Altijd lachen, die Informatie Beheer Groep: krijg ik een blije brief met daarin “U bent ingedeeld voor uw mondelingen! Kijk op het rooster wanneer u moet!”, kom ik dus nergens op het rooster voor! Toch maar even gebeld, ze proppen me ertussen, maar de exacte datum en tijd weet ik nog steeds niet, dus ik ga maar uit van “vanaf 14 juli”.
Dit betekent dat de weekends met film (Indiana Jones, Dunya en Desie en Sex and the City, nee, ik heb hem niet gedwongen om mee te gaan naar de laatste twee films, hij ging geheel vrijwillig!), hightea-erij (Pilkington’s in Den Bosch) en het kijken naar bandjes in verre gebieden waarbij ik éindelijk eens heel urdinair “Look at your baby brother looking like a rockstar!” kon brullen* ten einde zijn.
De komende twee weken moet ik weer aan het boeken en uittreksels herlezen en het maken van posterpresentaties. Het grote voordeel is dat ik er dan ook weer snel mee klaar ben. *zoekt alvast Pritt-stift*
* Ik heb in mijn hoofd een lijstje van zinnen die ik graag een keertje wil gebruiken en waarvoor ik het juiste moment afwacht. Ja, da’s gestoord. Het is nog veel gestoorder als ik vertel dat ik me mijn hersens voorstel als een grote boom met daarin lades vól indexkaarten die beschreven, gearchiveerd, opgezocht en, indien de informatie op het kaartje van toepassing is uiteraard, hardop voorgelezen worden door een stel eekhoorns, dus dat doe ik maar ni... ok, doe maar net alsof u dit niet gelezen heeft, ok? ;-)
maandag 30 juni 2008
woensdag 25 juni 2008
Inzicht
Het grote voordeel van een zwervend werkbestaan is dat je een goed beeld krijgt van wat werktechnisch wel en niet bij je past: welke werkzaamheden liggen je wel (en welke niet), wat voor sfeer vind je het prettigst, wat voor soort (en hoeveel) directe collega’s wil je om je heen hebben en wat zijn je werkplekvoorkeuren.
Nu had ik van tevoren al wel een vermoeden wat mijn voorkeuren zouden zijn, maar het is geruststellend dat in de praktijk bevestigd te zien: ik heb blijkbaar een vrij realistisch beeld van mijn capaciteiten en wensen.
Ik merk dat ik onbewust toch de neiging heb aan te nemen dat mijn voorkeuren ook de voorkeuren van elke andere secretaresse zijn, wat me af en toe doet denken dat iederéén loopt de azen op de functies die ik graag zou willen. Vandaag merkte ik echter dat dat helemaal niet zo is: mijn huidige baan, waarvan ik (ondanks hoogst vriendelijke collega’s) dólblij ben dat ik er vrijdag mee klaar ben, blijkt voor de collega die ik nu inwerk haar droombaan te zijn, terwijl zij er niet aan moet dénken om werkgroepen voor te bereiden of op een IC te werken. Er is dus nog een kans dat ik ooit die kamer voor mij alleen mét raam* scoor!
* In het ziekenhuiswezen is er een hiërarchie binnen de secretariële werkplekken:
1) in een kudde
2) met z’n tweeën
3) alleen
en dan zijn er nog de sub-trappen "zonder raam", "indirect licht", "eigen raam" en de bonus "eigen raam met uitzicht op iets moois".
Nu had ik van tevoren al wel een vermoeden wat mijn voorkeuren zouden zijn, maar het is geruststellend dat in de praktijk bevestigd te zien: ik heb blijkbaar een vrij realistisch beeld van mijn capaciteiten en wensen.
Ik merk dat ik onbewust toch de neiging heb aan te nemen dat mijn voorkeuren ook de voorkeuren van elke andere secretaresse zijn, wat me af en toe doet denken dat iederéén loopt de azen op de functies die ik graag zou willen. Vandaag merkte ik echter dat dat helemaal niet zo is: mijn huidige baan, waarvan ik (ondanks hoogst vriendelijke collega’s) dólblij ben dat ik er vrijdag mee klaar ben, blijkt voor de collega die ik nu inwerk haar droombaan te zijn, terwijl zij er niet aan moet dénken om werkgroepen voor te bereiden of op een IC te werken. Er is dus nog een kans dat ik ooit die kamer voor mij alleen mét raam* scoor!
* In het ziekenhuiswezen is er een hiërarchie binnen de secretariële werkplekken:
1) in een kudde
2) met z’n tweeën
3) alleen
en dan zijn er nog de sub-trappen "zonder raam", "indirect licht", "eigen raam" en de bonus "eigen raam met uitzicht op iets moois".
dinsdag 17 juni 2008
dinsdag 10 juni 2008
Warm
Hier in Huize Poelekie hebben we het warm. Daar houden wij poezen niet van. De ZOOmeravond daarentegen, daar houden wij wel van, dus afgelopen zaterdag zijn we (Meneer de Poes en ik, de echte katten mogen er helaas niet binnen) voor het eerst dit jaar naar de ZOOmeravond in Artis geweest. Het schaap en het kalfje in de kinderboerderij hadden een boeiend gesprek, een van de capybarakinderen sprong in het water letterlijk bovenop pa of moe en de rest van de dieren vonden het allemaal wel mooi geweest, die hitte. En gelijk hebben ze.