Vierkante wielen

De mensen die vanochtend zo rond half 8 bij Amsterdam CS stonden en vonden dat het heien wel heel vroeg begon kan ik geruststellen: het was geen gehei, het was uw aller Poelekie de Vries die ter aarde stortte!

In een vlaag van ochtendlijke overmoed zette ik een volkomen overbodig sprintje in om de 24 te halen. Als een kruising tussen Johan Cruyff en Rudolph Nurejev rende en hupste ik op matig hoge hak over de natte scheve tegels, opstapjes en andere opbrekingen, tot ik met een halve voet op een natte en dus extreem glibberige tramrail landde: ZWIEP! BAM!

Ja, dat deed pijn!

Sterker nog, dat doet nog steeds pijn: ik zit hier met een opgezette groenblauwe knie én een vandaag al voor de tweede keer ingetapede poot te tiepen. De fysio beweert dat ik over twee weken weer “gewoon alles kan doen”. Vooralsnog denk ik slechts “Au!” en ga ik maar extra vroeg mijn poezennest in.