Oorverdovende stiltes op LogPoes zijn over het algemeen een indicatie dat het mild belazerd gaat met Poelekie de Vries zelf. Ik zou graag zeggen dat het deze keer een uitzondering was, maar helaas: na een paar weken veelbelovend te hebben geleken, veroorzaakt ook de nieuwe medicatie invaliderende bijwerkingen. In overleg met de arts ben ik vanochtend met de naar alle waarschijnlijkheid grootste boosdoener gestopt. Nu is het afwachten of de bijwerkingen verminderen en mijn bloeddruk stabiel blijft met 1 medicijn.
And now for something completely different: kiekjes! Hier vindt u een zeer incompleet fotoverslag van de “Lavenslayer & LogPoes Blijdorp Experience” en hier een minstens zo incompleet fotoverslagje van “Het Grote Vrouw Polle en LogPoes Dick Bruna Huis-bezoek”. Oftewel: lollige beesten en Nijntje. Enjoy!
*Zingen op de wijs van "'tis stil daar aan de overkant".
zaterdag 27 juni 2009
maandag 15 juni 2009
K*tvogel
Mijn slaapkamer grenst aan een binnentuin. Lekker rustig, geen last van verkeer of uitlaatgassen, echt perfect. De enige die de rust periodiek verstoort, is K*tvogel. Gezien de tijd dat wij aan-de-binnentuin-slapers last hebben, zal het ondertussen waarschijnlijk Grand-grandson of K*tvogel zijn, maar voor het gemak doen we net alsof het één en dezelfde vogel is, al 11 jaar lang.
K*tvogel is óf in de war, óf gewoon niet zo snugger, want hij begint rond half 5 met Zeer Luid Kletsen, waarschijnlijk omdat hij de lantaarnpaal aanziet voor de opkomende zon. Het feit dat hij nul sjoege krijgt van de andere vogels maakt hem niet uit, hij blijft gewoon doorleuteren. U kent dat type wel. Ik vermoed dat de andere vogels hem ook een idioot vinden en hem af en toe de tuin uit schoppen, want wekenlang is het stil, tot hij weer begint. En ach, op een gegeven moment wen je er ook aan en slaap je er doorheen.
Vannacht werd ik wakker van het meest geflipte geluid dat ik ooit uit een vogel heb horen komen. Ik weet dat sommige vogels ringtones nafluiten, maar dit was echt bi-zar. Even dacht ik dat K*tvogel stembandproblemen had of nu eens en voor altijd de weg kwijt was, maar nee, al snel hoorde ik zijn vertrouwde gezwam. Toen stilte. En weer dat geflipte geluid. Na een minuut of 5 werd me duidelijk wat hier aan de hand was: K*tvogel heeft een vriendje. Een vriendje met een bloedirritant stemgeluid, die het ook normaal vindt om om half 5 's ochtends te converseren. Ik geloof dat ik een geluidwerende schuifpui bij mijn slaapkamerraam moet gaan aanvragen... *zucht*
K*tvogel is óf in de war, óf gewoon niet zo snugger, want hij begint rond half 5 met Zeer Luid Kletsen, waarschijnlijk omdat hij de lantaarnpaal aanziet voor de opkomende zon. Het feit dat hij nul sjoege krijgt van de andere vogels maakt hem niet uit, hij blijft gewoon doorleuteren. U kent dat type wel. Ik vermoed dat de andere vogels hem ook een idioot vinden en hem af en toe de tuin uit schoppen, want wekenlang is het stil, tot hij weer begint. En ach, op een gegeven moment wen je er ook aan en slaap je er doorheen.
Vannacht werd ik wakker van het meest geflipte geluid dat ik ooit uit een vogel heb horen komen. Ik weet dat sommige vogels ringtones nafluiten, maar dit was echt bi-zar. Even dacht ik dat K*tvogel stembandproblemen had of nu eens en voor altijd de weg kwijt was, maar nee, al snel hoorde ik zijn vertrouwde gezwam. Toen stilte. En weer dat geflipte geluid. Na een minuut of 5 werd me duidelijk wat hier aan de hand was: K*tvogel heeft een vriendje. Een vriendje met een bloedirritant stemgeluid, die het ook normaal vindt om om half 5 's ochtends te converseren. Ik geloof dat ik een geluidwerende schuifpui bij mijn slaapkamerraam moet gaan aanvragen... *zucht*
dinsdag 9 juni 2009
(Most definitely going to) Get to France
Jawel, "slechts" 11 en een half jaar nadat we zeiden: "We moeten hier snel terugkomen!" gaan Poelekie de Vries en The Big Kahuna weer op expotitie naar Parijs. Van 16 tot 22 augustus banjert dit duo in het wild rond in de lichtstad (of was dat Eindhoven), op jacht naar cultuur, kennis en misschien zelfs wel mal gevormde basgitaren.
