dinsdag 31 oktober 2006
Het was een donkere, stormachtige nacht...
De Kryolan zit op de snoeten, het is stormachtig weer, kortom: we zijn hier in Huize Poelekie helemaal klaar voor Halloween! En… heeft u nog spannende plannen vanavond?
donderdag 26 oktober 2006
One down!
Toen Rood ziek werd, kreeg ik van Apneist deze sharpscontainer:
Heel eerlijk gezegd had ik niet verwacht dat ding ook maar halfvol te krijgen, maar vandaag, bijna 5 maanden later, was het dan toch echt zover. De oude box gaat zo richting dierenarts, de nieuwe staat klaar. Geen idee of die box ook vol komt, maar Rood heeft er op dit moment in ieder geval nog steeds zin in! :-)
Heel eerlijk gezegd had ik niet verwacht dat ding ook maar halfvol te krijgen, maar vandaag, bijna 5 maanden later, was het dan toch echt zover. De oude box gaat zo richting dierenarts, de nieuwe staat klaar. Geen idee of die box ook vol komt, maar Rood heeft er op dit moment in ieder geval nog steeds zin in! :-)
dinsdag 24 oktober 2006
10 jaar!
Mensenkinderen, ik word oud: vandaag precies 10 jaar geleden tekende ik mijn eerste Amsterdamse huurcontract en werd ik de trotse bewoonster van 12 vierkante meter woonruimte hier (letterlijk!) om de hoek. Dat ik de keuken en het sanitair met 9 anderen moest delen vond ik helemaal niet bezwaarlijk: ik had Eindelijk een Eigen Huis van Mij Alleen! En een hoogslaper, dat was ook wel da_shizznit natuurlijk! ;-)
Nu ik dit zo opschrijf voel ik een boel herinneringen en anecdotes opborrelen, ik denk dat ik daar ook wel een transitiefasestukje over kan brouwen... *noteert*
Nu ik dit zo opschrijf voel ik een boel herinneringen en anecdotes opborrelen, ik denk dat ik daar ook wel een transitiefasestukje over kan brouwen... *noteert*
maandag 23 oktober 2006
They're baaahaaack! :-)
De doeners zijn weer terug! Ze hebben de stellages aan de voorkant afgebroken en zijn diezelfde stellages nu aan de achterkant aan het opbouwen. Mijn tuintje heeft het zowaar overleefd en staat weer netjes op zijn plaats. Ik ben benieuwd wanneer de schilders aan de achterkant van het pand beginnen en vooral wanneer ze klaar denken te zijn…
vrijdag 20 oktober 2006
De Transitiefase - Inleiding
Na veel geSOG (=schrijf ontwijkend gedrag) heb ik mezelf nu dan eindelijk eens gedwongen om te gaan zitten en te schrijven over die transitiefase waar ik het al een paar keer over gehad heb.
Het is iets wat niet makkelijk te beschrijven is als je niet teveel in detail wilt treden maar ook niet vaag wilt worden, maar ik waag een poging. Komtie:
Sommige mensen worden geboren en groeien op zonder al te veel bijzonderheden.
Bij andere mensen gaat dat wat moeizamer. Zo kan het gebeuren dat je door allerlei factoren en ondanks goede intenties van iedereen, jezelf incluis, op een gegeven moment naar je eigen leven kijk en een “Talking Heads”-paniekmoment krijgt: “How did I get here?!”
“Vastlopen” noemt men dat in therapeutisch jargon. En als je vast zit, moet je losraken. Enter de transitiefase! Het komt er in het kort op neer dat je je hele leven op de schop gooit: je woonomgeving, je sociale kring, je persoonlijkheid, alles. Stap voor stap bekijk je wat je niet bevalt, bepaal je hoe je het wilt hebben en werk je er vervolgens naartoe. Je kunt je voorstellen dat dat makkelijker gezegd dan gedaan is, maar als je geen andere optie hebt, dan moet je wel ?
Nu, zo’n vijf jaar na het begin van die “Transitiefase” (gelieve met enige ironie uit te spreken) komt het einde van het Grote Werk in zicht. Natuurlijk zijn er nog dingen die moeten worden afgemaakt en uiteraard blijft je als het goed is je hele leven in verandering, maar ik ben niet meer het merendeel van mijn tijd bezig met “achterstallig onderhoud”.
Dat klinkt alsof ik mijn zolder heb opgeruimd en zo voelt het eigenlijk ook wel een beetje: opgelucht dat de troep weg is en plots in het bezit van een grote ruimte die je vrij kan inrichten.
De komende weken zal ik een aantal postjes plaatsen waarin ik wat specifieker vertel over de dingen die ik veranderd heb in de afgelopen jaren. Te beginnen met mijn huis…
Het is iets wat niet makkelijk te beschrijven is als je niet teveel in detail wilt treden maar ook niet vaag wilt worden, maar ik waag een poging. Komtie:
Sommige mensen worden geboren en groeien op zonder al te veel bijzonderheden.
Bij andere mensen gaat dat wat moeizamer. Zo kan het gebeuren dat je door allerlei factoren en ondanks goede intenties van iedereen, jezelf incluis, op een gegeven moment naar je eigen leven kijk en een “Talking Heads”-paniekmoment krijgt: “How did I get here?!”
“Vastlopen” noemt men dat in therapeutisch jargon. En als je vast zit, moet je losraken. Enter de transitiefase! Het komt er in het kort op neer dat je je hele leven op de schop gooit: je woonomgeving, je sociale kring, je persoonlijkheid, alles. Stap voor stap bekijk je wat je niet bevalt, bepaal je hoe je het wilt hebben en werk je er vervolgens naartoe. Je kunt je voorstellen dat dat makkelijker gezegd dan gedaan is, maar als je geen andere optie hebt, dan moet je wel ?
Nu, zo’n vijf jaar na het begin van die “Transitiefase” (gelieve met enige ironie uit te spreken) komt het einde van het Grote Werk in zicht. Natuurlijk zijn er nog dingen die moeten worden afgemaakt en uiteraard blijft je als het goed is je hele leven in verandering, maar ik ben niet meer het merendeel van mijn tijd bezig met “achterstallig onderhoud”.
Dat klinkt alsof ik mijn zolder heb opgeruimd en zo voelt het eigenlijk ook wel een beetje: opgelucht dat de troep weg is en plots in het bezit van een grote ruimte die je vrij kan inrichten.
De komende weken zal ik een aantal postjes plaatsen waarin ik wat specifieker vertel over de dingen die ik veranderd heb in de afgelopen jaren. Te beginnen met mijn huis…
woensdag 18 oktober 2006
Licht verlaat zaterdagverslagje
Ook dit weekend was er weer een fijn uitje, met de Buffies deze keer: een heuse Buffy-minimarathon in Filmhuis Cavia om te vieren dat het zowaar 10 jaar geleden was dat de serie voor het eerst werd uitgezonden. (Damn, ik word oud...)
Hoewel ik twee afleveringen heerlijk slapend op de schouder van Meneer de Poes heb doorgebracht (hey, ik had 1 uur geslapen, daarnaast had ik beide afleveringen al meerdere keren gezien) was het ontzettend leuk om Buffy eens op een groot scherm te zien.
Kudos ook aan Pim van Filmhuis Cavia, die zo lief was om deze bijeenkomst te organiseren en die het zowaar met ons uithield ;-) Wij zijn nogal een eh, apart clubje dat op specifieke wijze met elkaar omgaat. Vriendelijk, uiteraard, maar voor sommige buitenstaanders misschien wat eh, ongebruikelijk en daarom licht beangstigend. Pim echter had daar ogenschijnlijk geen last van, hij stelde zelfs spontaan voor om het volgend jaar nog een keer te doen!
Hoewel ik twee afleveringen heerlijk slapend op de schouder van Meneer de Poes heb doorgebracht (hey, ik had 1 uur geslapen, daarnaast had ik beide afleveringen al meerdere keren gezien) was het ontzettend leuk om Buffy eens op een groot scherm te zien.
