Maar waaróm?

Wahoo! Er zijn zowaar mensen geïnteresseerd in de wat en de hoe, wat betekent dat ik ongegeneerd quasi-intellectuele "De achtergronden van mijn tattoo"-praat kan uitslaan en het is dan ook een flinke lap tekst geworden!

Waarom een tattoo?
Het goeie oude clichéverhaal: van jongs af aan gefascineerd, heel vaak meegegaan met andere mensen als afleider/snoep-naar-binnen-mikker/waterflesaangever, etc. Dat er zo’n 17 jaar gezeten heeft tussen de eerste keer dat ik live iemand getatoeëerd zag worden en dacht: “Yup, doe maar!” en mijn eerste tattoo-afspraak verbaast ook mezelf eigenlijk wel, maar blijkbaar ben je er pas aan toe als je er aan toe bent.

Waarom deze plek?
Ik wist dat ik iets op mijn pols wilde, een tekst, naar mezelf toegekeerd als “noot aan zelf”. Eerst dacht ik aan een los woord, maar dat was het niet helemaal. Op een gegeven moment zag ik het licht en wist ik dat het deze zin moest worden. Naar aanleiding daarvan heb ik het lettertype uitgezocht.

Waarom deze tekst?
Ik geloof dat mensen (en andere dieren) in essentie van zichzelf (zouden moeten) zijn, en van daaruit op basis van vrijwilligheid gelijkwaardige verbintenissen aangaan met anderen. Jahaa, da’s een pittige! ;-) Een praktisch voorbeeld hiervan is iets wat je tegenwoordig steeds vaker ziet: mensen met verkering beschouwen zichzelf niet meer als “twee helften van één”, maar zien hun relatie als iets wat méér is dan de optelsom van die twee personen. ½ + ½ = 1 versus 1 + 1 = 3, zoals ik het laatst in een of ander blad zag staan.

Dat gezegd hebbend, is het soms best moeilijk om daadwerkelijk “van jezelf” te zijn, en je niet te laten beperken door typeringen als “kind van”, “partner van”, “patiënt van”, die je slechts deels beschrijven. Voor mij is deze zin dan ook zowel een statement als een noot aan zelf: ik ben degene die uiteindelijk bepaalt wat ik wel en niet doe, niet (bijvoorbeeld) mijn familie, partner, vrienden, werkgevers, artsen. Ik heb het recht om over mezelf te beslissen.

Uiteraard komen met rechten ook plichten en dat is de andere kant van het verhaal: omdat ik van mezelf ben, ben ik ook verplicht goed voor mezelf te zorgen. Ook als dat betekent dat ik tegen wensen en plannen van (nogmaals bijvoorbeeld) familie, partner, vrienden, werkgevers, artsen in moet gaan.

Waarom in het Frans?
Die is makkelijk: ik ben Franssprekend opgevoed, het is mijn eerste taal. Het lettertype is geïnspireerd op "Jellyka Castle’s Queen“, grappig genoeg gecreëerd door een Franssprekende dame.

Heb je nog andere leuke feitjes?
Yup! Zo wordt de zin “Ik ben van mezelf” in het boek “Dagboek van een Poes” van Remco Campert gebezigd door een heuse kat en schijnt er een Franse vertaling van het Evangelie volgens Johannes te bestaan waarin Jezus “Je suis à moi-même” zegt. Dat u het even weet.

Mocht u tot hier gekomen zijn, dan wil ik u feliciteren met uw doorzettingsvermogen, danken voor de aandacht en verzoeken eventuele verdere vragen vooral te stellen. Ik beloof plechtig voortaan minder lang uit te wijden! ;-)