Poelekie goes to makeupschool - De laatste loodjes (maart & april) deel 1

En mensenkinderen, wat waren die zwaar! Waar ik in januari en februari eindelijk een beetje het idee kreeg dat ik wist waar ik mee bezig was, in maart voelde ik me weer ouderwets een beunige beun die beunde. Ik weet niet goed waar het door kwam, maar ik had het gevoel dat er, in ieder geval makeuptechnisch, niets nuttigs uit mijn handen kwam en ook de drie nachtmerries per week waarin ik van school getrapt werd/zakte als een baksteen waren weer in full force terug. Desondanks pienselde ik stug verder.

De eerste les van maart was stageworkles deel 2, daar leerden we hoe je een levend wezen in een plastic pop verandert hoe je make up aanbrengt die geschikt is voor catwalks. Dergelijke make up moet uniform zijn (het gaat om de kleding), goed zichtbaar van een afstand en bovendien houden onder lamplicht. @schildpad was zo lief om mijn slachtoffer model te zijn en onderging de plastificatie vrolijk.

In de tweede les van maart versierde ik de zus van @_kouw. Letterlijk, want het was de make up art les. Eerst oefenden we een standaard decoratie (een versiering rond het oog) en daarna maakte ik, dankzij uitstekende input van mijn model en met behulp van een A4-tje, een witte, schuine dwarsbalk over de ogen, waardoor de zwart/paarse oogmakeup er éxtra uitknalde.

April was weer een maand waarin ik elke week les had. De eerste les was de fotografieles. 's Ochtends een jaren '50 look en 's middags een multicolourlook. @schildpad (zat model voor een klasgenote) had haar vriendin M. meegenomen, die voor mij model zat. Het was een zware dag, niet alleen omdat er twee looks mét haarstyling gerealiseerd moesten worden, maar ook omdat ik de hele dag half op janken stond. Het feit dat de docent ontzettend aardig was, hielp gek genoeg niet: ik kan er blijkbaar slecht tegen dat mensen lief tegen me doen als ik het gevoel heb dat alles wat uit mijn pootjes komt, bagger is. Overigens zie ik als ik nu naar de foto's van die dag kijk, niet wat mijn probleem nou eigenlijk was, maar goed, dat is achteraf.

Les twee van april begon met een briefing van alle dingen die we moeten doen voor ons tentamen en ons examen. Terwijl de docente uitlegde en examenfoto's van voorgaande jaren liet zien, dacht ik alleen maar: "I'm. Dropping. The fuck. Out". Ik kan dit gewoon niet. Die middag kwam The Big Kahuna modelzitten, maar noch haar aanwezigheid, noch een indirect compliment van de docent konden me uit mijn funk halen. Dit was het, ik was er klaar mee, ik ging er mee nokken. En dat verkondigde ik bij thuiskomst dan ook al jankend (hoor je niet via het internet) op mild-dramatische wijze op Twitter. In lamafont. Like you do.