It's a wrap!

En gelukkig ging het ook soepeler: ik bracht mijn laatste dagen bij mijn huidige baan zowaar volledig huil-vrij door. Absoluut een verdienste gezien mijn, voornamelijk “afscheid neem”-gerelateerde, extreme jankerd-zijn. Zelfs toen ik cadeautjes, een halve toespraak, een bos bloemen én een taart kreeg hield ik het droog. Eerlijkheidshalve moet ik zeggen dat ik ná het verlaten van het pand wel twee tranen geplengd heb, maar dat was pas op donderdagmiddag 17.00 uur. *is trots op zichzelf* ;-P

Het meest aandoenlijk/hilarische afscheid was van een al geruime tijd óverduidelijk opvallend onopvallend met mij flirtend kind heerschap uit 1983(!): hij vond het jammer dat er "nu er eindelijk een leuk meissie werkte, ze weer wegging"! Ik vond het zó schattig dat ik hem maar niet verteld heb hoe(veel) oud(er) ik ben…

De komende week houd ik vakantie (lees: houd ik me bezig met het wat concreter voorbereiden van mijn aankomende eindexamen), daarna begin ik aan een nieuwe baan. Hetzelfde ziekenhuis, maar een ander gebouw, en naar wat ik hoor een totaal andere wereld. Ik ben benieuwd!