De Megagrote LogPoes Updatepost

Ja, ik weet het. LogPoes is de afgelopen tijd verworden tot een "verslagjes van makeupschool & af en toe een lifeupdate"-blog, maar in het kader van "dingen zijn soms zoals ze zijn" en het het aanleren van de akseptaasie daarvan, doe ik woeste pogingen me daar niet al te veel van aan te trekken. Wat soms beter lukt dan op andere momenten, want als ik dat heel goed kon, dat accepteren, dan hoefde ik het niet te leren. En dat rijmt dan weer.

Januari was, op wat leutige momenten na, een culminatie van blegh. @schildpad merkte treffend op "January in general was not suitable for an L(og)P(oes)". Februari begon met een dierenartsbezoek in verband met Rood's jaarlijkse bronchitis. Daar bleek ook dat zijn schildklier vergroot is en te snel werkt. Ik heb ervoor gekozen om dit niet te gaan behandelen. Hij is 21 jaar oud, heeft diabetes waarvoor hij twee keer per dag insuline geinjecteerd krijgt, een hartruis die je vijf huizen verder kunt horen, chronische artritis waarvoor hij dagelijks een pijnstiller krijgt, staar waarmee je absoluut niet mag autorijden, met regelmaat buitenbakse ongelukjes en een onverwoestbaar jolig karakter, wat zorgt dat hij ondanks alles nog ronddabbert.

Zolang als hij er nog lol in heeft, ga ik door met wat ik al doe en acute problemen zoals een bronchitis laat ik natuurlijk behandelen, maar ik laat hem niet meer opereren en ga ook niet nóg een medicatieregime toevoegen aan wat hij al krijgt. Wel of niet behandelen zal, gezien zijn vergevorderde leeftijd, hooguit een paar maanden schelen in de levensverwachting en 't is keihard, maar hij moet ooit ergens dood aan gaan. Wat allemaal niet wil zeggen dat ik er niet verdrietig over ben, maar dat begrijpt u vast wel.

In joliger nieuws loste de jaarlijkse DUO/IBG-problematiek zich bijna vanzelf op, maakte ik ondanks ziekte en dankzij aanmoediging van ongeveer mijn hele twitterlijst nog nét op tijd mijn werkstuk voor school af (zodra ik het terug heb, post ik een downloadlink), ontdekte ik daardoor dat Scribus het meest geniale programma EVER is als 1) het werkt én 2) je weet wat je aan het doen bent en fröbelde ik Zinederella zine nummer 4 #keihardbeuken in elkaar, dat hier te downloaden is. En ja, er staan diverse taal-, type- en spelfouten in, maar in het kader van (daar issie weer!) het accepteren van het feit dat ik eens op moet houden Altijd Alles Perfect te willen doen, laat ik het zo. Volgende zine beter.

Zoals u weet sukkel ik al een maand of twee weer met overmedicatieproblematiek, gisteren zag ik mijn internist weer eens en we hebben gezamelijk besloten de dosering te halveren. De medicijnen waren deze keer zowaar leverbaar én voorradig, dus maandag begin ik. Succeswensen, kaarsenbranderij en gekruiste pootjes zijn van harte welkom!