Hey! Ik ben er weer!

De mensen die mij (ook) op Instagram volgen, weten al waarom ik een poosje afwezig ben geweest: op 1 maart werd ik wakker met werkelijk EPISCHE koppijn en ik heb nooit hoofdpijn. Het was dusdanig dat ik moeite had met zien, lezen en praten, dus ik vermoedde een migraineaanval, maar het bleek een licht herseninfarct te zijn, veroorzaakt door extreem hoge bloeddruk (243/180 op z'n hoogst). Uiteraard ben ik een zebra en zou het zomaar kunnen zijn dat ze besluiten dat het tóch geen herseninfarct geweest is, maar voorlopig is dat de werkdiagnose.

Ik ben 8 dagen als speldenkussen gebruikt en heb werkelijk gigantische hoeveelheden medicatie geslikt om mijn bloeddruk weer acceptabel te krijgen, wat er gelukkig ("op miraculeuze wijze" volgens de neuroloog) ook voor gezorgd heeft dat ik weer normaal kan zien, lezen/schrijven en spreken, in al mijn talen. De opluchting die ik voelde toen ik wakker werd en mijn wereld weer "normaal" was, kan ik echter niet in woorden vatten.

Na die acht dagen ben ik naar huis gestuurd waar ik dagelijks nog steeds een halve apotheek naar binnen werk, maar wel eindelijk een beetje nachtrust krijg en mijn heroïnejunkiearmen eindelijk minder blauw/groen/paars/kapotgeprikt kunnen worden. Ik heb/zal echter nog een batch onderzoeken ondergaan, zowel standaard (bloeddruk, bloedbeeld, etc) als specifieke naar de staat van mijn hart en mijn nieren, want die hebben beide een flinke optater gehad en het is nog maar afwachten of dat ooit nog "goed" komt. Ja, daar maak ik me verschrikkelijk druk om, maar behalve rust nemen en de onderzoeken ondergaan is er niets wat ik daaraan kan doen.

Aan die bloeddruk zelf ook niet trouwens, behalve braaf mijn pillen slikken - en dat deed ik al. Het is in die zin dan ook geen "lifestyle"-bloeddrukprobleem, maar wordt veroorzaakt door een onderliggende ziekte of syndroom. Nu wist ik dat al wel, maar ik wist alleen niet welke. Er zijn nu "nieuwe" ziektes die 8 jaar geleden nog niet bekend waren waar ik op getest word, en hoewel ik me er niet teveel op vast durf te pinnen, hoop ik werkelijk dat ik deze keer eindelijk eens een diagnose krijg. Hoewel ik natuurlijk liever gezond was, hoor ik liever "Je hebt [ziekte of syndroom] en dat kunnen we zo behandelen" dan wat ik nu al jaren hoor: "Je hebt iets, maar we weten niet wat, dus we proberen gewoon net zo lang totdat iets (al dan niet min of meer) werkt". Nou ja, ik zal het moeten afwachten en mocht het deze keer niet zijn, dan hopelijk ooit. *kruist vingers*

***

Op Instagram ben ik alweer in full swing en Tumblr staat in de queue, vanaf maandag post ik weer op YourfriendLP en komende woensdag volgt dan eindelijk het 3e en laatste deel van de Avonturen in een bejaardenflat-TBKgastpost-trilogie!