Geobzeepdeerd

Voor wie denkt "Goh, dat zeepmaken lijkt mij ook een ontzéttend leuke hobby!" een tip: begin er niet aan. Nee, dit is geen poging tot potentiële concurrentieontmoediging, maar een waarschuwing vanuit mijn tenen. Het begint met een boekje, een weblog of een youtube-filmpje: "Goh, zeep maken, wát een leuk idee!" en voor je het weet beheerst het je gedachten. Elke cakevorm of plastic bak is een potentiële mal voor zeep, geen geur- of kleurstof is meer veilig en op het moment dat je geen HEMA in kunt lopen zonder wéér een loogbestendige spatel te kopen, weet je dat het een feit is: je bent verslaafd aan het concept "zeep maken".

Tenminste, zo verging het mij de afgelopen weken. Vandaag zou dan eindelijk, éindelijk Z-day zijn: na leegkopen van de halve HEMA, een kwart IKEA en de rest van de benodigde spullies gescoord te hebben bij respectievelijk de Appie, de Chinese supermarkt én Betsies kookwinkel in Utrecht, moest er alleen nog natronloog gekocht worden en konden we aan de slag. In elke manual die ik las over zeep maken stond ergens onderin het lijstje cakevormen, au bain marie-pannen, loogbestendige bakken, spatels, doekjes, handschoenen, veilgheidsbrillen, frituurthermometers en John Barrowman-mag-weten-wat, bijna als p.s. de zin: "Ook heb je natronloog (natronhydroxide) nodig. Dit kun je kopen bij elke bouwmarkt of apotheek". Waarom men er collectief voor kiest om de gevaarlijkste en (op een gedeelde eerste plaats met de vetten) belangrijkste stof voor het maken van zeep in een frommelzinnetje onderaan te zetten was mij een raadsel.

Wat echter het grootste raadsel bleek, was waarom dit spul blijkbaar "nergens" (lees: 3 drogisten, 1 apotheek en 1 doe-het-zelf-zaak) in de schappen stond, en ik zodra ik vroeg of ze het hadden, aangekeken werd alsof ik een Heuse Echte Terrorist was. Een rondje google gaf het antwoord op beide vragen: herinnert u zich nog die rage van de Crofty-bommen, een paar jaar geleden? Eén keer raden waar die van gemaakt worden...

Kortom: de komende week moet ik ergens een toko vinden die wél natronloog verkoopt, want als ik niet binnen afzienbare tijd zeep in elkaar flans, word ik wappie en da's niet goed voor de bloeddruk. The Big Kahuna gaf nog de tip: "Neem een paspoort mee!". En hoewel ze het niet létterlijk als 1 bedoelde, laat ik de ander voor de zekerheid toch maar thuis. ;-)

Don't call it a comeback

Kent u dat? Dat u in uw bed ligt en dat er dan een eekhoorn met een bril en een klembordje voor uw geestesoog verschijnt die zegt: "Luister eens, Poelekie, 't is allemaal leuk en aardig, maar eh... LogPoes?". Waarschijnlijk niet, want u heet geen Poelekie, heeft geen weblog genaamd LogPoes en al helemáál geen eekhoons in uw kop, maar u kunt zich er waarschijnlijk wel iets bij voorstellen. Gek genoeg werkt het zo dat hoe minder ik iets doe, hoe hoger de drempel wordt om weer opnieuw te beginnen en hoe meer moeite het kost om me in gang te zetten. Dat verklaart ook meteen waarom ik vroeger (pre-vaatwasser) 3 weken lang de afwas liet staan, maar dat geheel terzijde.

Aangezien een update over wat ik allemaal uitspook óf weer zo'n dodelijk saai "en-toen-en-toen"-verhaal wordt óf een onsamenhangend vage anecdote met als slotzin "Kortom, u had erbij moeten zijn!", zal ik me beperken tot wat concrete zaken die mogelijk interessant zijn en/of van belang zullen zijn op de langere duur:

Het (uiterst) verdrietige nieuws eerst: zoals de mensen op Twitter en/of de mensen die mijn Project 365 volgen al weten, zijn bij Céline Poes, de kat van Kattenfluisteraar T., een aantal tumoren in de maag aangetroffen. Er is een bioptie verricht en de uitslag daarvan volgt over 2 weken. Céline maakt het naar omstandigheden meer dan uitstekend, maar het zijn en blijven onzekere en bange dagen. Wordt uiteraard vervolgd.

