Zo verscheen ik dan ook mild-uitgeput (het was een lange dinsdag geweest) bij De Nieuwe Anita, waar ik zowaar een praatje aanknoopte met iemand die nog nooit van zines gehoord had. Nou ben ik dat soort gesprekken wel gewend, dus dat was kat in ’t bakkie. Ik hoorde de persoon in kwestie wat later op de avond enthousiast mijn praatje herhalen tegen een mattie, dus ik geloof dat mijn missiewerk zowaar wat nut gehad heeft.
De zinepresentatie begon met de verspreiding van leutige brilletjes en een lasershow, die ik niet goed heb kunnen zien omdat ik wat verschanst zat. De combinatie “Heel Erg Moe” + “ergens voor het eerst zijn” + “niemand kennen” + “straks nieuwe mensen ontmoeten” + “het is hier warm en druk” (ik zat inderdaad naast een lege kruk), bleek toch íets heftiger dan ik van tevoren had ingeschat.
Ik voelde me wat raar en had het gevoel dat dat enorm opviel, wat waarschijnlijk niet zo was, maar zoals u weet ben ik soms wat neurotisch, labiel en neogothisch. Na een voorleesronde besloot ik dapper te zijn en wurmde me een weg naar de zinetafel, waar ik in gesprek raakte met zinemaker Sebastiaan Andeweg, maker van onder meer dit pareltje (let op, wel een beetje zielig!):
Na wat zines geruild te hebben, stelde ik me voor aan Dennis Gaens, waarmee ik via wemakezines al contact had gehad. Ook wij deden een zineruil, waardoor ik de komende tijd weer fijn veel te lezen heb! Yay!
Mild-opgelucht dat mijn eerste ontmoeting met Nederlandse zinesters niet catastrofaal verlopen was (ik zei het toch, neurotisch, labiel en neogothisch?) bleef ik nog even luisteren naar de volgende voorleessessie. Toen die afgelopen was, was het half 11 en ik behoorlijk ingekeefd (zeugma ftw!), dus nam ik afscheid en stiefelde ik richting een bus die mij vlotjes richting mijn rots bracht.
Hieronder een fijne foto van de gescoorde buit:
