Inside out

Tassendragers (m/v) heb je in verschillende soorten. Zo zijn er de mensen die het voor elkaar krijgen slechts met een portemonnee, telefoon en huissleutel het huis te verlaten. Anderen slepen hun halve huisraad mee. Ik gok zo dat u als trouwe LogPoeslezer niet lang hoeft na te denken over tot welke groep ik behoor... Niet dat ik me ooit anders had kunnen ontwikkelen: als Montessori-kind én kunstschaats/ballet-miep ben ik nu eenmaal dubbel belast.

Elke tas die ik ooit bezeten heb in mijn leven is uiteindelijk door overbelasting aan zijn einde gekomen en ook het spel "Raad de inhoud" (iedereen mag raden wat erin zit, als men uitgeraden is en er zit nog iets in, wint de tasbezitter) heb ik nog nooit verloren, want wie verwacht er nu een blikopener in een handtas?

De dagen van de blikopener liggen achter me*, maar ook nu sleep ik nog de meest hilarische dingen mee. Vandaag was qua tasovervulling een hoogtepunt, vandaar dat ik er een leuke fotoserie aan gewijd heb, mét van die lollige scrolloveruitlegvierkantjes!

Degene die hierdoor de smaak te pakken heeft gekregen kan terecht bij "In my purse".

* Puur en alleen omdat (bijna) alle blikken tegenwoordig zo'n treksluiting hebben overigens...

Cultureel verantwoord

Het grote voordeel van Amsterdam is dat er altijd wat te doen is. Dit is meteen ook het grote nadeel van Amsterdam, want juist omdát er zoveel te doen is, merk ik dat er bij mij een soort oververzadiging ontstaat die ervoor zorgt dat ik juist niks doe. Afgelopen zaterdag echter besloten Meneer de Poes en ik in het kader van Valentijnsdag naar het Planetarium van Artis te gaan, waar een speciale voorstelling was over de liefdesverhalen van Griekse goden die aan de sterrenhemel terug te vinden zijn. Ik heb al eerder een cursus Sterrenkunde gevolgd bij Artis en het was leuk om de sterren nu eens vanuit een andere insteek belicht te zien. Ook leuk was dat sommige mensen hun kinderen (zelfs een baby!) meegenomen hadden naar deze toch als “romantisch uitje”-gepromote avond.

Gistermiddag kwam The Big Kahuna mij oppikken op mijn werk. Na mijn kantoor (en nu houd ik er écht over op) en mijn collega’s geshowd te hebben, gingen we op pad richting stad. Nadat ik me door een behandeltafel heen had laten chiroprakken was het tijd voor een hapje bij Metz & Co (fijn uitzicht!) en een bezoekje aan Tassenmuseum Hendrikje. Dit museum is een paar jaar geleden van Heel Ver Weg (= Amstelveen) naar de Herengracht verhuisd: tasverslaafden hebben geen excuus meer om er niet heen te gaan. Voor de mensen met fondsen die willen investeren (lees: mensen met geld die iets eigenlijk-te-duurs willen kopen): ze verkopen in de museumwinkel ook prachtige designtassen.

Ook vandaag waren we cultureel op dreef: eerst zijn we naar de Avedon-tentoonstelling in FOAM geweest, die zeer de moeite waard is voor iedereen en een must voor zwart-wit/mode/foto/stijl/kunst/artiesten/realisme/portretten-liefhebbers (eigenlijk ook iedereen dus). Tip is wel om zo vroeg mogelijk te gaan, aangezien FOAM niet heel groot is + de tentoonstelling erg populair = lange rijen buiten, en zo warm is het nu ook weer niet. Helemaal enthousiast gingen we vervolgens richting Museum Willet - Holthuysen. Dit prachtige, volledig ingerichte Amsterdamse grachtenpand is an sich al een bezoek waard. En nee, u zult niet de enige zijn die bij binnenkomst de onbedwingbare behoefte voelt “Yup, doe maar!” te roepen alsof u het pand wilt kopen: ik moet me elke keer weer bedwingen om de poezen te bellen dat ze hun koffers moeten inpakken.

