vrijdag 1 juni 2012

Les-Mioux overleden

“’t Is een soort tennisbal met een pingpongbal erop, twee oren en een sliertje, maar dan wollig en pluizig! Hij is zo lief!”: zo omschreef ik Les-Mioux als kitten door de telefoon aan The Big Kahuna. Ondanks dat ik er op dat moment zo mijn twijfels over had, groeide die pluizige tennisbal echt uit tot een kat. Wollig en pluizig (tot de headeraanpassing vorig jaar jarenlang de ondertitel van dit blog) bleef hij echter zijn hele leven. Lief ook trouwens.

Hoewel hij misschien geen allemansvriend (lees: liefdevolle, maar toch invasieve dominante sticker) was zoals Rood, zat je als Les-Mioux je aardig vond voorgoed gebeiteld. En moest je hem vervolgens af en toe ongeveer van je toetsenbord/krant/boek/schoot af beitelen om nog iets gedaan te krijgen, maar dat nam ik voor lief. Zijn “hey-je-bent-er-weer-oh-nee-ik-ben-boos-op-je-want-je-bent-zonder-mij-op-vakantie-gegaan-en-nu-negeer-ik-jou”-acties waren legendarisch. En duurden, afhankelijk van hoe lang ik weggeweest was, van een paar uur tot een paar dagen. Nee, omkoperij met hapjes werkte niet. Dit was een Kat Met Principes.

Het merendeel van zijn leven woonde hij bij mij in Amsterdam, maar na het overlijden van zijn BFF Rood verhuisde hij eerst naar Kattenfluisteraar T. en vervolgens naar The Big Kahuna. Het wat pijnlijke hoe en waarom van deze verhuizingen heb ik in deze post beschreven.

Een aantal van zijn wat malle gedragingen (balletjes apporteren, anyone?) weet ik aan het huis waarin hij zijn vroege jeugd doorbracht: zowel de kat als de hond des huizes hadden op dat moment een nestje en de boel krioelde gezellig door elkaar. De kraambedden stonden in de badkamer, wat in mijn psychologie van de koude kat zijn obsessie met badkamers en (drinken uit) toiletten verklaarde.

Het feit dat hij Klinefelter was, leidde bij de jaarlijkse bezoekjes aan de dierenarts tot grote belangstelling van assistenten en stagiaires, want het komt relatief weinig voor en is vaak ook niet goed te herkennen bij katten. Bij Les-Mioux was het duidelijk omdat hij behalve zijn grijstonen ook rode stukken vacht had, wat hem technisch gezien een lapjeskater maakte.

Behalve een operatie door een heuse kattenchirurg na ernstig verkeersongeluk in 1998 (waarbij 1/3 van het midden van zijn darm verwijderd werd en de twee delen daarna weer netjes aan elkaar genaaid werden!) was hij altijd in uitstekende gezondheid. Ik schrok dan ook behoorlijk toen ik vorig jaar een flinke bult op zijn borst ontdekte. Hoewel die bult radicaal verwijderd werd, hield ik er rekening mee dat dit het begin van het einde kon zijn. Laten we het erop houden dat werken in een ziekenhuis waar 75% van je patiënten kanker heeft je een realistisch beeld geeft van prognoses en het ziekteverloop.

Een paar maanden lang ging het uitstekend met Les-Mioux: hij kwam weer op gewicht, zag er goed uit en was actief. Met Oud & Nieuw kwamen hij en The Big Kahuna zelfs bij mij logeren om aan het vuurwerkgeweld in Daar-Waar-TBK-Woont te ontkomen.

