Lieve reacties en pogingen tot opfleur/mij tot rede brengen hadden weinig effect: ik was er méér dan klaar mee. Het wachten was op de "Yay! Ik hoef niet meer!"-opluchting die de volgende dag vast wel zou komen. Maar die kwam niet. Sterker nog, dinsdag was die opluchting er nog steeds niet. Ik besloot verstandig te zijn en naar The Big Kahuna te luisteren en stiefelde dan ook op woensdag, geflankeerd door Meneer de Poes die model zat, mild-neurotisch de les binnen. Eén dagje extra beunen maakte ook niet meer uit en aan het eind van de dag zou ik met mijn docente overleggen over Hoe en Wat.
's Ochtends pienselde ik zonder al te veel commentaar te krijgen Meneer de Poes onder en 's middags oefende ik een heftige cliplook op een dame. Toen de docente mijn werk keurde en zei dat het goed was, zag ik mijn kans schoon en vroeg ik op mijn "het lijkt alsof ik een grapje maak maar ik ben eigenlijk bloedserieus"-manier: "Dus die drie nachtmerries per week dat ik ga zakken als een baksteen zijn niet nodig?" De docente keek me aan alsof ze water zag branden en zei: "Natuurlijk niet! Als je je technieken goed toepast komt dat helemaal goed, je werkt heel netjes!". Na mijn bekentenis dat ik serieus wekelijks meerdere keren jánkend met mijn moeder aan de telefoon liep te roepen dat ik ermee ging kappen omdat ik er werkelijk geen hout van bak, keek ze zo mogelijk nóg verbaasder en zei: "Nergens voor nodig, komt helemaal goed!".
Dus wat doe je dan als je thuis komt? Precies!
Voordat iedereen nu zegt "Zie je wel? Je bent perfectionistisch/te kritisch op jezelf/een ZeurPoes™: nee. Nou ja, dat van die ZeurPoes™ is wel een beetje waar natuurlijk. Na wat geanalyseer (lees: poesologie van de koude kat) kwam ik tot de volgende conclusie: ik ben gewend aan Russian Style, "if no yellink, you not worth shit", dus zodra een docent voorbij loopt en niks zegt, raak ik in paniek. Dan is het blijkbaar zó belazerd, dat het niet eens zin heeft om nog tijd en aandacht aan je te besteden. En als ik eenmaal in paniek ben, dringt er niks meer tot me door. Zelfs niet het realiseer/besef dat men in de 'normale' wereld alleen commentaar geeft als het níet goed gaat. Nu ik dit zo opschrijf, moet ik spontaan aan dit stukje Alice in Wonderland denken, maar dit geheel terzijde.
Ook kregen we vanaf januari elke les een andere docent die een nieuwe techniek uitlegde. Nogal wiedes dat ik het gevoel had geen derrière op te schieten, iets nieuws doen gaat nooit soepel de eerste keer. Dit alles bij elkaar maakte dat ik geen enkel houvast had en daar raakte ik nóg meer van in paniek en da's eh, niet zo denderend.
Maar goed, paniek onder controle en klauwen sjeun beglitterd, was ik helemaal klaar voor mijn laatste lesdag. @McCarmie was zo lief om nogmaals model te willen komen zitten en 's middags kwastte ik zowel het model dat door klasgenote P. meegebracht was als Kattenfluisteraar T. onder. Volgende week dinsdag (3 mei) doe ik theorie examen, op 11 mei is mijn tentamen (waarvoor ik overigens nog een Aziatisch model tot en met 25 jaar zoek, dus als u kent/bent? Mail me: melodica@xs4all.nl) en op 1 juni is het afsluitende examen. Duimt/bidt/kaarsenbrandt u op die dagen met me mee?
vrijdag 29 april 2011
Poelekie goes to makeupschool - De laatste loodjes (maart & april) deel 1
En mensenkinderen, wat waren die zwaar! Waar ik in januari en februari eindelijk een beetje het idee kreeg dat ik wist waar ik mee bezig was, in maart voelde ik me weer ouderwets een beunige beun die beunde. Ik weet niet goed waar het door kwam, maar ik had het gevoel dat er, in ieder geval makeuptechnisch, niets nuttigs uit mijn handen kwam en ook de drie nachtmerries per week waarin ik van school getrapt werd/zakte als een baksteen waren weer in full force terug. Desondanks pienselde ik stug verder.