De treintickets zijn geboekt en het hostel ook. U kunt zich dan ook alvast emotioneel gaan voorbereiden op het in 28 delen opgesplitste reisverslag. Mocht u nog tips hebben en/of bestellingen, laat het ons weten. We spreken Frans tenslotte.
De treintickets zijn geboekt en het hostel ook. U kunt zich dan ook alvast emotioneel gaan voorbereiden op het in 28 delen opgesplitste reisverslag. Mocht u nog tips hebben en/of bestellingen, laat het ons weten. We spreken Frans tenslotte.
maandag 8 juni 2009
De wereld heeft iets tegen oortjes, ik zeg het je...
De afgelopen week zat ik zowaar tweemaal in een cinema. U weet wel met zo'n doek een een camera. En wat ik daar zag heeft me... ok, genoeg met die Raymond van het Groenewoud. Ik was dus met de B-man naar Coco avant Chanel en later in de week naar Star Trek origins redux reloaded tha_prequel.
Over Coco avant Chanel kan ik kort zijn: prachtige plaatjes en te weinig oortjes. Da's kort he? De film is zeker niet slecht, maar heeft verhaaltechnisch vrij weinig om het lijf (ha!). Maar goed, niet elke film hoeft een meesterwerk te zijn, de plaatjes zijn wonderschoon, de acteurs acteren prima en de dialogen zijn, zeker als je Frans spreekt, bij vlagen dolkomisch. Alleen komen de briljante oortjes van Audrey Tautou slechts 2 keer kort in beeld en dat is uiteraard veel te weinig.
Star Trek riep bij mij een wat heftigere reactie op. Voor de mensen die nog niet geweest zijn (niemand dus), hierna volgen er spoilers:
Ik ben blijkbaar niet zo geschikt voor deze hele nieuwe lichting aan prequels, sequels, remakes, reboots, reloads, reduxes en origins. Het voelt toch een beetje alsof je naar duur geproduceerde fanfic zit te kijken. Wat is het toch dat men tegenwoordig haast bang lijkt om iets nieuws uit te brengen? Waarom zijn series en films op een gegeven moment niet gewoon over? Verhaal is verteld, canon is canon en na zoveel films/seizoenen zijn we klaar en komt er iets nieuws? Waarom blijven volkstammen (waaronder ik in dit geval) naar (soms zelfs parodie-achtige) herbewerkingen van herbewerkingen van herinterpretaties van verhalen gaan, waarom zit men hier blijkbaar op te wachten? Is het dan werkelijk een geval van "attachment" zoals Meneer de Poes zegt? Of is het de schuld van de Teletubbies: nog een keer...
Hoewel best vermakelijk, had deze film wat mij betreft een zeer hoog "...and then a unicorn came out of the woods"-gehalte*. Daarnaast ben ik best bereid tot een beetje "suspension of disbelief", maar je kunt overdrijven: een rode(!) dinosaurusachtige(!!) in de sneeuw(!!!)? Wat, had een van de CGI-jongens nog een beestje over dat hij niet in Jurrasic Park mocht gebruiken?
En waar ik nog het meest over val: je retcont gewoon een hele planeet and everybody is ok with that?! Is dit een soort samenzwering tegen tegen puntige oren en logica? What did the Vulcans ever do to you? Hadden ze niet gewoon die Wookie-planeet kunnen retconnen? En ja, ik weet best dat dat Star Wars is, maar als vampiers blijkbaar tegen daglicht kunnen en TWINKELEN, dan kunnen er ook best Wookieplaneten geretconned worden in Star Trek. Heb je meteen een crossover en genoeg ruimte om een franchise bestaande uit 9 films (3 prequels, 3 sequels en 3 post-sequels) op te zetten, inclusief merchandising. Kan niet, zegt u? Ik zeg Alien vs Predator. Nuff said. *mompelt bozig iets over puntige oren-discriminatie en "Retcon die planeetretconning, stelletje idioten!"*
*Stijlfiguur vaak gezien in slechte science fiction/fantasy: als je niet meer weet hoe je je personage/verhaal uit een (al dan niet zelfgecreeerde) impasse moet halen, wend je een unicorn/magic being/secret superpower aan die als een deus ex-machina alles oplost.
Over Coco avant Chanel kan ik kort zijn: prachtige plaatjes en te weinig oortjes. Da's kort he? De film is zeker niet slecht, maar heeft verhaaltechnisch vrij weinig om het lijf (ha!). Maar goed, niet elke film hoeft een meesterwerk te zijn, de plaatjes zijn wonderschoon, de acteurs acteren prima en de dialogen zijn, zeker als je Frans spreekt, bij vlagen dolkomisch. Alleen komen de briljante oortjes van Audrey Tautou slechts 2 keer kort in beeld en dat is uiteraard veel te weinig.
Star Trek riep bij mij een wat heftigere reactie op. Voor de mensen die nog niet geweest zijn (niemand dus), hierna volgen er spoilers:
Ik ben blijkbaar niet zo geschikt voor deze hele nieuwe lichting aan prequels, sequels, remakes, reboots, reloads, reduxes en origins. Het voelt toch een beetje alsof je naar duur geproduceerde fanfic zit te kijken. Wat is het toch dat men tegenwoordig haast bang lijkt om iets nieuws uit te brengen? Waarom zijn series en films op een gegeven moment niet gewoon over? Verhaal is verteld, canon is canon en na zoveel films/seizoenen zijn we klaar en komt er iets nieuws? Waarom blijven volkstammen (waaronder ik in dit geval) naar (soms zelfs parodie-achtige) herbewerkingen van herbewerkingen van herinterpretaties van verhalen gaan, waarom zit men hier blijkbaar op te wachten? Is het dan werkelijk een geval van "attachment" zoals Meneer de Poes zegt? Of is het de schuld van de Teletubbies: nog een keer...
Hoewel best vermakelijk, had deze film wat mij betreft een zeer hoog "...and then a unicorn came out of the woods"-gehalte*. Daarnaast ben ik best bereid tot een beetje "suspension of disbelief", maar je kunt overdrijven: een rode(!) dinosaurusachtige(!!) in de sneeuw(!!!)? Wat, had een van de CGI-jongens nog een beestje over dat hij niet in Jurrasic Park mocht gebruiken?
En waar ik nog het meest over val: je retcont gewoon een hele planeet and everybody is ok with that?! Is dit een soort samenzwering tegen tegen puntige oren en logica? What did the Vulcans ever do to you? Hadden ze niet gewoon die Wookie-planeet kunnen retconnen? En ja, ik weet best dat dat Star Wars is, maar als vampiers blijkbaar tegen daglicht kunnen en TWINKELEN, dan kunnen er ook best Wookieplaneten geretconned worden in Star Trek. Heb je meteen een crossover en genoeg ruimte om een franchise bestaande uit 9 films (3 prequels, 3 sequels en 3 post-sequels) op te zetten, inclusief merchandising. Kan niet, zegt u? Ik zeg Alien vs Predator. Nuff said. *mompelt bozig iets over puntige oren-discriminatie en "Retcon die planeetretconning, stelletje idioten!"*
*Stijlfiguur vaak gezien in slechte science fiction/fantasy: als je niet meer weet hoe je je personage/verhaal uit een (al dan niet zelfgecreeerde) impasse moet halen, wend je een unicorn/magic being/secret superpower aan die als een deus ex-machina alles oplost.
donderdag 4 juni 2009
Proportie
Vanavond toen ik naar huis wilde gaan, bleek mijn portemonnee kwijt. Verloren (vermoed ik niet) of gejat (vermoed ik wel), maar in ieder geval kwijt.
Gelukkig was Kattenfluisteraar T. zo lief om naar me toe te komen en een strippenkaart voor me te kopen, zodat ik naar huis kon. Hoewel ik het heel vervelend vond en me ook wel onthand voel zo zonder pinpassen en dergelijke, was ik niet eens enorm van streek.
Vandaag was namelijk ook de dag dat iemand zijn long kwijtraakte. En vergeleken daarbij is 15 pasjes en 20 euro verliezen minder dan peanutgruis...
Gelukkig was Kattenfluisteraar T. zo lief om naar me toe te komen en een strippenkaart voor me te kopen, zodat ik naar huis kon. Hoewel ik het heel vervelend vond en me ook wel onthand voel zo zonder pinpassen en dergelijke, was ik niet eens enorm van streek.
Vandaag was namelijk ook de dag dat iemand zijn long kwijtraakte. En vergeleken daarbij is 15 pasjes en 20 euro verliezen minder dan peanutgruis...
dinsdag 2 juni 2009
Team Rood vs Diabetes 3 - 3
Vandaag is het, behalve de 49e verjaardag van Tanja, precies 3 jaar geleden dat Rood diabetes bleek te hebben. In die tijd zijn er 2190 spuitjes en 24090 eenheden insuline doorheen gegaan, wat eigenlijk best een boel is, als je het zo op papier ziet staan. Het teammotto is "Zolang Rood er nog zin in heeft, gaan we door", en Rood heeft er ook vandaag nog zin in, wat hij bewijst op onderstaande foto, waarop hij laat zien dat Les-Mioux niet de enige is die de opsekop-pose tot in de finesses beheerst:
