Poelekie, de dierenvriend

Een week of twee geleden zag ik tijdens het in stukken snijden van een biologische broccoli nét op tijd een groene rups over de stronk kruipen. Ik ben zoals u weet (en als u het niet wist, dan zal het u hoogstwaarschijnlijk niet verbazen) nogal een zacht ei als het gaat om alles wat groeit en bloeit, en legde de rups voorzichtig (mét een stuk broccoli uiteraard) op een bord om hem later naar buiten te brengen. Zo gezegd, zo niet gedaan, want ik kreeg plots bezoek en legde het bordje-met-rups even in de kast want legdatmaareensuit. De volgende ochtend was rups nergens meer te bekennen. De katten keken niet eens onschuldig, maar ik verdacht ze stiekem toch...

Gistermiddag kwam ik thuis van mijn werk, deed het keukenlicht aan en zag plots - fladder fladder - een heuse vlinder! Ter hoogte van mijn enkel voelde ik Les-Mioux' zwiepstaart al, dus ik greep een weckpot en wist de vlinder daar ongeschonden in te manouvreren. Een noodkreet op Twitter leverde een boel informatie op van vlindervriend @Sjusjun die me wist te vertellen dat het een koolwitje was, dat ze bananen eten en dat het éigenlijk niet meer het seizoen is voor vlinders...

Oh dilemma! Aan de ene kant is het doodzielig om zo'n beestje zijn dood in te jagen door hem naar buiten te zetten, aan de andere kant leven ze maar 1 maand en om die maand nou in een HEMA weckpot door te brengen? Zoals ik al ze: oh dilemma! Uiteindelijk heb ik maar een klein schema met opties en afwegingen gemaakt en besloot ik dat als het vandaag mooi weer zou worden, ik de vlinder vrij zou laten. Zijn leven zal waarschijnlijk kort zijn, maar wel vrij! Het feit dat hij wel héél stilletjes in een hoekje van de weckpot zat, maakte deze beslissing overigens een stukje makkelijker. Verder ben ik helemaal niet overemotioneel, hoe komt u erbij?*

Gelukkig zag ik zodra ik wakker werd dat het prachtig weer was en gesterkt door een telefoontje van Kattenfluisteraar T. ("Zeg Poes, 't Is stralend weer, je vlinder kan naar buiten hoor!") stapte ik met weckpot in de hand naar buiten, waar het me nog best wat moeite koste om vlinder heelhuids uit de pot te krijgen. Op een gegeven moment snapte hij (of zij) blijkbaar wat de bedoeling was en vloog - fladder fladder - weg. En mocht u toevallig die mevrouw zijn die vanmiddag in de buurt van een plein in Amsterdam een malle katachtige een wegvliegende vlinder zag nazwaaien, dan eh, hoop ik dat uw oogbollen ondertussen weer netjes terug in uw kassen zijn gerold...

*zegt de vrouw die in winkels omgevallen knuffelbeesten rechtzet en ze nog even een korte kriebel geeft... ;-)