In vrolijker nieuws: ik werk hard aan mijn transformatie tot Uiterst Cool Nerdy Persoon (UCNP). Behalve dat ik éindelijk Doctor Who snap én me voorzichtig aan het verdiepen ben in de wereld die Snog, eh, Torchwood heet, heb ik in 5 dagen tijd 22 afleveringen The Vampire Diaries (Thanks, Julia!) én het hele seizoen Be Good Johnny Weir bekeken. Ik ben nog niet op het punt dat ik hele dialogen kan citeren (heb ik overigens nooit gekund, behalve van Grease dan, maar die heb ik 56 keer gezien), maar ik vond het al best een prestatie. Verder wijd ik me sinds kort samen met Non-Spotter (en met medewerking van lieve mensen die artikelen schrijven!) aan de schone kunst van het zines maken (binnenkort links naar hoe en waar deze te lezen zijn) én ga ik me deze week nog storten op het maken van zeep. Mocht ik het voor elkaar krijgen om mezelf niet in de fik te steken en iets te produceren wat op een zeep lijkt, dan bent u de eerste die het ziet. Beloofd!

Vorderend

Nu de CV-mannetjes ook hun werkzaamheden bij de buren hebben afgerond en iedereen in het pand weer heerlijk onder zijn eigen douche kan douchen, begint het leven hier in en om Huize Poelekie weer wat minder op een gezellige camping te lijken. Hoewel het allemaal uiterst soepel en makkelijk verlopen is, heb ik grenzeloze bewondering voor mensen die anderhalf jaar in een verbouwing kunnen zitten zonder, om het in mooi Amsterdams te zeggen, on a killing spree te gaan. Maar goed, het is fijn te weten dat ik twee weken prima trek, want er staan nog een aantal dingen op de lijst die gedaan moeten worden, waaronder met stip een nieuwe vloer in de woonkamer en met superstip een nieuwe badkamer. Want Project Poelekie Opkalefater beperkt zich niet tot het op mijn snoet smeren van make up.

Over make up gesproken: na veel getwijfel (voornamelijk vanwege mijn wat eh, onvoorspelbare gezondheid) heb ik besloten om in september tóch te beginnen met de visagieopleiding bij Mieke Petiet. Als The Big Kahuna twijfelt of ze iets zal doen/kopen wat erg leuk is, maar wel een bak doekoe kost, roep ik altijd: "Doen, we gaan toch dood!", en in dit geval roep ik het tegen mezelf. Uiteraard zoek ik tegen die tijd met grote regelmaat modellen van alle leeftijden en in alle kleuren en maten, dus u kunt rustig doorgaan met die emotionele voorbereiding.

Concluderend kunnen we stellen dat deze week een succes was

En met de terugkeer van Les-Mioux en Rood kwam er het einde aan Het Grote "Nieuwe CV"-avontuur. Ik had niet bijster veel overlast verwacht en in de praktijk bleek het allemaal nog eens extra mee te vallen: de monteermeneren waren uiterst gezellig, douchen kon bij de buren en mijn huis was (ja, zelfs met het gipsplaatgruis dat vrijkwam!) na een week schoner dan als de poezen er zijn! Maar goed, poezen staan er dan ook om bekend heel schoon op zichzelf en notoir ranzig op hun omgeving te zijn: voor het schoonhouden van de omgeving hebben ze poessoneel tenslotte.

Hoewel ik dolgelukkig ben met mijn nieuwe CV-ketel en het feit dat de poezen er weer zijn, ga ik de monteermeneren toch missen: hun verschijnen om 8 uur 's ochtends en aanwezigheid de rest van de dag was een geweldige stok achter de deur om vroeg mijn nest uit te komen en te blijven, mijn vaatwasser op tijd in te ruimen en productief te zijn. Mijn "to do"-list is met de helft geslonken én ik heb nog wat uithuizige verzetjes gehad ook nog! De komende week zijn ze bij de buren aan de slag, ik ben benieuwd of hun positieve invloed dwars door de muur heen reikt.

Verder, in totaal niet aan voorgaand of zelfs maar aan elkaar gerelateerd, nieuws: mijn haar is fris geverfd in Uiterst Onnatuurlijk Rood, ik heb eindelijk weer zo'n briljante Leifheit-mop gekocht en aanstaande maandag ga ik naar de Scissor Sisters en daar heb ik, ondanks dat ik kans loop van mijn graat te gaan in een bloedheet Paradiso, uiterst veel zin in!