zaterdag 20 december 2008

Maar waaróm?

Wahoo! Er zijn zowaar mensen geïnteresseerd in de wat en de hoe, wat betekent dat ik ongegeneerd quasi-intellectuele "De achtergronden van mijn tattoo"-praat kan uitslaan en het is dan ook een flinke lap tekst geworden!

Waarom een tattoo?
Het goeie oude clichéverhaal: van jongs af aan gefascineerd, heel vaak meegegaan met andere mensen als afleider/snoep-naar-binnen-mikker/waterflesaangever, etc. Dat er zo’n 17 jaar gezeten heeft tussen de eerste keer dat ik live iemand getatoeëerd zag worden en dacht: “Yup, doe maar!” en mijn eerste tattoo-afspraak verbaast ook mezelf eigenlijk wel, maar blijkbaar ben je er pas aan toe als je er aan toe bent.

Waarom deze plek?
Ik wist dat ik iets op mijn pols wilde, een tekst, naar mezelf toegekeerd als “noot aan zelf”. Eerst dacht ik aan een los woord, maar dat was het niet helemaal. Op een gegeven moment zag ik het licht en wist ik dat het deze zin moest worden. Naar aanleiding daarvan heb ik het lettertype uitgezocht.

Waarom deze tekst?
Ik geloof dat mensen (en andere dieren) in essentie van zichzelf (zouden moeten) zijn, en van daaruit op basis van vrijwilligheid gelijkwaardige verbintenissen aangaan met anderen. Jahaa, da’s een pittige! ;-) Een praktisch voorbeeld hiervan is iets wat je tegenwoordig steeds vaker ziet: mensen met verkering beschouwen zichzelf niet meer als “twee helften van één”, maar zien hun relatie als iets wat méér is dan de optelsom van die twee personen. ½ + ½ = 1 versus 1 + 1 = 3, zoals ik het laatst in een of ander blad zag staan.

Dat gezegd hebbend, is het soms best moeilijk om daadwerkelijk “van jezelf” te zijn, en je niet te laten beperken door typeringen als “kind van”, “partner van”, “patiënt van”, die je slechts deels beschrijven. Voor mij is deze zin dan ook zowel een statement als een noot aan zelf: ik ben degene die uiteindelijk bepaalt wat ik wel en niet doe, niet (bijvoorbeeld) mijn familie, partner, vrienden, werkgevers, artsen. Ik heb het recht om over mezelf te beslissen.

Uiteraard komen met rechten ook plichten en dat is de andere kant van het verhaal: omdat ik van mezelf ben, ben ik ook verplicht goed voor mezelf te zorgen. Ook als dat betekent dat ik tegen wensen en plannen van (nogmaals bijvoorbeeld) familie, partner, vrienden, werkgevers, artsen in moet gaan.

Waarom in het Frans?
Die is makkelijk: ik ben Franssprekend opgevoed, het is mijn eerste taal. Het lettertype is geïnspireerd op "Jellyka Castle’s Queen“, grappig genoeg gecreëerd door een Franssprekende dame.

Heb je nog andere leuke feitjes?
Yup! Zo wordt de zin “Ik ben van mezelf” in het boek “Dagboek van een Poes” van Remco Campert gebezigd door een heuse kat en schijnt er een Franse vertaling van het Evangelie volgens Johannes te bestaan waarin Jezus “Je suis à moi-même” zegt. Dat u het even weet.

Mocht u tot hier gekomen zijn, dan wil ik u feliciteren met uw doorzettingsvermogen, danken voor de aandacht en verzoeken eventuele verdere vragen vooral te stellen. Ik beloof plechtig voortaan minder lang uit te wijden! ;-)

8 opmerkingen :

  1. Dat heb je goed uitgelegd. Kan me ook goed voorstellen dat je voor deze zin hebt gekozen. Van jezelf zijn is hartstikke lastig( maar voor katten is het een koud kunstje ;)), om maar te zwijgen over de schuldgevoelens als anderen er niet blij mee zijn als je trouw aan jezelf bent. Het is moeilijk, maar noodzakelijk!
    'Dagboek van een Poes' wilde ik nog eens lezen trouwens! (is het wat?)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. wauw goed doordacht! Het lettertype is helemaal mooi!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Dank je voor je uitleg.
    En wat voor reden ook, een tattoo is altijd voor jezelf!

    En ook al 17 jaar gewacht/gedacht. Ik heb er ook 17 jaar aan gedacht om mijn tattoo te laten zetten.
    En ben eerlijk gezegd alweer aan het denken voor mijn 2e....

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Bedankt voor je welkom, en voor de uitleg. Ik vind het een hele mooie reden om een tattoo te laten zetten.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. @ Esther: katten zijn inderdaad erg goed in "van zichzelf" zijn. Ik houd mezelf op moeilijke momenten dan ook voor dat ik vast wel een snippertje katten-dna heb (al was het maar in een kattenhaar op mijn kleding ;-p) en dat helpt, gek genoeg! :-)

    Dagboek van een Poes is geen meesterwerk, maar ik vond het zeker vermakelijk.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. @ Jenny: dank je! Ik ben ook zeer blij met de letter! :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  7. @ Jacobdus: uiteraard, tattoos nemen voor een ander is een garantie van 99,9% dat je er spijt van krijgt; tenminste, dat is wat ik zo om mij heen gezien heb.

    Ik ben zeer benieuwd naar je tattoo, ik ga zo even kijken of je er op je log misschien over gepost hebt. :-)

    Wat betreft die tweede: ik wéét dat hij er zal komen, waarschijnlijk nog wel een derde ook, maar voorlopig mag ik daar van mezelf helemaal niet mee bezig zijn. ;-)

    BeantwoordenVerwijderen

Blog Design by Get Polished