Kudos ook aan Pim van Filmhuis Cavia, die zo lief was om deze bijeenkomst te organiseren en die het zowaar met ons uithield ;-) Wij zijn nogal een eh, apart clubje dat op specifieke wijze met elkaar omgaat. Vriendelijk, uiteraard, maar voor sommige buitenstaanders misschien wat eh, ongebruikelijk en daarom licht beangstigend. Pim echter had daar ogenschijnlijk geen last van, hij stelde zelfs spontaan voor om het volgend jaar nog een keer te doen!
donderdag 12 oktober 2006
Golfsgewijze activiteit
Dingen gaan in mijn leven altijd golfsgewijs. Zo zit ik maanden thuis mijn sokken te wassen*, zo hobbel ik van de ene gezellige bijeenkomst naar de andere. De afgelopen periode is het weer zover: op vrijdag besloten vriendin M. (ja, zij van Madonna) en ik Amersfoort eens te verkennen. Het was een stad die ik eigenlijk alleen maar kende als overstapstation: ik heb er wel eens een (Zweeds) puzzelboekje gekocht in de kiosk toen ik een uur vertraging had.
Amersfoort heeft duidelijk last van het “lelijk stationsgebied, prachtig oud centrum”-syndroom, dus mocht je er ooit terechtkomen: laat je niet ontmoedigen door die eerste kilometer lelijkheid, het centrum is het echt waard. Ik ben zeker van plan om op een iets minder regenachtige dag terug te gaan om wat foto’s te maken.
Op zaterdag waren Meneer de Poes en ik uitgenodigd op het verjaardagsfeestje van Smartlap, dus reisden we dankzij de Herfsttoer-actie zeer comfortabel naar Groningen. De routebeschrijving van het station naar haar huis had ik uiteraard uitgeprint en op tafel laten liggen, maar gelukkig was het niet moeilijk te vinden. De verjaardag zelf was uiterst gezellig, met milde tegenzin namen we uiteindelijk afscheid en om 0.00 uur waren we terug in Amsterdam.
De zondag werd besteed aan activiteiten in en om, zoals het eindelijk** in de verkoop zetten van het freediveboek! De verkooppagina gaat uiteraard nog opgeleukt worden met een stukje tekst en dergelijke, maar hij staat te koop! Yay!
* net als Freggel Bobby en dat terwijl Freggels (net als ik) normaal gesproken nooit sokken dragen!
** De ernstige vertraging is o.a. veroorzaakt door hardnekkige voorhoofdholteontstekingen, zware onderzoekstages, een bijna het lood leggende diabetische kat, gemekker waar ik het verder niet over ga hebben (nee, niet tussen meneer en mevrouw de Poes, wij zijn lief voor elkaar), computersores en fotoproblematiek. Ik verwacht dan ook dat het verkoopklaar maken van de Franse versie een eitje wordt na al deze toestanden! ;-)
Amersfoort heeft duidelijk last van het “lelijk stationsgebied, prachtig oud centrum”-syndroom, dus mocht je er ooit terechtkomen: laat je niet ontmoedigen door die eerste kilometer lelijkheid, het centrum is het echt waard. Ik ben zeker van plan om op een iets minder regenachtige dag terug te gaan om wat foto’s te maken.
Op zaterdag waren Meneer de Poes en ik uitgenodigd op het verjaardagsfeestje van Smartlap, dus reisden we dankzij de Herfsttoer-actie zeer comfortabel naar Groningen. De routebeschrijving van het station naar haar huis had ik uiteraard uitgeprint en op tafel laten liggen, maar gelukkig was het niet moeilijk te vinden. De verjaardag zelf was uiterst gezellig, met milde tegenzin namen we uiteindelijk afscheid en om 0.00 uur waren we terug in Amsterdam.
De zondag werd besteed aan activiteiten in en om, zoals het eindelijk** in de verkoop zetten van het freediveboek! De verkooppagina gaat uiteraard nog opgeleukt worden met een stukje tekst en dergelijke, maar hij staat te koop! Yay!
* net als Freggel Bobby en dat terwijl Freggels (net als ik) normaal gesproken nooit sokken dragen!
** De ernstige vertraging is o.a. veroorzaakt door hardnekkige voorhoofdholteontstekingen, zware onderzoekstages, een bijna het lood leggende diabetische kat, gemekker waar ik het verder niet over ga hebben (nee, niet tussen meneer en mevrouw de Poes, wij zijn lief voor elkaar), computersores en fotoproblematiek. Ik verwacht dan ook dat het verkoopklaar maken van de Franse versie een eitje wordt na al deze toestanden! ;-)
donderdag 5 oktober 2006
Je kunt niet alles hebben
Zoals u weet ben ik een onverbeterlijke tuttel. Ik heb echter ook een heel andere kant: ik ben stiekem erg handig en klusserig.
