Clark Cat!

Aloha peeps!

Dit is Clark, de meest onfotografeerbare kat van het westelijk halfrond:

Na 17 pogingen schoot The Big Kahuna bovenstaande foto, waarop hij er strenger uitziet dan hij in werkelijkheid is, maar wat tevens de enige foto is waarop u meer ziet dan de bovenkant van zijn hoofd. Clark is zoals u kunt zien grijsgestreept. Hij is 14 jaar oud en woont sinds gisteren in Huize Poelekie.

"Permanent?" hoor ik u vragen. Jawel, permanent. "Maar hoe en wat en waarom?" Nou, met de dierentaxi en een kat en omdat hij een huis nodig had en een kat is en ik een huis heb en een kat nodig had en dat een zogenaamde win-win situatie is.

Maar even serieus: na lang wikken, wegen, nadenken, overwegen, pro en con lijstjes maken en uiteraard een boel gepieker, besloot ik dat alle nadelen van het leven met een kat (vacht, allergie, kattenbak) niet opwogen tegen de voordelen van het leven met een kat. Fast forward naar 9 februari: na op de website van het asiel een advertentie gezien te hebben van een kat die qua beschrijving best wel een match zou kunnen zijn, versleepte ik mezelf en mijn vragenlijst naar de andere kant van de wereld Osdorp voor een blind date met ene Clark. Als hij er nog zou zijn.

Eenmaal aangekomen in het asiel bleek Clark inderdaad nog aanwezig te zijn. Dat was yay! Wat significant minder yay was, was dat hij flink geveld was door niesziekte. Ondanks dat was hij erg lief en vond hij mij niet al te stom, tenminste, dat durfde ik wel op te maken uit het feit dat ik hem ondanks dat hij zich rottig voelde toch mocht aaien. Ik vond hem helemaal geweldig en besloot hem te reserveren. In de weken daarna ging het eerst gruwelijk veel slechter, tot het punt dat ook de verzorgers vreesden dat hij het niet zou redden, tot (na de wondercombo antibiotica, dwangvoeding, vocht en neusdruppels) hij toch weer geheel opknapte gelukkig.

Afgelopen vrijdag werd hij officieel 'vrijgegeven', ik versleepte mezelf weer dat hele eind naar Osdorp, zette 5 keer een handtekening onder een exemplaar van een koopcontract (dit is 100% waar en 0% overdreven, zowel de 5 exemplaren als het feit dat er 'koopcontract' op stond) en werd daarmee officieel personeel van Clark.

Omdat ik hem dat roteind van Daar naar Hier met het openbaar vervoer niet wilde aandoen, werd hij gisterochtend om half 11 met de dierentaxi gebracht. Hij stiefelde direct het hele huis door, poetste wat spinnenwebben uit hoeken waar overduidelijk al te lang geen kattensnoet was geweest weg met zijn snor en ging toen wat dutten. Na een paar keer gezellig te zijn komen babbelen, vond hij het om kwart over 15 tijd om wat vaart achter ons vriendschapsproces te zetten en sprong hij op schoot. Ook vandaag heeft hij een groot deel van de dag als een sticker op me geplakt gezeten. Ik geloof dat dat betekent dat hij mij wel een beetje leuk vindt. Ik vind hem overigens echt keihard de shiznit. Volgens mij kunnen we stellen dat dit, zoals gehoopt, inderdaad een win-win situatie is.