Op dit soort dagen (ja, vandaag) ben ik ZO blij dat Pinterest bestaat. Dankzij een invite van Kouw kreeg ik al tijdens de beta versie toegang, en wat een life saver is die site gebleken in de afgelopen 4 jaar. Voor wie nu denkt “Pinterest?! Maar dat gáát toch helemaal nergens over?!”: precies! Het is volkomen nutteloos, voegt niets toe aan de wereld behalve wat plaatjes. En dat vind ik nou juist geweldig.
Ik hoef niet na te denken wat ik van het aangebodene vind, ik hoef er geen gefundeerde mening over te formuleren en er een essay over te schrijven met MLA bronvermelding, ik hoef niet na te denken of het wel ~activisty~ genoeg is en of het wel past bij mijn persoonlijke brent (whaahahahaha! Sorry.). Ik zie iets, ik denk “Leuk!”, ik ram op “Pin it”, selecteer een door mij verzonnen categorie en klaar. De wereld is weer overzichtelijk en georganiseerd. Heerlijk.
Pinterest is voor mij dan ook de ideale vervanging van het goede oude Patience. Waarvan, met statistieken als “meeste partijen achter elkaar gewonnen: 3”, “meeste partijen achter elkaar verloren: 46”, “winpercentage 9%”, we wel kunnen stellen dat ik er, ondanks mijn bewonderenswaardige doorzettingsvermogen, echt dramatisch slecht in ben. En in pinnen KUN je gewoon niet slecht zijn! Onmogelijk! Dat is, zeker in tijden dat mijn leven voelt als een oneindige losing streak, ontzettend bemoedigend.
Soms zie ik zowaar dingen die ik daadwerkelijk een goed (diy) idee vind. Ook het vinden van recepten en gratis fonts is nog nooit zo makkelijk geweest. Het is als online winkelen zonder af te rekenen, met als verschil dat je op elk moment naar het overzicht van je plaatjes kunt kijken, mocht je dat willen. Ik hoef niet eens (zoals bij Tumblr) in mijn geheugen te graven of ik iets al eerder ge(re)pind heb, want zelfs dat houden ze bij.
Daarnaast wordt er, hoewel het wel mogelijk is, geen enkele interactie van me verwacht. In tegenstelling tot bij blogs hoef ik me niet druk te maken over het achterlaten van een intelligent en/of leutig comment (het liefst beide natuurlijk). Ik hoef niet te liken, hoef geen commitment aan te gaan, geen babbeltje te maken. Ik filter netjes alle
Grappig! Kwam per ongeluk wel eens op iemand's Pinterest, maar ik krijg bijkans een hysterische paniekaanval van zoveel aanbod en weet dan gewoon niet waar ik naar moet kijken. Het trekt mij dus totaal niet, maar snap de aantrekkingskracht ervan wel.
BeantwoordenVerwijderenPS: Tjee! Bent u Twitterloos?? Al lang?
Daar kan ik me absoluut iets bij voorstellen, want het is extreem visueel: bij blogs worden de plaatjes nog onderbroken door tekst.
VerwijderenJa, ik ben in november 2012 gestopt, dus al bijna 1 1/2 jaar. Ik merkte dat het interactieve, wat ik juist zo leuk vond aan Twitter, hard aan het afnemen was, waardoor het voor mij een soort marktplaats werd waar iedereen maar een beetje langs elkaar heen zat te schreeuwen. Ik voelde me op een gegeven moment echt een soort schreeuwende gek op het dorpsplein. Ook merkte ik dat ik, mede door mijn algehele gesteldheid en de druk(te) van mijn studie, het allemaal niet meer kon bijhouden. In short: de lol was eraf. Overigens was stoppen met Twitter een geweldige manier om bevestigd te krijgen dat Nobody Cares: 220 followers, NIEMAND die me mist! ;-D
Nouja, dit had ik ook kunnen schrijven, mijn bevindingen waren EXACT hetzelfde! Namelijk marktplaats vol geschreeuw, niet meer kunnen bijhouden en niemand die je mist! Op FB gaven mensen het zelfs letterlijk aan: leuk dat je stukjes hier langskomen, maar ik ga echt geen moeite doen om ze op je weblog te lezen.
