Behalve dat ik wat sufjes ben en eruit zie als een hamster die net eenzijdig een wangimplantaat heeft laten plaatsen, gaat het verbijsterend goed. Apneist verzorgt de Intensive Care (= festiniperenijsjes, bokkepootjes en gezelschap), de poezen houden zich braaf en slapen met een ijspak op je snoet went. In de tussentijd heb ik de nieuwe HP uitgelezen, ik spoiler niet, maar ik kan wel zeggen dat ik het de beste HP tot nu toe vind.
Wat betreft het aantal kiezen per kaakkant:
Terwijl ik schuddend van de verdoving in de stoel zat te kletsen met de operatieassistente, zie de kaakchirurg, die nog wat aan het noteren was over de vorige patiënt plotseling “Hmm, dat is een probleem!”. De assistente en ik zeiden gelijktijdig én op dezelfde “dat knorretje gaan wij wel even douchen”-toon: “Waar een probleem?”, waarop wij gedrieën in de lach schoten.
De chirurg liet een röntgenfoto zien, van het linkerdeel van de bovenkaak, waarin zich niet 1 (wat gebruikelijk is), niet 2 (wat regelmatig voorkomt) maar wel 3 verstandskiezen bevonden! Dit had zelfs de kaakchirurg nog nooit meegemaakt. Ze waren niet allemaal volgroeid, maar toch duidelijk herkenbaar, en moesten verwijderd worden of waren net verwijderd, dat was me niet geheel duidelijk, ik was tenslotte wat daas van de verdoving.
In ieder geval moest er iets over genoteerd worden, en dat was dus het “probleem”: de 1e verstandskies heet 2-8, de tweede gaat als 2-9 door het leven, maar hoe noem je die derde? Collectief werd besloten die derde dan maar “2-10” te noemen, wel zo logisch! Daarmee was de officiële geboorte van de term “2-10” een feit en was ik getuige (en medecreatrice) van een stukje kaakchirurgische geschiedenis!
Geen opmerkingen :
Een reactie posten