De laatste paar weken echter werd hij langzaam maar zeker steeds slomer en had hij moeite met eten. Ook had hij er duidelijk geen zin meer in. Ondanks stille hoop dat het “aan de hitte” of “aan het voer” lag, wisten The Big Kahuna en ik hoe laat het was. Een bezoek aan de dierenarts vanochtend bevestigde ons vermoeden: Les-Mioux woog nog slechts 3,4 kilo, was uitgedroogd en had een grote tumor in zijn buik. Behandeling zou zijn leven een paar weken rekken, we hebben besloten dat niet te doen. De Roze Spuit deed haar werk snel en effectief. Les-Mioux is rond 11.00 vanochtend rustig overleden op 16 ½ jarige leeftijd.

Les-Mioux op 31 mei 2012.

30 opmerkingen :

  1. Ocherm.
    Sterkte Poelekie

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Bijzonder, wollig en pluizig verdient een mooi geschreven eerbetoon en dat kreeg hij. Sterkte voor jullie. X

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Les Mioux was nog begin april nog bij mij op logeren geweest. Ik zal zijn kopjes missen!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Poelekie! Nu ook katloos. Wat naar. Bewaar de mooie herinneringen. Knuf.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. :'( - veel sterkte *moar epic hugs*

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Mijn condoleances :( Ga je nu nieuwe redden uit het asiel?

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Altijd naar als eens van onze kleine vriendjes ons moet verlaten, ook al kende ik deze pluizebol niet persoonlijk, ik voel toch een beetje verlies. Ik wens je sterkte.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Awww.... Sterkte! Vrouwke van S.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Heel veel sterkte! Wat heb je mooi over hem geschreven.

    BeantwoordenVerwijderen
  10. @ Polle: dat vond ik ook, ik heb er dan ook heel hard mijn best op gedaan. :-) Dank je!

    BeantwoordenVerwijderen
  11. @ Anoniem-waarvan-ik-weet-wie-het-is: ja, zijn kopjes waren legendarisch! :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  12. @ Maz: ja, 't is mal. Dank je! :-) *knuf*

    BeantwoordenVerwijderen
  13. @ Frank: dank je! :-) Nee, behalve dat ik allergisch ben voor katten (geen grap! Ik zat aan de allergiepillen om de katten te kunnen houden), weet ik ook niet hoe mijn leven gaat lopen in de komende jaren, dus nee, er komt/komen geen andere kat/katten helaas.

    BeantwoordenVerwijderen
  14. @ Branwen: Dank je! :-) Zelfs als 't (zoals in dit geval) niet geheel onverwacht is, blijft het blugh inderdaad.

    BeantwoordenVerwijderen
  15. @ Esther: dank je! :-) Ik heb er erg mijn best op gedaan.

    BeantwoordenVerwijderen
  16. Joh Poelekie,
    blijft een naar iets.
    En wat een lief en mooi dier als ik de foto zo zie.
    hij heeft een superleven gehad
    en mocht gelukkig oud worden,
    dank zij jou.
    Sterkte er mee!

    BeantwoordenVerwijderen
  17. @ Cheet: dank je! Hij was inderdaad superlief! :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  18. Och, wat hoor ik de laatste tijd toch van veel katten die overlijden. Ze leven ook zo lang, hele delen van mensenlevens zijn ermee gemoeid...

    BeantwoordenVerwijderen
  19. Heel veel sterkte. Hij mocht dan al wel een tijdje niet meer bij je wonen, maar ik weet dat je hem missen zult.

    BeantwoordenVerwijderen
  20. @ Laurent: Klopt, tegenwoordig leven mensen vaker langer met een kat dan met huisgenoten/partners/kinderen! :-D

    BeantwoordenVerwijderen
  21. @ Sahi: dank je! :-) Ja, het is erg mal dat hij er niet meer is.

    BeantwoordenVerwijderen
  22. sterkte ... ik herinner mij nog goed hoe lief reageerde toen zijn 14 jaar oude kater E stierf ...

    BeantwoordenVerwijderen
  23. @ Lies: dank je! :-) Het is heftig om zo'n oude vriend te verliezen.

    BeantwoordenVerwijderen

Blog Design by Get Polished