Ring the alarm

Gisteravond hield ik een heel betoog tegen Kattenfluisteraar T. dat eigenlijk alle nummers op de wereld zouden moeten beginnen zoals dit nummer, of, als dat niet mogelijk is, in ieder geval een sirenegeluid zouden moeten bevatten. Hij bleef van mening dat je moet beginnen met een basetrack voordat je begint te mauwen over geluidjes en hoewel hij uiteraard gelijk had, was ik in een wat trollerige bui en riep ik nep-bozig: “Ja maar, ik wil gewoon sirenes! Sirenes wil ik!”

Had ik mijn kop maar gehouden... Om 0.00 uur exact ging het brandalarm af. Loos alarm. Dat gebeurt wel vaker hier, om precies te zijn elke woensdagmiddag om 15.00 uur exact: blijkbaar is er een erg roostervaste muis die dan net met zijn of haar muizenkont langs een draadje komt wat het alarm laat afgaan. Of het is verkeerd aangesloten, dat is ook nog een optie, ik woon tenslotte in een pand van Woonclubje De Rots. Uiteraard is elke gelijkenis met een echt bestaande woningcorporatie geheel opzettelijk.

Het alarm hield deze keer echter lang aan, dus ik belde de Noodlijn van Woonclubje De Rots. Antwoordapparaat, toets 1 voor nood, 8 keer een doorverbindgeluid, weer antwoordapparaat, weer 1 toetsen en jawel: een levend persoon aan de lijn. Ze zouden er naar laten kijken. Gelukkig stopte het geloei vanzelf. Slapen dan maar.

Helaas: om 01.00 uur begon het geloei weer, tot 01.10 uur. Vervolgens om 02.00 uur nogmaals tot 02.10 uur. Toen het om 03.00 uur weer zover was, heb ik de telefoon maar weer eens gepakt. Om een (zeer) lang (en vermoeiend) verhaal kort te maken: er was op dat moment niemand beschikbaar die 1) een sleutel van het pand had en 2) een sleutel van de hoofdschakelkast van het alarm. Briljant he?

Voor de vorm hebben ze nog wel een (overigens uiterst aardige) monteur gestuurd, waar ik om 04.00 uur nog gezellig, uiteraard onderbroken door een bak geloei, mee gebabbeld heb. Waarschijnlijk heeft alleen zijn aanwezigheid al geholpen, want om 04.15 uur was het stil. Tot 04.30 uur: toen was het tijd voor K*tvogel...