Yup, het is weer eens zover: ik loop weer bruut achter mezelf aan en ben volledig NOTOT. Da's kort voor Not On Top Of Things. Uiteraard moet er weer eens een essay geschreven worden (voor morgenmiddag 17:00 uur) over een onderwerp dat me werkelijk niet kan boeien en moet ik voor eind volgende week een introductie voor een scriptie geschreven hebben.
"Een introductie voor een scriptie? Heeft u die NU al af?" hoor ik u denken. Nee. Sterker nog, ik wacht nog steeds redelijk ongeduldig op - hopelijk - goedkeuring van mijn proposal. Ja lieve mensen, u leest het goed: ik moet een introductie schrijven tot een scriptie die nog niet bestaat, die niet eens geresearcht is en die eigenlijk ook nog niet eens officieel goedgekeurd is, dus hoe nutteloos wilt u het hebben?
Verder ben ik nog steeds moe en daardoor uitzonderlijk vlotjes geïrriteerd want mijn tolerantiegrens is op 't moment non-existent en mijn geduld ook. Komt allemaal wel weer goed uiteindelijk, zodra ik weer wat zaken afgerond heb. *gaat nog even door met essay schrijven*
Nou dan heb je momenteel dus een grenzeloze tolerantie :-D
BeantwoordenVerwijderenLaten we het een combinatie van vermoeidheid, "zin omgegooid" en "wishful thinking vanuit het onderbewuste" noemen, want mijn geduld is ongeveer -20 en mijn tolerantiegrens is dusdanig bereikt en overschreden dat mijn ontploffing slechts een kwestie is van wanneer en niet van of.
VerwijderenEn, al ontploft, of gaat het weer een beetje?
BeantwoordenVerwijderenNee, het gaat voor geen meter: zodra ik 1 issue opgelost heb, dient het volgende zich weer aan en gezien het feit dat dat (want het gaat voornamelijk om mijn studie) al zo'n 3 1/2 jaar zo loopt, ga ik er maar vanuit dat het tot het einde zo zal blijven. Ik hoop slechts dat ik vlot een beetje fitter word, zodat ik er weer wat beter (lees: minder slecht) tegen kan.
Verwijderen