Het grote voordeel van een zwervend werkbestaan is dat je een goed beeld krijgt van wat werktechnisch wel en niet bij je past: welke werkzaamheden liggen je wel (en welke niet), wat voor sfeer vind je het prettigst, wat voor soort (en hoeveel) directe collega’s wil je om je heen hebben en wat zijn je werkplekvoorkeuren.
Nu had ik van tevoren al wel een vermoeden wat mijn voorkeuren zouden zijn, maar het is geruststellend dat in de praktijk bevestigd te zien: ik heb blijkbaar een vrij realistisch beeld van mijn capaciteiten en wensen.
Ik merk dat ik onbewust toch de neiging heb aan te nemen dat mijn voorkeuren ook de voorkeuren van elke andere secretaresse zijn, wat me af en toe doet denken dat iederéén loopt de azen op de functies die ik graag zou willen. Vandaag merkte ik echter dat dat helemaal niet zo is: mijn huidige baan, waarvan ik (ondanks hoogst vriendelijke collega’s) dólblij ben dat ik er vrijdag mee klaar ben, blijkt voor de collega die ik nu inwerk haar droombaan te zijn, terwijl zij er niet aan moet dénken om werkgroepen voor te bereiden of op een IC te werken. Er is dus nog een kans dat ik ooit die kamer voor mij alleen mét raam* scoor!
* In het ziekenhuiswezen is er een hiërarchie binnen de secretariële werkplekken:
1) in een kudde
2) met z’n tweeën
3) alleen
en dan zijn er nog de sub-trappen "zonder raam", "indirect licht", "eigen raam" en de bonus "eigen raam met uitzicht op iets moois".
Grappig is dat he? Zo heb ik 2 keer op kantoor gewerkt. De eerste keer vond ik er al weinig aan en toch trapte ik er voor de tweede keer weer in. Ik ben meer een doener en wordt al slaperig als ik al die cijfertjes op scherm zie staan terwijl zoveel vrouwen dit geweldig vinden.
BeantwoordenVerwijderen