Hoe Het Hier Is deel zoveel & Extreem Verlaat Verslagje

Zo, even de mensen die vrezen dat Furby plots in een Gremlin veranderd is en me opgesoupeerd heeft* geruststellen: ik wandel nog rond. Wie mij al een poosje leest weet dat ik niet op mijn best ben als ik of ziek ben of examens moet doen. Laat ik nu én ziek zijn én in een examenperiode zitten!

Nu ik weer een beetje uitgejammerd ben, dacht ik dat het wel leuk was om u allen op een extreem verlaat verslagje van Winter Wooferland te trakteren, zelfs als u daar niet op zit te wachten! Gna! ;-)

Zoals bekend zijn de ademvrije meneer en ik deze zomer naar Wooferland geweest. Dat beviel dusdanig dat we besloten om ook naar de wintereditie in Paradiso te gaan. Eenmaal binnen had ik even een “oh jee, wat doe ik hier?!”-moment, toen bleek dat een aantal van de bezoekers eh, hoe zeg je dat politiek correct, wat eh, “Leidsepleinerig” waren dan dat ik aangenaam vind. Gelukkig bleek het in de praktijk reuze mee te vallen en was ik weer eens voor niets nerveus geworden.

In de hoofdzaal, waar de dj-booth omgetoverd was tot een heuse ijsschots, hebben we wat geswèngt en geschud (van links naar rechts). Na een sanitaire break besloten we eens te kijken in de bovenzaal, waar ik zeer blij verrast werd: dj JP, die ik deze zomer gemist had omdat we nog héél lang moesten fietsen en het dan wel heel erg laat zou worden, bleek te draaien. Ik ging hiervan dusdanig uit mijn plaat dat áls ik een staart gehad had, ik hem nu weer operatief vast had moeten laten zetten. Of zoiets.

Rond een uur of drie vonden we het wel weer mooi geweest en vertrokken we richting huis, wat gelukkig maar een klein stukje fietsen was. Misschien moet ik voor de zomereditie toch maar eens kijken of die dove dieren ondertussen niet stiekem een pensionnetje begonnen zijn…

*Doen Gremlins dat eigenlijk wel? Ik heb werkelijk geen idee!