Voor behang moet u bij The Big Kahuna zijn, ik ben gespecialiseerd in het betere lampophangwerk, computerhardeschijfinbouwerij en algemene electronische dingies, zoals het fixen van videorecorders (nouja,
meestal dan), toasters en het aan de praat krijgen van overleden afzuigkappen.
Zo gebeurde het dat ik laatst lichtjes op mijn fiets schroefde, terwijl Apneist het andere lampje vasthield en bemoedigend toekeek. Uiteraard kon ik het niet laten om hem wat rolbevestigend te plagen: “Hoores, waarom zit ík hier die lampjes te schroeven, jij bent toch De Man?”
Hierop gaf Apneist de beste repliek ooit: “Zeggeh, je wilt een metroman, of je wilt geen metroman!”
Ik lag hier letterlijk zó dubbel om dat ik mezelf bijna een oog uitstak met de schroevendraaier. Gelukkig heeft mijn metroman wél een EHBO-diploma...
Voor behang moet u bij The Big Kahuna zijn, ik ben gespecialiseerd in het betere lampophangwerk, computerhardeschijfinbouwerij en algemene electronische dingies, zoals het fixen van videorecorders (nouja,
meestal dan), toasters en het aan de praat krijgen van overleden afzuigkappen.
Zo gebeurde het dat ik laatst lichtjes op mijn fiets schroefde, terwijl Apneist het andere lampje vasthield en bemoedigend toekeek. Uiteraard kon ik het niet laten om hem wat rolbevestigend te plagen: “Hoores, waarom zit ík hier die lampjes te schroeven, jij bent toch De Man?”
Hierop gaf Apneist de beste repliek ooit: “Zeggeh, je wilt een metroman, of je wilt geen metroman!”
Ik lag hier letterlijk zó dubbel om dat ik mezelf bijna een oog uitstak met de schroevendraaier. Gelukkig heeft mijn metroman wél een EHBO-diploma...
dinsdag 3 oktober 2006
AnabolenKater
Toen ik vanochtend de keuken in kwam, zag ik dat Rood (our resident diabetic) de klepdeur uit de kattenbak gesloopt had. Ik begin mijn vermoedens te krijgen dat het tóch geen insuline is wat ik twee maal daags in die kater spuit...
maandag 2 oktober 2006
Poelekie, scholier
Zoals ik eerder schreef, ben ik door omstandigheden geen september-fan. Dit jaar echter was er iets om me op te verheugen: een nieuwe (aanvullende) opleiding!
Ik heb er hier nog niets over geschreven omdat het eigenlijk pas helemaal zeker was dat ik kon beginnen op de dag dat het eh, begon, maar nu ik morgen voor de derde keer naar les ga kan ik het er “veilig” over hebben: als alles goed gaat, dan ben ik in juli 2007 niet alleen “gewoon” secretaresse, maar ook medisch secretaresse!
Vol trots presenteer ik hier dan ook de nieuwe P de V strijdkreet: “Ziekenhuispersoneel, bergt u! Poelekie heeft witte schoenen en komt uw kant op!” Hij werkt het best als je er wat vervaarlijk bij kijkt. Oefenen voor de spiegel is uiteraard toegestaan.
Ik heb er hier nog niets over geschreven omdat het eigenlijk pas helemaal zeker was dat ik kon beginnen op de dag dat het eh, begon, maar nu ik morgen voor de derde keer naar les ga kan ik het er “veilig” over hebben: als alles goed gaat, dan ben ik in juli 2007 niet alleen “gewoon” secretaresse, maar ook medisch secretaresse!
Vol trots presenteer ik hier dan ook de nieuwe P de V strijdkreet: “Ziekenhuispersoneel, bergt u! Poelekie heeft witte schoenen en komt uw kant op!” Hij werkt het best als je er wat vervaarlijk bij kijkt. Oefenen voor de spiegel is uiteraard toegestaan.
zondag 1 oktober 2006
Fijn
Sommige dagen zijn gewoon fijn! Stukje lopenlopenlopen, lekkere bagel tuna melt eten met een fijne meneer en daarna gezellig Freggels kijken. *spint wat*