Post-Clark post

Allereerst wil ik iedereen bedanken voor de warme golf van medeleven die over mij uitgestort? heengegolft? is naar aanleiding van het overlijden van Clark. Ik weet zeker dat hij het ook zeer had kunnen waarderen, al die aandacht, want hij vond weinig (ik zou bijna willen zeggen: niets) zo leuk als aandacht. Ook wat dat betreft zaten we op één lijn.

Zelf zit ik momenteel keihard in de Ontkenningsfase en bereid ik me, voor zover mogelijk, voor op het keihard toeslaan van het Realiseer/Besef-moment dat ik nu voorgoed Clarkloos verder moet. Af en toe popt dit besef kort op en is het verdriet hevig, de rest van de tijd weet mijn brein mij ervan te overtuigen dat Clark toevallig even niet is waar ik ben en dat hij zo weer mijn kant op komt schuiven.

In leutiger (?) nieuws: ik heb uitslag (en jeuk - red.) van mijn tentamen en dat heb ik inderdaad (ruim) gehaald, wat betekent dat ik nog even door moet. Deze week doe ik rustig (nou ja, voor mijn doen dan) aan, en vanaf volgende week moet ik als een malle aan de slag voor Het Allerlaatste Tentamen Ever. Niet dat ik ENIGE informatie heb over wat ik moet doen voor dat tentamen, maar hey, dat ben ik ondertussen wel gewend. Ik kan me er niet druk over maken. En in mijn hoofd brult nu de Megafooneekhoorn: "WANT JE KAT IS DOOD!!!"

K*tzooi.