Van nu tot en met 29 maart aanstaande is er een tentoonstelling van waaiers uit de collectie van mejuffrouw Isabella van Eeghen. Ik weet niet of het aan de naam ligt, maar net als deze Isabella was ook mejuffrouw Van Eeghen erg intelligent, gedreven en enorm van zichzelf en laat ik daar nou een gigantisch zwak voor hebben...

Na al dit museumbezoek voel ik me weer helemaal cultureel opgeladen en ik denk zelfs dat ik dit weekend zowaar mijn crappy kunstwerk dat hier al maanden op afronding wacht ga afmaken! *gaat alvast tubes verf zoeken*

Sommige dagen zijn yay!

Sommige dagen zijn zó ontzettend superleuk, daar móet ik wel een logje aan wijden. Zo had ik vanochtend een briljant gesprek (ja, met iemand anders dan mezelf! ;-p) waardoor ik het realiseer/besef-moment kreeg waar ik al tijden op zat te wachten.

Barstend van de Levensvreugd meldde ik me iets later op de dag bij mijn tattoomeneer voor het bijfröbelen van (wat anders) mijn tattoo. Ook deze keer had ik meer last van milde kramp wegens rare armstand dan van het geprik en na deze kleine naprikkerij is hij nu helemaal af. Zodra hij ontzwollen is, komt er een staatsieportretje!

Daarna ging ik naar de HEMA voor een sanitaire pitstop, waar ik nog een hilarisch gesprek had met de toiletmevrouw en een andere klant (beiden ruim volwassen) die zeer gecharmeerd waren van de poezenschoenen. Ook vond ik daar de perfecte gigantische zonnebril die mijn ogen deze zomer pollenvrij gaat houden. Gelukkig was ik zo snugger mijn telefoon weer aan te zetten, waardoor ik een berichtje van mijn nichtje (ha! Rijm!) ontving, dat ze met haar aanstaande echtgenoot in Amsterdam was, waarna we uitgebreid gelunst hebben bij De Beiaard.

Eenmaal thuis kwam op MTV/TMF (doorhalen wat niet van toepassing is) dat geweldige nummer “Universal Mind Control” van Common voorbij, die, volgens Les-Mioux en ik, alles in zich heeft (1 woord: Pharrell) om onze lente-jam te worden. *doet dansje richting nest*

Poelekie, present!

De afgelopen week kwam ik er maar niet toe om eens rustig op mijn derrière te gaan zitten en een lollig stukje uit mijn toetsenbord te rammelen. Verder ben ik helemaal niet ADHD, hoe komt u erbij?

Achter de schermen speelt er zich echter een boel af, zo ben ik laatst op een vrije woensdagmiddag op audiëntie geweest bij mijn Favoriete Artisdier (FA, zo u wilt): Tanja het nijlpaard. Tanja dobberde ondanks steeds verder vorderende ver gevorderde leeftijd wat rond in haar bassin en zag er ouderwets wat knorrig uit, maar dat heb je al snel met nijlpaarden, dat ze er wat knorrig uitzien.

Ook schafte ik in de Artis cadeauwinkel een bríl-jante rockhopper penguin aan als verjaardagscadeau voor Kattenfluisteraar T., die hem als pauze-pinguin gaat gebruiken op zijn werk. Het principe pauze-pinguin is simpel: als je achter je bureau je broodje opeet en iemand begint een werkgerelateerd zwamverhaal, dan steek je resoluut de pinguin in hun richting en zeg je: “Talk to the penguin!”. Zelf hoef ik geen pauzedier want ik heb een (yup, ik vind hem nog steeds hi-la-risch) Eigen Kantoor... *rolt wat heen en weer over de vloer en giert het uit*

Poezenschoenen!

Zijn ze niet geweldig?



Ja, zo ga ik naar mijn werk. :-)