De eerste les van maart was stageworkles deel 2, daar leerden wehoe je een levend wezen in een plastic pop verandert hoe je make up aanbrengt die geschikt is voor catwalks. Dergelijke make up moet uniform zijn (het gaat om de kleding), goed zichtbaar van een afstand en bovendien houden onder lamplicht. @schildpad was zo lief om mijn slachtoffer model te zijn en onderging de plastificatie vrolijk.
In de tweede les van maart versierde ik de zus van @_kouw. Letterlijk, want het was de make up art les. Eerst oefenden we een standaard decoratie (een versiering rond het oog) en daarna maakte ik, dankzij uitstekende input van mijn model en met behulp van een A4-tje, een witte, schuine dwarsbalk over de ogen, waardoor de zwart/paarse oogmakeup er éxtra uitknalde.
April was weer een maand waarin ik elke week les had. De eerste les was de fotografieles. 's Ochtends een jaren '50 look en 's middags een multicolourlook. @schildpad (zat model voor een klasgenote) had haar vriendin M. meegenomen, die voor mij model zat. Het was een zware dag, niet alleen omdat er twee looks mét haarstyling gerealiseerd moesten worden, maar ook omdat ik de hele dag half op janken stond. Het feit dat de docent ontzettend aardig was, hielp gek genoeg niet: ik kan er blijkbaar slecht tegen dat mensen lief tegen me doen als ik het gevoel heb dat alles wat uit mijn pootjes komt, bagger is. Overigens zie ik als ik nu naar de foto's van die dag kijk, niet wat mijn probleem nou eigenlijk was, maar goed, dat is achteraf.
Les twee van april begon met een briefing van alle dingen die we moeten doen voor ons tentamen en ons examen. Terwijl de docente uitlegde en examenfoto's van voorgaande jaren liet zien, dacht ik alleen maar: "I'm. Dropping. The fuck. Out". Ik kan dit gewoon niet. Die middag kwam The Big Kahuna modelzitten, maar noch haar aanwezigheid, noch een indirect compliment van de docent konden me uit mijn funk halen. Dit was het, ik was er klaar mee, ik ging er mee nokken. En dat verkondigde ik bij thuiskomst dan ook al jankend (hoor je niet via het internet) op mild-dramatische wijze op Twitter. In lamafont. Like you do.
De eerste les van maart was stageworkles deel 2, daar leerden we
In de tweede les van maart versierde ik de zus van @_kouw. Letterlijk, want het was de make up art les. Eerst oefenden we een standaard decoratie (een versiering rond het oog) en daarna maakte ik, dankzij uitstekende input van mijn model en met behulp van een A4-tje, een witte, schuine dwarsbalk over de ogen, waardoor de zwart/paarse oogmakeup er éxtra uitknalde.
April was weer een maand waarin ik elke week les had. De eerste les was de fotografieles. 's Ochtends een jaren '50 look en 's middags een multicolourlook. @schildpad (zat model voor een klasgenote) had haar vriendin M. meegenomen, die voor mij model zat. Het was een zware dag, niet alleen omdat er twee looks mét haarstyling gerealiseerd moesten worden, maar ook omdat ik de hele dag half op janken stond. Het feit dat de docent ontzettend aardig was, hielp gek genoeg niet: ik kan er blijkbaar slecht tegen dat mensen lief tegen me doen als ik het gevoel heb dat alles wat uit mijn pootjes komt, bagger is. Overigens zie ik als ik nu naar de foto's van die dag kijk, niet wat mijn probleem nou eigenlijk was, maar goed, dat is achteraf.
Les twee van april begon met een briefing van alle dingen die we moeten doen voor ons tentamen en ons examen. Terwijl de docente uitlegde en examenfoto's van voorgaande jaren liet zien, dacht ik alleen maar: "I'm. Dropping. The fuck. Out". Ik kan dit gewoon niet. Die middag kwam The Big Kahuna modelzitten, maar noch haar aanwezigheid, noch een indirect compliment van de docent konden me uit mijn funk halen. Dit was het, ik was er klaar mee, ik ging er mee nokken. En dat verkondigde ik bij thuiskomst dan ook al jankend (hoor je niet via het internet) op mild-dramatische wijze op Twitter. In lamafont. Like you do.
zaterdag 23 april 2011
Huishoudelijke mededeling: nieuw template!
