1) Je ziet in een winkel een jas. Hij ziet er leuk uit, hij is te betalen en je past er nog in ook. Maar dan kijk je in de spiegel en je denkt: "Nee." En je weet niet eens echt goed waarom.
2) Je wordt uitgenodigd op een familiefeest van mensen die je vaag kent. Iedereen is superaardig tegen jou en poeslief tegen elkaar, maar de onderhuidse spanning is zó enorm dat je hem bijna aan kan raken. Het is niet helemaal duidelijk wat er allemaal speelt, en heel eerlijk gezegd wíl je het ook helemaal niet weten. Je wil alleen maar zo snel mogelijk weer weg.
Een beetje van 1 en een boel van 2 maakten de afgelopen 2 weken van Poelekie een onvrolijke katachtige, dus vandaag heb ik de knoop doorgehakt: ik blijf niet proberen en wachten, maar verlaat mijn huidige, fris nieuwe, werkstek en ga op zoek naar iets anders. De enorme opluchting laat nog even op zich wachten, want mijn directe collega's (die erg aardig voor me zijn) weten het nog niet en zullen er niet erg vrolijk van worden, maar ik weet zeker dat ik hier goed aan doe. Je kunt tenslotte niet ergens blijven omdat ándere mensen zo vrolijk van je worden. *pakt type-ei, waterkan, beker en pen en zoekt al tapdansend haar heil ergens anders*
* Excuses voor de dwangrijm, meer kon ik er ook niet van maken.
Geen opmerkingen :
Een reactie posten