Iedereen die mij een beetje kent weet dat ik erg ‘in touch’ ben met mijn gevoelens. Wat eigenlijk gewoon een eufemisme is voor: “ik jank bij alles wat zielig is”. Correctie: “alles wat maar eventueel een beetje zielig zou kunnen zijn”.
Herinnert u zich die Eru-reclame nog waarin de kaasschaaf verdrietig afdruipt omdat hij overbodig geworden is? Yup, huilen. Die reclame, voor radio 2 als ik me niet vergis, waar een hond onder de klanken van “Waarom nou jij?” van Marco Borsato terugdenkt aan zijn kattevriendje dat nu dood blijkt te zijn? Jánken!
Dat is echter niets vergeleken bij hoe ik volschiet als ik aan Laika denk. U weet wel, de ruimtehond. Werkelijk álles aan haar verhaal vind ik hartverscheurend: van het feit dat ze een zwerfhondje was tot het feit dat ze helemaal alleen in haar ruimtecapsule is overleden aan oververhitting en stress. *pinkt traan weg*
Ik ben gelukkig niet de enige op wie Laika indruk gemaakt heeft, zo was de illustrator van het Kinderboekenweekgeschenk zo lief om haar in zijn tekening het ruimtepak van Joeri Gagarin te geven omdat hij het tuigje dat ze in werkelijkheid aanhad een held onwaardig vond. Ja, ook bij het horen van die liefdevolle uitleg moest ik huilen. Ik zei toch dat ik erg was?
Ook vorige week was het weer bingo, ik zag toen de video van het numer Moan van de band (?) Trentemoeller (dat schrijf je eigenlijk met een o met een streepje erdoor, maar ik ben te belazerd om die op te zoeken), die opgedragen is aan (en een vrije interpretatie is van het leven van) Laika. Ik verzoek u allen vriendelijk om het filmpje te bekijken en me daarna eerlijk te vertellen of u het wél drooghield.
Ja, hartverscheurend, niet? Vooral dat zo'n beest helemaal niet begrepen zal hebben wat er gebeurde toen het de capsule betrad... 'Maar goed m'n best doen, misschien krijg ik dan weer een koekje...', ging misschien wel door haar heen.
BeantwoordenVerwijderenMaar het filmpje viel mee; zodra dieren beginnen te playbacken haak ik af en ben ik emotioneel immuun.
Groetjes, sterkte,
Kattenfluisteraar T.
Ik ga het filmpje dus niet bekijken. Ik wist niet eens wie Laika was voor ik dit las. Dat komt omdat ik alles met zielige dieren zoveel mogelijk probeer te vermijden. Dergelijk nieuws laat me de rest van de dag niet meer los, ik word er heel verdrietig van. Ik kan veel hebben, maar als het om dieren gaat ben ik ook zo'n watje. Zo ga je toch niet met dieren om..
BeantwoordenVerwijderenArme Laika.. *snif*
@ Tom: het filmpje is inderdaad meer schattig dan zielig, maar ik vind het hele Laika-verhaal al zó hartverscheurend dat ik letterlijk bij haar naam al in janken uitbarst, zoals je gisteren zelf hebt kunnen meemaken. Ben blij dat ik niet de enige ben die het hoogst zielig vind allemaal.
BeantwoordenVerwijderen@ Esther: zoals ik ook al bij Tom schreef, ben ik blij dat ik niet de enige ben die zich dierenleed enorm aantrekt. Indertijd (50 jaar geleden) waren er ook al protesten, terwijl toen nog niet bekend was dat het niet de bedoeling was dat Laika ooit terug zou komen. Ook heeft een van de wetenschappers toegegeven dat hij spijt heeft en dat Laika niet de ruimte in gestuurd had mogen worden. Niet dat Laika zelf daar nog veel aan heeft, maar ik ben blij dat ze in ieder geval niet vergeten is. Haar verhaal raakt nog steeds harten en doet mensen nadenken over hoe we wel en vooral NIET met dieren om moeten gaan. Ik hoop dat dat uiteindelijk leidt tot het liefst geen, maar als dat onhaalbaar blijkt in ieder geval minder dierenleed in de wereld.
BeantwoordenVerwijderenHet is inderdaad een goede zaak om mensen met hun neus op de feiten. Men steekt graag hun kop in het zand als het om dit soort dingen gaat.
BeantwoordenVerwijderenIk ben gelukkig (???) niet zo gevoelig voor dierenleed, en ik had nog nooit van het verhaal van Laika gehoord. Dus ik vond het eigenlijk wel een mooi clipje... Mijn all time zieligheidsfavorite is trouwens het sesamstraatfilmpje van Elmo die niet mee mag doen met hubbabal, en dan uiteindelijk toch. Tranen met tuiten!
BeantwoordenVerwijderen