Ik heb al eens eerder geschreven over hoe chronisch ziek zijn mijn leven beïnvloedt en hoe ik mezelf voortduw, zelfs als dat onverantwoord is. Ik zou bijna willen zeggen júist als dat onverantwoord is, want de angst om “beroepspatiënt” (= iemand die alleen nog maar zijn of haar ziekte is) te worden, zit heel diep.
Het houdt echter ergens op. Ik merkte al een paar weken dat ik moe en simmig was. In de spiegel zie ik een oude, vermoeide kop. Onafhankelijk van of dat werkelijk wel of niet zo is, heb ik chronisch het gevoel tegen de muur te lullen, zowel IRL als online. Daarnaast denk ik meer dan gebruikelijk (en dat is vaak!) na over mijn (ir)relevantie, terwijl ik aan de andere kant op haast maniakale wijze De Levensvreugd probeer te brengen als een matige entertainer op een suffe bruiloft, “Allemaal de handjes de lucht in!!!”-stylie én stapel ik bovenop een studieprogramma dat door de briljante, 17-jarige hypergezonde peeps in mijn groep al “veel te zwaar” wordt genoemd nog wat projecten, nog meer projecten en eh, nog meer projecten.
Het is weinig verrassend dat ik op een gegeven moment moeite had met nadenken, een trap van 15 treden letterlijk niet meer opkwam en uiteindelijk jankend op college zat. De huisarts constateerde “fysiek en mentaal volkomen uitgeput”. Uit bloedonderzoek bleek dat het feit dat ik me zelfs voor mijn doen extreem neurotisch, labiel en neogotisch voel én het energiepeil van een niet al te fitte 85 jarige heb, mede veroorzaakt wordt door een enorm vitamine D-gebrek: levels moeten tussen de 50 en de 100 zitten. Mijn level was 13. En dat vind ik dan weer dólkomisch, maar dat ligt aan mij.
Dat vitamine D-gebrek wordt opgelost met absurd hoge doseringen vloeibare vitamine en over een week of 7 zou ik weer een nuttig level en mijn gebruikelijke dosis energie moeten hebben. Ook heb ik een “parkadvies” gekregen: ik, extreem huisdier, moet meer naar buiten. Of dat lukt? Laten we het erop houden dat ik mijn best doe.
Daarnaast kreeg ik het dringende advies wat meer te chillen, wat in de praktijk neerkomt op me beperken tot de core business en het proactief vermijden van stress en teveel input. Mocht u mij de komende tijd wat minder online zien, dan weet u waarom.
Uiteraard heb ik ook deze keer een leutige uitswinger, ik blijf de LogPoes natuurlijk: recentelijk werd ik gefeatured in de Prangende Vragen-serie van Karin Ramaker. Als u hier klikt, ziet u mijn vrolijk gekleurde bijdrage.
Hee dame, wat is het leven soms gewoon oneerlijk en bah-blegh. Ik hoop dat de vitamines snel inkicken en dat een beetje zonneschijn je gestel goed doet. Dikke knuf.
BeantwoordenVerwijderenHeel veel sterkte! En dat levensvreugd brengen is zeker gelukt hoor! Misschien niet bij de hele wereld, maar dat is maar voor een heel select groepje mensen weggelegd en of dat nou het type groepje is waar je bij wilt horen... *denkt aan filmsterren etc.*
BeantwoordenVerwijderenHeftig joh! Je moet goed voor jezelf zorgen hoor. Moet meteen denken aan een regel uit een liedje van Florence + the Machine: 'it's always darkest before the dawn". De lente is er/komt er nog verder aan, het wordt weer lichter, en alles gaat helemaal goed komen. *virtuele knuffel bij gebrek aan beter*
BeantwoordenVerwijderenDe Levensvreugd brengen kan ook op een wat minder energievretende manier misschien? Niet altijd *hieperdepiep*, maar ook zoals in dit stukje - door te zijn wie je bent, uitgerekt of niet. Maakt je des te toegankelijker en leuker. Sterkte!
