Aangezien ik nogal last heb van De Uitgeput, gecombineerd met De Contemplatief, gekruid met een flinke hoeveelheid Post-Prestatie-Depressie, had ik me toch een mauwstuk geschreven over hoe enorm teleurstellend ik mijn existens vind, en hoe frustrerend het is om redelijk chronisch het gevoel te hebben dat ik voor Piet Snot mijn best doe en maar geen stap vooruit kom.
Bij nalezing kreeg zelfs ik de f*ck van mezelf, dus heb ik besloten u er niet aan bloot te stellen. Misschien dat er later nog een leutigere herbewerking volgt, of misschien besluit ik dat ik gewoon niet zo moet zeuren en al lang blij moet zijn dat ik niet ergens in een kartonnen doos onder een brug woon. Of in mijn graf lig.
Om deze ~gezelligheid~ wat te compenseren, hier een sjeune bloem die ik ergens afgelopen maart schoot:
*roept "Yo, lente! Schiet eens op!"*
Absoluut een prachtige bloem! En zelfcensuur is soms het beste dat je kunt doen voor jezelf. Zelfcensuur als zelfbescherming. (klinkt een beetje als zo'n folder die in de wachtkamer van de dokter ligt) Ik zeg: glutenvrije pizza, een seizoen Dragrace en heeeeeeeerlijk lang onder de douche hangen met een hydraterend dingetje. Komt niet spontaan alles weer goed van, maar het stelt de blurgh een beetje uit.
BeantwoordenVerwijderenJa, Ice Cube had het goed gezien met z'n "Check yo self before you wreck yo self", al was het maar omdat bij mij dan wel de irritatiegrens bereikt en overschreden kan zijn omdat ik [vul situatie in] voor de 834e keer meemaak, maar de andere partij pas voor het eerst. Soms (vooral als ik moe ben) is het echter moeilijk om zen te blijven en me blijven realiseren dat ze het niet met opzet doen, en er ook niets aan kunnen doen dat mijn leven volkomen gestagneerd is.
VerwijderenIk heb absurd veel gedut de afgelopen dagen, en ben nu maar weer wat (s)lopende zaken aan het afronden, daar voel ik me (na afloop! ;-D) altijd een stuk prettiger door.