BeantwoordenVerwijderenWara ik me ook Twitter ook mateloos aan irriteerde: mensen die geen antwoord geven (tenzij beroemd en 5 miljard volgers, dan snap ik het wel ;-)) en de kliekjesvorming- ons kent ons. Daarbij schrok ik enorm van sommige mensen- mensen die je best hoog inschat en die dan mee flemen met iemand als Bert Brussen. Bwaaah!
Mijn conclusie is, en dit gaat heel onaardig klinken, dat 99% van de mensen het leukst zijn als je ze oppervlakkig kent. Met social media leer je volslagen onbekenden vaak té goed kennen en valt het decorum redelijk snel weg. Dat stond me op een gegeven moment ook zo tegen: ik wist meer over de dagelijkse ergernisjes ("kut, trein laat/vol/vies") van wildvreemden dan ik pakweg 10 jaar geleden van mijn toenmalige allerbeste vrienden wist.
VerwijderenDie Bert Brussen heb ik even snel gegoogled, ik zag "ruzie met Erwin Olaf" en "GeenStijl", en dat leek mij wel voldoende informatie. :-D
Bij mij slaat mijn ADHD op hol van pinterest, vind het wel leuk maar niet te vaak. Dus ik kijk heel soms bij anderen. Regelmatig kan ik alles sowieso maar slecht volgen en bijhouden, ik heb geen flauw benul hoe mensen dat doen én nog een heel leven er naast hebben.
BeantwoordenVerwijderen@Esther: ik miste je al op facebook, had het bericht dat je verder ging op je blog gemist :) Moet bekennen dat ik soms wat ongelukkig raak van al dat 'leuks' daar, alsof iedereen alleen maar leuke dingen mee maakt en heel erg veel ook. Blijf er op vanwege contacten ver weg en mensen van vroeger (die gek genoeg ook wat opener zijn en vaak wat meer schrijven).
Pinterest is inderdaad nogal extreem poink, ik moet ook wel redelijk uitgeslapen zijn om het rielekst te vinden, als ik heel moe ben dan trek ik het niet.
VerwijderenEn ja, ik weet ook niet hoe andere mensen dat allemaal doen, maar misschien doen ze het ook niet allemaal, maar zéggen ze dat ze al die dingen doen, mooi-weer-spelen-op-Facebook-style. Het schijnt dat sommige mensen namelijk volkomen anders zijn IRL dan op het internet, dus misschien is het dat? :-)
Pinterest is de bom. Mijn 'boards' zitten vol met DIY-dingen die ik nooit ga doen en mail art en zoals je al zei: niemand /verwacht/ iets en daar kan een mensch soms buitensporig veel behoefte aan hebben. re: twitter - het is een onbenullig gedoe aan het worden, maar voor fangirling dan weer wel geschikt, want op tumblr zijn mensen inmiddels zo hysterisch bezig met hun 'inclusion', 'activism/awareness' en 'YOU TRIGGERED ME' dat je niet eens meer fatsoenlijk je spoilers kunt delen. *slaakt een diepe, diepe zucht* Jammer dat het zo verslavend is. Ik heb inmiddels een tumblr-vrije zondag ingesteld. (whoa wat had u een behoefte aan dit comment...)
BeantwoordenVerwijderenZo heb ik vandaag nog een tutorial om bolletjes te haken gepind. Denk niet dat ik er ooit aan ga beginnen, maar mócht ik ooit de behoefte krijgen, dan weet ik het te vinden.
VerwijderenMet Twitter merkte ik dat het behalve dat het sowieso enorm veel tijd kostte, het ook een onevenredig groot deel van mijn tijd in nam in verhouding tot de leut die het bracht.
Tumblr is leutig zolang als het leutig is, wat ik vooral prettig vind is dat ik alles in de queue kan pleuren. Ik ben zelden zó fan van iets geweest als van de queue, want batchverwerking is een van mijn favoriete dingen EVER! :-D