BeantwoordenVerwijderenIn een vensterbank zittend zonnestralen opvangen is een goed alternatief voor naar het park gaan en past tenslotte ook beter bij huisdieren! Idee?
BeantwoordenVerwijderenDie waarde van 13 is wel ongelooflijk afwijkend.. En afwijkend is niet verkeerd, maar in dit geval heeft wat wat nare gevolgen. Sterkte met het opbouwen naar een goede waarde en vooral sterkte met het rustig aan doen..
Boeh! Wat stom en naar!
BeantwoordenVerwijderenJezelf voorduwen kan heel nuttig zijn, maar als dat in een 85 jarige Logpoes resulteert, lijkt me dat inderdaad niet gezond.
Zorg goed voor jezelf! (ook een nare line van een cosmeticalijn, maar voor 1x spreekt reclame de waarheid)
Dikke knuf & ik hoop dat op een bankje hangen in een park ook wel een beetje Levensvreugd kan brengen.
@ Esther: dank je! Ik hoop het ook! :-)
BeantwoordenVerwijderen@ Sahi: dank je! :-)
BeantwoordenVerwijderen@ Marjolein: ja, ik ben heel blij dat het weer wat zonniger aan het worden is! :-)
BeantwoordenVerwijderen@ Elsewhere: Dank je! :-) Het is een reflex: zodra ik me ziekig en/of ellendig voel, gooi ik er een bak extra energie tegenaan (zowel qua projecten als qua levensvreugd) in een poging niet volledig in de misère te verzanden, met het risico dat ik er niet meer uitkom. En meestal werkt dat goed, soms (zoals nu) is dat echter geen goed idee. :-D
BeantwoordenVerwijderen@ Woofur: nee helaas, er moet echt zon-op-huid contact zijn en ik heb slechts schuiframen die maar een heel klein beetje open kunnen. Overigens ben ik benieuwd wat mijn dermatoloog van dat parkadvies vindt (ik ben nogal eh, doorschijnend en daardoor licht ontvlambaar)
BeantwoordenVerwijderenJa, die waarde is inderdaad wat ridicuul. En dank je, ik doe hard mijn best met rustig aan doen! ;-)
@ Niki: dank je! :-) LOL @ reclame die voor 1 keer gelijk heeft! :-D
BeantwoordenVerwijderenKijk. Een elastiekje kun je de hele tijd uitrekken. Echt, dat gaat heel lang goed. Tot je hem op een dag kapot trekt.
BeantwoordenVerwijderenOm onverklaarbare redenen gaat ie dan niet alleen stuk, er is altijd een backlash waardoor je je ontzettend pijn doet aan vingers/hand/lip (don't ask).
Gaat u maar gewoon lekker in de schaduw zitten met een bakkie pleur. Bak ik een slutty brownie voor u.
@Kouw: yup, dat heeft u uitstekend omschreven! :-)
BeantwoordenVerwijderenBen zeer benieuwd naar die slutty brownie eigenlijk! :-D
Ach Poelekie ik lees het net.
BeantwoordenVerwijderenwil je op mijn rug meedeinen?
wil je samen een zon op zien komen?
levels zijn belangrijk
vooral om ze te halen,
maar gaat nooit vanzelf.
deze Cheet geeft je een knuffel
omdat ze weet hoe moeilijk overleven kan zijn.
XXXXXXXXX
@Cheetah: aww, dank je! :-)
BeantwoordenVerwijderenInmiddels ietsjes verder in de tijd:Poelekie spin je weer een beetje?
BeantwoordenVerwijderenwil alleen maar laten weten
dat je niet bent ´vergeten´ ;)
Hey lief,
BeantwoordenVerwijdereneven een klein berichtje
dat je niet wordt vergeten!
Knuffel!
@ cheet: hartelijk dank voor je lieve berichtjes!!! Ik zag ze vandaag pas voor het eerst, want bij Blogger is er achter de schermen van alles veranderd en blijkbaar werden reacties op stukken ouder dan 2 weken automatisch in de spam gemikt! Ik heb de instellingen nu aangepast! :-)
BeantwoordenVerwijderen