Het grote Parijsverslag in 28 delen - 10 t/m 15

Deel 1 t/m 5 staan hier.

Deel 6 t/m 9 staan hier.

Dinsdag 18 augustus 2009

Van tevoren hadden we via het internet combikaarten besteld voor Rodin/d'Orsay voor deze dag, dus daar gingen we dan ook heen! Die combikaarten bleken overigens een goede zet: je hoeft niet meer in de rij voor de kassa te staan en bespaart zo minstens een uur. In het Rodin-museum was ik ooit al eens eerder geweest, de bovenverdieping was toen echter afgesloten wegens "vakantie". Lees: de uiterst sikkeneurige cassière had geen zin om mensen toe te laten. Frankrijk Oude Stijl, u kent het wel. In Frankrijk Nieuwe Stijl echter is museumpersoneel supersympathiek en zijn alle gedeeltes van het museum gewoon te bezoeken, inclusief de tuin. Vol enthousiasme ging ik op zoek naar een, ooit in een boek ontdekt, beeld van balletdanser Nijinsky. Ik was dan ook mild teleurgesteld toen ik nergens een enorme faun ter grootte van de Lacoongroep kon vinden. Gelukkig bracht de tentoonstellingscatalogus uitkomst: het in mijn hoofd enorme beeld bleek een schattig dingetje van maar liefst 19 cm te zijn! Na het uitgebreid bewonderd te hebben zijn we nog even in de tuin gaan wandelen en hebben we even op een bankje gezeten.

Na deze korte onderbreking togen we met frisse (nou ja, zweterige) moed naar het Musée d'Orsay. Ook daar konden we met ons combikaartje vrijwel direct doorlopen. Het Musée d'Orsay is een gigantisch museum, gevestigd in een voormalig station. Om het een beetje overzichtelijk te houden, zijn er diverse mini-tentoonstellingen binnen het museum, per periode of per thema. Zo was er een tentoonstelling over schaduwtheater Le Chat Noir (helaas niet goed te fotograferen) en over Art Nouveau meubels (diverse foto's hier te vinden).

Daarnaast hebben ze Heel Veel Beelden: grote beelden, kleine beelden, zwarte beelden, witte beelden, figuratieve beelden, abstracte beelden, kortom: beelden. Het mooiste beeld vond ik een groot beeld van Aartsengel Michael, die eruitzag zoals hij eruit hoort te zien: als een soldaat, een stoere strijder waarvan je gelooft dat hij je kan komen redden. Ik had het er met The Big Kahuna nog over, dat het heel opvallend is dat na de middeleeuwen de aartsengelen langzaam maar zeker uit de kunst verdwenen zijn. Áls je al engelen ziet, zijn het dikkige baby’s, de zogenaamde putti’s. Ik ga nog eens uitzoeken of onze theorie, dat de verdwijning van de aartsengelen iets te maken heeft met (een eventuele toenadering tot) het protestantisme, klopt.

Na al deze cultuur was het tijd om weer eens wat te shoppen: allereerst stond de Poolse boekhandel aan de Boulevard St. Germain op het programma. The Big Kahuna (die Pools spreekt en vertaalt) was op zoek naar een goed Pools/Frans – Frans/Pools woordenboek en vond er zowaar twee. Daarna gingen we, via een kleine omweg langs het postkantoor voor postzegels en een tas, naar Sephora op jacht naar spullies die ze hier niet hebben.

Helemaal sufgeshopt gingen we op zoek naar een vegetarisch restaurant, dat we de avond ervoor op het internet hadden opgezocht. Er was me namelijk in de twee dagen dat ik hier nu rondliep iets duidelijk geworden: ik eet geen dode dieren en in Frankrijk eten ze bijna alleen maar dode dieren. Dat schiet niet op. Na een flinke klim en een evenzo flinke afdaling kwamen we licht amechtig (het was ten slotte zo’n 28 graden) aan bij “Le puits de Légumes”. In dit restaurant, grappig genoeg gerund door een Oekraïense moeder en dochter, voelde ik me begrepen: biologisch eten, 99% vegetarisch (voor de liefhebbers hebben ze wel verantwoorde vis) en lekker!

Na het eten togen we weer richting hostel, waar we een planning maakten voor de volgende dag en rijkelijk laat gingen slapen.