Holadijee, j'ai gagné un pot de cactées! :-D

Al sinds een poosje volg ik het blog (ja, ik ben nog van de "het blog" generatie) Flora in the Garden, waar Anne-Fleur over haar leven schrijft. Ooit schreef ik ergens (lees: ik ben te lui om te zoeken) in een blogpost over dat er mensen zijn die het talent hebben om zelfs de meest dagelijkse dingen boeiend te vertellen. Dit is een bijzonder talent en Anne-Fleur bezit het. Ik vermoed dat dat ook iets te maken heeft met het feit dat ze singer-songwriter is. Of omgekeerd natuurlijk. *raakt ietwat in de war en mompelt: "Er is ergens een verband!"*

Recentelijk verjaarde zij en ze besloot een verloting te organiseren. Iedereen die langer dan 30 seconden op het internet vertoeft, weet dat winacties en verlotingen vaak leedconcurrentietypes aantrekken, waardoor ik me er normaal gesproken verre van houd. Haar diskwalificatieregels waren echter dusdanig briljant dat ik dacht: ik doe mee.

EN TOEN WON IK!!! *rent schuifelt heen en weer met de handen zwaaiend boven het hoofd*

Vorige week woensdagavond laat leverde de sikkeneurige postbode dan ook een leutig pakje af:

Breekbaar. Doch leutig. Want tape.

Zie? Tape! En poezen! En een refurbished doos! #reuse #reduce #recycle

Na het openmaken vond ik een heuse brief!

En een custom made poezenopschrijfboekje!!

En een brief met een heuse handleiding en dat hartje heb ik er zelf op gePicMonkey'd omdat daar mijn IRL naam stond en ik nog de schijn wil ophouden 

min of meer anoniem te zijn!!!

Poezenmagneetjes! En waar het allemaal om draaide: het door Anne-Fleur zelfgemaakte potje!

Na het volgen van de instructies (en met wat assistance van The Big Kahuna, zowel met het planten als met de foto's maken) was dit het resultaat:

Twee cacté, waarvan één in het poezenpotje, en twee heuse kattenmagneetjes!

De beslissing ze in twee potjes te planten, werd overigens niet licht genomen:

TBK, die over dit soort dingen nadenkt: "Ik zou ze in twee verschillende potjes doen, want je kunt ze later als ze volgroeid zijn natuurlijk niet verpotten."

LP, dom: "Waarom niet?"

TBK, die 38 jaar docent is geweest en niet van dergelijke stupiditeit opkijkt: "Omdat het cactussen zijn? Je weet wel, stekels?"

LP, irritant als altijd: "Bwaahahaha! Ik ben dom!" *maakt flauwe grap over het hebben van een herseninfarct, omdat stomme grappen maken ook een manier van ellende verwerken is*

TBK, onverstoorbaar: "Nah, je bent altijd al zo geweest. Niet dom, gewoon een disharmonisch profiel."

LP, plots weer serieus: "Maar eh... worden ze dan niet eenzaam? Als ze in verschillende potjes zitten?"

TBK, altijd praktisch: "Dan zet je ze naast elkaar."

LP, altijd twijfelend: "Is dat wel dichtbij genoeg?"

TBK, geruststellend: "Ja hoor."

En zoals u kunt zien, heeft TBK altijd gelijk.