Na lang wikken, wegen, mekkeren, jammeren, templates proberen die het allemaal niet waren en een dag fröbelen presenteer ik u ~LogPoes Nieuwe Stijl~, compleet met superretro oldschool linkpagina! Mocht u er niet bij staan en wel tussen willen of omgekeerd: laat het even weten?
zondag 10 april 2011
Workshoppen!
Vandaag toog ik naar Huize Baardmans waar @_kouw en ik een workshop Columns schrijven gingen volgen van Esther Donkers. Nou, dat bracht behóórlijk de levensvreugd! We maakten onder andere (ik ga niet alles spoileren natuurlijk) een collage, u op de foto klikt, gaat u naar flickr en kunt u zien waaróm ik deze uitspraken geknipt en geplakt heb.
Ook schreven we elk twee stukjes op basis van een thema dat we (lees: @_kouw) van tevoren bedacht hadden. Hieronder twee ongeëditte stukjes die ik 2x 15 minuten in elkaar fröbelde.
Tekst 1:
"En daar zit je dan, in de bus die stilstaat voor de openstaande brug. Op vijf minuten lopen van je huis zit je gevangen tussen sikkeneurig kijkende forenzen en het enige wat in je omgaat is "IK. MOET. PIESEN. NU!"
Je blaas heeft een beroerd geheugen blijkbaar: je bent een kwartier geleden in de HEMA op de Nieuwendijk nog geweest. Je hebt sindsdien niets gedronken en ook niet gehuild (iets wat vreemd genoeg ook een plasreflexopwekker is), dus het kan niet anders dan dat dit een gevalletje Neurotisch Zeiken is: je kunt niet, dus je MOET.
Buiten vaart uiterst traag een vrachtschip voorbij."
Tekst 2:
"Yup, dit jaar ging het er van komen. Ik, notoir tenthater en volgens mijn moeder "luxedier pur sang", ging naar Lowlands! Het jaar daarvoor was ik één dag naar Pinkpop geweest. Ik had, toen ik verbrand, verregend en met een verrekte bovenbeenspier half-extatisch het terrein verliet, geroepen: "Volgend jaar Lowlaaaaaands!" Ontkennen had geen zin, er was beeld- en audiomateriaal van.
Omdat ik de flauwste niet ben, kocht ik kaartjes, regelde ik een tent en een slaapmatje. Het zou best lachen zijn, toch? Drie weken van tevoren kreeg ik echter een realiseer/besef-moment: ik. In een tent. Temidden van meutes. In de polder...
Gelukkig werd ik gered door mijn beroerde gezondheid: 3 dagen voor vertrek kreeg ik bronchitis. En voor het eerst van mijn leven vond ik dat helemaal niet zo erg."
ETA: wat @_kouw schreef, kunt u hier lezen.
Ook schreven we elk twee stukjes op basis van een thema dat we (lees: @_kouw) van tevoren bedacht hadden. Hieronder twee ongeëditte stukjes die ik 2x 15 minuten in elkaar fröbelde.
Tekst 1:
"En daar zit je dan, in de bus die stilstaat voor de openstaande brug. Op vijf minuten lopen van je huis zit je gevangen tussen sikkeneurig kijkende forenzen en het enige wat in je omgaat is "IK. MOET. PIESEN. NU!"
Je blaas heeft een beroerd geheugen blijkbaar: je bent een kwartier geleden in de HEMA op de Nieuwendijk nog geweest. Je hebt sindsdien niets gedronken en ook niet gehuild (iets wat vreemd genoeg ook een plasreflexopwekker is), dus het kan niet anders dan dat dit een gevalletje Neurotisch Zeiken is: je kunt niet, dus je MOET.
Buiten vaart uiterst traag een vrachtschip voorbij."
