadline voor het Sketchbook Project te redden. Ja, da's een zeugma. Op 1 februari heb ik mijn laaste (inhaal)tentamen, daarna meld ik me weer met vrolijkheid, jolijt en misschien zelfs wel de onthulling van Iets Creatiefs.

't Was duidelijk Een Dinsdag

Gisteren was ik weer eens in De Fabriek het Niet Nader Te Noemen Ziekenhuis Aan De Rand Van Amstelveen. Het is altijd een beetje mal om er weer terug te zijn: kwam ik er 2 1/2 jaar lang 4 dagen per week omdat ik er werkte, nu kom ik er hooguit twee keer per jaar en als patiënt.

Het is vreemd om te merken dat ondanks dat er zoveel veranderd is (ook letterlijk, de hele poli is verbouwd en onherkenbaar verbeterd), ik me zodra ik de draaideur door ben, voel alsof ik nooit weggeweest ben: ik loop spontaan in dubbel tempo, aas op zoekende blikken van verdwaalde patiënten die ik vervolgens de weg wijs en toen de receptioniste uiterst verveeld "Weet u met wie er gebeld is?" vroeg aan de net van Spoedeisende komende spoedpatiënt, moest ik me inhouden om niet "Duh, met consulent Interne natuurlijk!" te roepen.

Uiteraard werd mijn pedanterie niet lang daarna bruut afgestraft: toen ik na het onderzoek opstond uit de spiksplinternieuwe ligstoel, bleef ik met mijn laars hangen aan de voetsteun (die de vorige stoel niet had!!!) en pleurde ik recht voorover languit tegen de vlakte. Nu wéét ik dat ik niet bijster handig ben. Zo val ik al jaren de apotheek binnen, struikelde ik straalnuchter over straatmeubilair, knuffelde ik een magnetron en pleurde ik ooit van een luchtbed af. Op mijn knieën. That takes skill, I know. Maar ik denk dat we wel kunnen stellen dat "plat voorover vallen tijdens het opstaan uit een ligstoel" het meest mallotige is wat ik ooit gedaan heb. Ja, u mag er hartelijk om lachen. Zodra mijn knieën, schouder, arm, borst, ribben en heup niet meer blauw en pijnlijk zijn, doe ik dat ook.

Gelukkig 2012!

Aloha! Leuk dat u er ook allemaal weer bent! Het is 3 januari, wat betekent dat het LogPoesjaar begint en het tijd is voor de rijmelarij van het jaar! Zit u er klaar voor? Komtie:

Behalve zwaalf rijmt niets op twaalf.

Nee, ik heb ook geen idee wat u daar verder mee moet. *komt niet meer bij*

Ik hoop dat u en uw huisdieren al uw vingers, neuzen, oren en staarten nog hebben. Op 31 december kreeg ik plots twee logés: The Big Kahuna en Les-Mioux waren hun extreem vuurwerkrijke omgeving ontvlucht om rook- en herrievrij het nieuwe jaar in te gaan in Huize Poelekie. Oudjaarsavond werd besteed aan het afronden van een oud project en het doen van Iets Creatiefs, waarover u binnenkort meer leest hier op LogPoes!