Lieve LogPoeslezers,
Ik heb iets te bekennen: mijn naam is Poelekie de Vries en ik ben tijdschriftverslaafd. Ja, lach er maar even om, dat doe ik ook al jaren. Wat niet wegneemt dat het een serieus probleem is. Zie ook deze foto.
Ik herinner me mijn eerste tijdschrift: het Decembernummer van de Cosmopolitan 1985, thema "Goud". Ik kreeg het van een collega van The Big Kahuna, die vond dat "echt iets voor jou". Nou, dat klopte: ik las voor het eerst over het bestaan van De Witte Tandenwinkel (gouden tandenborstels en champagnetandpasta), gouden kranen (voor slechts 12.500 gulden) en over teddy's. Nee, niet de beren, het ondergoed.
Vanaf dat moment was de katachtige los en, met uitzondering van die losse week hier of daar waarin ik probeerde af te kicken, die is nooit meer "vast" geraakt: gestresst? Tijdschriften kopen! Blij? Tijdschriften kopen! Moe? Tijdschriften kopen! Iets stoers gedaan? Tijdschriften kopen! Narigheid? Tijdschriften kopen! Ziet u een patroon? Ik kijk er bloedserieus naar uit: straks mag ik weer naar de AKO/Bruna/Readshop! Wie riep daar "Compensatiegedrag!"?
Behalve dat alles een goed excuus is om tijdschriften te kopen, vertoon ik ander stereotiep junkengedrag: ik scharrel murmelend door de AKO op zoek naar De Selectie Die Het Helemaal Is en sta letterlijk met rush-gevoelens in de rij voor de kassa. Ik pin een bedrag waarvan ik een heleboel andere dingen had kunnen doen, wat ik uiteraard eerst goedpraat ("Ach, ik had het ook in mijn neus kunnen schuiven!") en vervolgens verdring ("Geen idee hoe duur het was!"). Eenmaal de winkel uit stiefel ik met hartkloppingen over straat, plastic zakje bungelend aan de pols, terwijl het schuldgevoel zachtjes begint te knagen.
Eenmaal thuis haal ik alle prijsstickers er direct af, gooi ik de bonnetjes weg en beweer ik indien gevraagd (door The Big Kahuna) dat ik "dat tijdschrift al lang had/gekregen heb/niet heel duur was" en indien dat niet werkt (lees: meestal), bagatelliseer ik het met de goeie oude (yup, daar issie weer!) "Ik had het ook in mijn neus kunnen schuiven!". Wat uiteraard droglogica is, maar het is verbazingwekkend waar je allemaal mee wegkomt als je het maar stellig roept.
Wat betreft de inhoud van die bladen: als je zo'n 24 jaar grote hoeveelheden tijdschriften verslindt, heb je elk onderwerp al een keer of 20 voorbij zien komen vanuit elke mogelijke (op dat moment trendy zijnde) invalshoek, dus heel interessant is het meestal niet. Waarom ik ze toch blijf kopen? Ik denk om dezelfde reden dat andere mensen toch weer elke dag die peuk opsteken of dat biertje pakken. Verslaving, gewoonte, de hoop dat het je deze keer wél oplevert wat je ervan verwacht, dat soort zaken.
Natuurlijk is het aanschaffen van absurde hoeveelheden tijdschriften een stuk minder schadelijk dan diverse andere zaken waar je aan verslaafd kunt zijn, maar het achterliggende mechanisme is hetzelfde en dat hangt me na 24 jaar toch behoorlijk de strot uit. Tel daarbij de schuldgevoelens op over de bakken doekoe die het me (ge)kost (heeft) en het spuugzat zijn om elk halfjaar wéér 3 kubieke meter tijdschriften richting kringloop te moeten versjouwen, en het is duidelijk dat ik er écht iets aan moet gaan doen. En aangezien erkennen dat je een probleem hebt stap 1 is, herhaal ik het nog een keer: hallo, mijn naam is Poelekie de Vries en ik ben tijdschriftverslaafd.
Doe wat nuttigs met al die tijdschriftenkennis en schrijf een boek over alle trends die je gezien hebt! :)
BeantwoordenVerwijderenTijdschriften zijn gewoon jouw internet, jouw even-weg-van-de-wereld. Anderen gaan dan doelloos zitten browsen, jij koopt bladen.
Misschien toch voortaan alleen maar op de sites van die tijdschriften kijken? Dat kost niks en je ziet nog steeds de trends :)
K
Ik heb dit dus met kooktijdschriften en kookboeken. Ik heb er VEEL. En kook er hoegenaamd nooit iets uit. Maar dat wat de babykamer moet worden staat er vol mee en ze wegdoen? Slik! Neeeeee!!!
BeantwoordenVerwijderenMeer mensen uitnodigen om voor te koken?
Kun jij niet gewoon een humoristische Fiona Hering worden? Miss Fi met een edge? Schrijf die column en naar de Glamour, cosmo en Elle ermee!!!
@K: Het is meer een vorm van koopverslaving denk ik, want het gaat meer om de rush van het kopen en het "hebbuh" dan om wat er werkelijk in staat, want hoeveel artikelen over "die-en-die-kleur is het nieuwe zwart", "Welk parfum is het voor jou helemaal" en "De nieuwe man" kun je lezen voordat je er bleegh van wordt... :-D
BeantwoordenVerwijderenWat betreft dat doelloos browsen: mijn linklijst voor alleen weblogs is al zó ridicuul lang dat als ik ze allemaal dagelijks zou willen langsgaan, ik anderhalf uur bezig ben... ook daar is het duidelijk tijd om te downsizen! *roept "2010 is het jaar van de downsize!" en pleurt weer een boekenplank vol zooi richting Kringloop"* :-D
@Non-spotter: idioot he? Vooral dat er geen barst mee doen maar half in paniek raken bij het idee dat je het weg zou moeten gooien... Ik ben nu echt bezig met schiften, heb al 2 boekenplanken boeken weggedaan en 2 dozen tijdschriften, want ik word GEK van die zooi hier om me heen.
BeantwoordenVerwijderenWat betreft die column: er is al een humoristische Fiona Hering: Ilonka Leenheer. Die is bril-jant. Iedereen die haar wel eens gelezen heeft, ziet direct dat ik slechts een slap aftreksel van haar ben, dus dat gaat hem niet worden! :-D
En alweer zeg ik: shake my hand. Gelukkig laat mijn budget het nu niet toe om stapels tijdschriften te kopen, maar anders kocht ik elke week de halve winkel leeg. En als je eenmaal begint met kijken zie je steeds weer andere blaadjes.... argh! Gelukkig kun je er soms ook weer een paar van de lijst schrappen omdat de kwaliteit richting toiletgat is gegaan.
BeantwoordenVerwijderen@Esther: het begon bij mij op het punt te komen dat ik ze kocht zelfs als mijn budget het niet toeliet, en dat vond ik toch een duidelijke grens. Ik heb sinds dit stuk geen tijdschrift meer gekocht, een absoluut record. :-)
BeantwoordenVerwijderenWat je zegt over tijdschriften die kwalitatief enorm achteruitgaan is waar, helaas worden er tegenwoordig per jaar weer tig nieuwe tijdschriften gelanceerd, dat mijn verslaving nooit op "natuurlijke" wijze uitgedoofd ging worden.
Misschien moet ik maar eens bevriend raken met iemand die voor tijdschriften schrijft, ze gratis ontvangt en graag wil delen! :-D