Tekst 2:
"Yup, dit jaar ging het er van komen. Ik, notoir tenthater en volgens mijn moeder "luxedier pur sang", ging naar Lowlands! Het jaar daarvoor was ik één dag naar Pinkpop geweest. Ik had, toen ik verbrand, verregend en met een verrekte bovenbeenspier half-extatisch het terrein verliet, geroepen: "Volgend jaar Lowlaaaaaands!" Ontkennen had geen zin, er was beeld- en audiomateriaal van.
Omdat ik de flauwste niet ben, kocht ik kaartjes, regelde ik een tent en een slaapmatje. Het zou best lachen zijn, toch? Drie weken van tevoren kreeg ik echter een realiseer/besef-moment: ik. In een tent. Temidden van meutes. In de polder...
Gelukkig werd ik gered door mijn beroerde gezondheid: 3 dagen voor vertrek kreeg ik bronchitis. En voor het eerst van mijn leven vond ik dat helemaal niet zo erg."
ETA: wat @_kouw schreef, kunt u hier lezen.
dinsdag 5 april 2011
En op pad!
Mijn ticket is geboekt, Homeland Security is na het passen van 14 dollar en principe bereid me het land in te laten en ik heb vandaag mijn frisse nieuwe lightweight koffer mét TSA-sloten ontvangen, dus er is geen ontkennen meer aan: ik vlieg op 22 juni naar Californië! *doet tijgerswing*
Gelukkig heb ik nog even de tijd om te achterhalen of the Bass of Awesomeness nu wel of niet een "small, carry on instrument" is volgens beide luchtvaartmaatschappijen, (geheel geïnspireerd door deze hilarische post) een ~style concept~ te bedenken en oh ja, te verzinnen wat ik daar ga doen, behalve naar de IMATS gaan en proberen NIET alles te kopen wat ik zie.
Gelukkig heb ik nog even de tijd om te achterhalen of the Bass of Awesomeness nu wel of niet een "small, carry on instrument" is volgens beide luchtvaartmaatschappijen, (geheel geïnspireerd door deze hilarische post) een ~style concept~ te bedenken en oh ja, te verzinnen wat ik daar ga doen, behalve naar de IMATS gaan en proberen NIET alles te kopen wat ik zie.
zondag 3 april 2011
De Grote Badkamerverbouwing 2011
Zoals u weet, ben ik nogal neurotisch (met z'n allen: "Laaa-biel en neogotisch...") en niet zo dol op veranderingen. Helaas was mijn oude badkamer líchtelijk tot GGD-stylie verworden. Er moest dus een nieuw toilet, een nieuwe wasbak en een nieuwe douchekraan-met-spannende-regendouche-kop geïnstalleerd worden, waarna The Big Kahuna zich stortte op het ont-druipsteengrotten van de badkamer en het witten van de voegen. In de tussentijd hield ik me bezig met in paniek raken en het in elkaar draaien van IKEA-kastjes met behulp van ouderwetse en moderne schroefapparatuur, die features hebben die zelfs de 14-jarige in The Big Kahuna naar boven halen.
Zoals gewoonlijk bij verbouwingen waren we voortdurend alles kwijt, wat zorgde voor deze hilarische (nou ja, vind ik dan) Kahuna/Poelekie-convo:
The Big Kahuna: "Waar is mijn handtas?"
Poelekie de Vries: "In de wasmand."
[kwartier later]
TBK: "Waar is de voegenfris?"
PdV: "In de wasmand."
[om 03:45 uur]
TBK: "Waar is mijn nachthemd?"
PdV: "In de wasmand."
Uiteraard heb ik wat leuke voor & na foto's gemaakt, die u hier kunt zien! *pleurt om van vermoeidheid*
Zoals gewoonlijk bij verbouwingen waren we voortdurend alles kwijt, wat zorgde voor deze hilarische (nou ja, vind ik dan) Kahuna/Poelekie-convo:
The Big Kahuna: "Waar is mijn handtas?"
Poelekie de Vries: "In de wasmand."
[kwartier later]
TBK: "Waar is de voegenfris?"
PdV: "In de wasmand."
[om 03:45 uur]
TBK: "Waar is mijn nachthemd?"
PdV: "In de wasmand."
Uiteraard heb ik wat leuke voor & na foto's gemaakt, die u hier kunt zien! *pleurt om van vermoeidheid*