Een mirakel!

Iedereen die langer dan 3 seconden op het internet vertoeft, weet dat anonieme comments, en dan met name anonieme comments op blogposts van 100.000 jaar geleden (vooral "Poezen bij de dokter" uit 2011 is om mij onduidelijke reden favoriet), zonder uitzondering spam zijn.

Gisteravond echter voltrok zich een waar mirakel: een anoniem comment geplaatst op deze blogpost over De Bluffers uit 2005(!!!) bleek niet alleen Geen Spam, maar zowaar Nuttige Informatie te bevatten!

*hijgt wat uit en neemt een hijs Ventolin*

Nu we het mysterie van Het Alles Willen Hebben toch voor een groot/groter deel opgelost hebben, gooi ik de themesong er nog maar een keertje in. Zingt u mee?

Blogjubileum

Toen ik vanochtend rond 6 uur slapeloos in bed lag te piekeren over mijn bachelorthesisresearchproposal (galgje!), realiseerde ik me dat ik exact 12 ½ jaar geleden ook op dezelfde tijd wakker lag. De reden daarvan was overigens stukken minder prettig dan een bachelorthesisresearchproposal; ik had nogal last van het Talking Heads-gevoel, u weet wel: “Road to Nowhere en “How did I get here?” Nadenkend over het leven in het algemeen en mijn existens in het bijzonder en niet tot bijster nuttige conclusies komend, besloot ik toen maar een weblog te starten. Like you do. Dat was het begin van LogPoes.

Of ik toen verwacht had dat ik 12 ½ jaar later nog steeds met enige regelmaat hier zou posten? Nee, natuurlijk niet, want dan had ik wel een minder stupide naam dan LogPoes bedacht. Op dat moment echter vond ik het het tóppunt van briljantie. Aangewakkerd door de vraag “Waarom wil jij een log, Poes?” kwam ik van log – boek op log – poes, een observerende katachtige die wat ze waarneemt logt. Vond ik wel passend. Noot aan iedereen, inclusief mezelf: het is misschien wel een plan om geniale blognamen die je na nul uur slaap om 6 uur ’s ochtends bedenkt, een dagje te laten rusten, want voor je het weet zit je er meer dan een decennium later nog steeds aan vast. Hashtag protip.

Behalve een malle bijnaam, heeft bloggen me nog meer leutigheid opgeleverd: een select gezelschap trouwe lezers *high five*. Vaardigheid in vlot schrijven in het algemeen en vlot schrijven over eigenlijk helemaal nâks in het bijzonder, want hoewel het allemaal nog steeds veel moeitelozer lijkt dan het is, ben ik in ieder geval niet meer die woordneuzelaar die 3 weken over één zin doet. Ook de kracht van het hebben van 12 ½ jaar archief over (een deel van) je leven mag niet onderschat worden: de eerstvolgende keer dat iemand ooit nog beweert dat ik geen doorzettingsvermogen heb, print ik de hele zooi uit en pats ik die persoon vervolgens met die hele stapel voor de bakkes. *pats*

Rest mij nog al mijn trouwe lezers (en luisteraars deze keer!) te bedanken voor hun niet aflatende lees- en luistervaardigheid (“Bedankt!”) en mij vervolgens langzaam doch beslist in de richting van mijn nest te dirigeren. *schuifelt richting nest*

Huishoudelijke mededeling i.v.m. rap naderend blogjubileum

Omdat LogPoes morgen zowaar 12 1/2 jaar bestaat, verschijnt er in plaats van de gebruikelijke post op woensdag (vandaag) een post op donderdag. Morgen dus. Stay tuned! *hype-t* ;-)

Clark updatepost

Hoewel hij op mijn Instagram met enige regelmaat voorbij komt, is het alweer een poosje geleden dat er een Clark-updatepost op LogPoes verschenen is. Het ging namelijk, behalve zijn chronische niesziekte die af en toe weer op komt snotteren, eigenlijk wel prima met hem, en om nu continu mega-vertrutte posts over hoe schattig hij wel niet is als hij op 27 verschillende manieren op zijn neus slaapt te posten eh, daar heb ik Instagram voor. ;-D

Wie mij een beetje kent, weet dat een leutige intro meestal niet veel goeds voorspelt en dat is ook deze keer zo, dus ik ram hem er maar gewoon verkort en krachtig in: op 30 oktober jl. is Clark met spoed geopereerd aan een bult in zijn zij die kwaadaardig leek, maar slechts een rare vetbult bleek. Hij genas voorspoedig, maar na een paar weken verscheen er op de plek van het litteken een bultje, wat in eerste instantie wild vlees leek, maar waarvan na uitgebreide verwijdering vorige week bepaald is dat het óf een melanoom (kwaadaardig gezwel vanuit de huid) óf een fibrosarcoom (kwaadaardig gezwel vanuit het bindweefsel) was.

Het goede nieuws is dat dit gezwel vrijwel zeker volledig verwijderd is. "Mocht ook wel", was de reactie van The Big Kahuna en terecht: met zijn 12 cm lange litteken aan zijn rechterkant lijkt hij momenteel vanuit een bepaalde hoek nog het meest op een half-harige rollade. Overigens was Clark zoals gewoonlijk nergens van onder de indruk en wilde hij vlak na de operatie, nog half vaag van de ketamine, al hardcore knuffelen, dus dat zit wel snor(haar).

Over het verdere verloop is vrij weinig te zeggen: het kan natuurlijk altijd terugkomen en er kunnen ook metastases gaan groeien, maar zeker is dat niet. Daarnaast is er natuurlijk altijd de kans dat Clark nog voordat er nieuwgroei of metastases ontstaan van ouderdom het Grote Lood legt, want hij is al op leeftijd en heeft ook fysiek nogal wat meegemaakt. Dit alles neemt natuurlijk niet weg dat ik er allemaal redelijk de bwaaaaaaaaaaaah van krijg, maar ik weet de definitieve diagnose dan ook pas sinds gisteren.

En om deze post een beetje leutig af te sluiten, hier een foto van Clark die "Mens, NOK eens met het schieten van foto's en doe die felle daglichtlamp uit! Ps: knuffelen!!!" emote, puur en alleen met zijn lichaamstaal: