Thee, ketels en katten

Het zijn spannende tijden hier in Huize Poelekie: stond het vorig weekend in het kader van het wat mij betreft uitzonderlijk geslaagde LogPoes Onjaardagstheefeest, dit weekend moest het halve huis omgebouwd worden om ruimte te maken voor de CV-ketelvervangmeneren.

Zoals u weet, heb ik bitter weinig talent voor het schrijven van inhoudelijke verslagjes (en vind ik ook dat de 99% van de verslagjes alleen maar afbreuk doen aan de ervaring), dus ik begin er niet meer aan. Ik vond het geweldig dat bijna iedereen die ik uitgenodigd had wilde en/of kon komen, het enige "jammere" aan een feest is dat je nooit voldoende tijd hebt om met iedereen uitgebreid te praten. Later als ik groot ben, begin ik een wekelijkse LogPoes theemiddag op de zondagmiddag. Alleen voor leuke mensen en met zang & dans!

Wat betreft de CV-ketel: na een boel nodeloos gemier en gezeur om nâks (ja, nodeloos én om nâks) door Bepaalde Mensen Die Eigenlijk Gewoon Hun Snoet Moeten Houden (BMDEGHSMH for short), konden de CV-ketelvervangmeneren vanochtend om 8 uur(!) gewoon beginnen met hun werkzaamheden, die een dag of 5 gaan duren. In verband met geluids- en stofoverlast wonen de poezen een weekje bij Kattenfluisteraar T., de onderlinge verhoudingen tussen Rood, Les-Mioux en T.'s kat Céline zijn vreedzaam, hoewel Rood zich wel wat onkarakteristiek gedraagt.

Hoe dat verder verloopt, is een kwestie van afwachten. Mocht hij het Grote Lood leggen (waar we gezien zijn leeftijd en ziektes eigenlijk continu wel rekening mee houden) dan is dat natuurlijk hartverscheurend (en uiterst ellendig voor de Kattenfluisteraar), aan de andere kant: als Rood hier in de pleurisherrie en de troep had gezeten, was hij zich vanmiddag al een stuip geschrokken waar hij in gebleven was. Laten we hopen dat alles voorspoedig verloopt, zodat we hier zaterdagavond weer met z'n allen én met een nieuwe CV-ketel eh, níet naar Doctor Who kunnen kijken, want dat is afgelopen. *gaat naarstig op zoek naar een nieuwe zaterdagavondactiviteit*

*zwaait*

Wat was ie oorverdovend he, die stilte? Iedereen die mij al een poosje leest of in het ecchie kent, weet dat "stil = niet zo denderend", en deze keer is geen uitzondering: ondanks hoop, smeek en vrees, heb ik na 3 1/2 week helaas moeten concluderen dat Valsartan hem niet ging worden (bloeddruk goed, maar vocht overal) en ben ik weer terug op mijn oude pillen. Volgende week moet ik maar weer eens in overleg met de internist over wat ik nu verder moet doen.

Ondanks dat het fysiek matig gaat, gaat het mentaal best ok, gezien de omstandigheden zou ik zelf willen zeggen dat het uitstekend gaat. De beslissing om een time out te nemen en rustig de tijd te nemen om te herstellen draagt hier zeker aan bij: het is al vervelend genoeg om je chronisch "post-zware griep" (al dan niet met Swamp Thing-voeten! ;-P) te voelen, laat staan als je daar nog: "Ja, maar ik moet dit en dat en zus en zo en aaargh!"-stress bij hebt. Voorlopig maar even dag voor dag, pootje voor pootje.

Over pootjes gesproken: van dit filmpje word ik altijd érg vrolijk!

Photobomb Tom

Toen ik in het kader van mijn Project 365 weer eens een stemmig natuurkiekje maakte, werd ik zó hardcore gephotobombt door Kattenfluisteraar T., dat ik er wel een gifje van móest maken:


Make gif

Op de vraag "Maar waaróm?" zei hij "Da's hoe je mensen ervan overtuigd dat je lol hebt in het leven!".

En dit, dames en heren, is waarom hij mijn BFF is.

Boeddhisme & boekpresentatie Amsterdam: made by hand

Zoals wel vaker, waren er vandaag 2 dingen waar ik per se naar toe wilde: de Change your mind day en de boekpresentatie van het nieuwe boek van Pia Jane Bijkerk. Ik besloot, ondanks het feit dat ik al twee vrij uitputtende dagen achter de rug had én nog steeds in een, tot nu toe ok uitpakkende, medicatiewissel zit, toch te proberen of ik ze allebei kon doen.

Om 5 over 1 stond ik dan ook met Meneer de Poes bij de muziekkoepel in het Oosterpark, waar de dag geopend werd door Lucia Rijker. Hierna volgde een korte lezing van Kaye Miner, zelf volgster van het Tibetaans boeddhisme, waarna er in 4 verschillende tenten meditatie-introducties gevolgd konden worden. Aangezien het behoorlijk heet was (in de tent was het 32 graden) heb ik de meditatiesessie aan mij voorbij laten gaan. Terwijl Meneer de Poes Westers mediteerde, zat ik op een fijn bankje in de schaduw met een gratis gekregen Yoga Magazine. Ja, écht een gratis gekregen Yoga Magazine (dat ik volgens mij al gehad heb ooit), geen smoes. Uiteraard kon ik het niet nalaten om, toen hij uitgemediteerd was, tegen Meneer de Poes te poinken: "Zie je? Op deze dag, op dit moment: het is een vingerwijzing! Ik ben vóórbestemd om tijdschriften te hebben in mijn leven!". Waarop Meneer de Poes zei: "Eh, Poes, dit is boeddhisme, niet The Secret!". Mijn antwoord: "ROFL! :-D Best. Answer. Ever!". Want in het echte leven praat ik ook als een lolcat blijkbaar.

De zon brandde flink, dus ik klapte mijn parasol open en zo wandelden we langs de diverse kraampjes van de markt. Helaas moesten we toen richting tram om op tijd te zijn voor de boekpresentatie in het American Book Center. Ik hoop dat het volgend jaar opnieuw georganiseerd wordt, en dat er dan geen boekpresentaties zijn waar ik per se naar toe wil natuurlijk! ;-)

Boekpresentaties met signeersessies vind ik altijd wat ongemakkelijk: je staat tegenover iemand die je helemaal niet kent te poinken dat je haar boek zo gaaf vindt. Aan de andere kant: ik vind ongeveer élke gelegenheid met mensen die ik niet ken eng en ongemakkelijk, dus daar kan ik me niet door laten weerhouden. Ik bedacht dat ik in mijn leven ondertussen genoeg meet & greets/boekreleasedingies/(geek)meetups overleefd heb om deze ook heel door te komen, dus sloot ik me na het aanschaffen van het boekje, met een me bemoedigend toesprekende Meneer de Poes naast me, in de rij aan. Gelukkig was Pia Jane uiterst vriendelijk en makkelijk om mee te praten. Na een kort praatje en een vrolijke kriebel in mijn boekje, stapten we de bloedhitte weer in om richting huis te gaan om daar wat voor de airco te hangen en te bladeren in mijn nieuwe aanwinst:

Team Rood vs Diabetes: 4 -4

Vandaag exact vier jaar geleden bleek dat Rood diabetes had. Toen ik vorig jaar mijn "Team Rood vs Diabetes: 3 - 3"-post schreef, hoopte ik natuurlijk dat hij er een jaar later nog zou zijn, maar gezien zijn leeftijd (rond de 20), de hartruis (aangeboren), bronchiteuze neigingen (longprobleemgevoelig type), met-pijnstiller-pijnvrije artritis (stramme poten), hevige mate van staar (autorijden zit er niet meer in) en oh ja, diabetes, was dat niet geheel vanzelfsprekend.

Hoewel hij duidelijk oud is en ook minder goede dagen heeft, is wel goed aan hem te merken dat hij er nog steeds lol in heeft. Vanmiddag tijdens het controlebezoek bij de dierenarts bleek ook dat al zijn waardes prima in orde zijn, dus Team Rood gaat gewoon weer verder met wat ze de afgelopen vier jaar ook gedaan hebben!

Rest mij alleen nog een kiekje te plaatsen van de BFF's tijdens een chillmomentje:

Ja, Grijs Les-Mioux ligt er wat onconfortabel ogend bij, maar dat doet hij wel vaker. Hier fotografisch bewijs dat Les-Mioux écht aan het slapen is.