De mensen die mij een beetje kennen weten dat ik niet zo van boten hou (lees: ik haat die rotdingen). Al op het pontje tussen Amsterdam en Amsterdam-Noord word ik wat onrustig (lees: bloednerveus en mild-hysterisch) en voel ik mij niet geheel prettig (lees: unbeetjuhmissuluk). Mijn enige echte boottocht (tussen ergens-in-het-noorden en Vlieland, zo´n jaar of 12 geleden) was dan ook een waar avontuur (lees: ik zat mosgroen op het dek te jammeren). Na die keer heb ik boten kunnen vermijden en beantwoord ik de vraag waarom ik me verre van ze houd met: “Een Poes en een klip, zijn de pest voor een schip!” Dit uiteraard met minzame glimlach, om het wat mysterieus te houden (lees: bij het woord boot voel ik de misselijkheid al opkomen en de glimlach is niet meer dan een onderdrukte antiperistaltische reflex).
Tja, en wat gebeurt er dan: Uitgerekend ik word verliefd op een freediver. En wat doen freedivers? Die duiken, vaak heel diep. En waar duiken ze dan heel diep? Midden op zee. En hoe komen ze midden op zee? Juist. Met. Een. Boot.
Volgende maand vertrekken Apneist en ik naar Zweden voor een freedivewedstrijd/vakantie, en ik vrees dat ik er écht niet onderuit kom: ik moet op een boot. Na wat lichte paniek en heen-en-weer-geren-zwaaiend-met-de-handen-boven-het-hoofd besloot ik dat dit toch het jaar van de doorbraak was en ik me moest vermannen, eh, vervrouwen, eh, verPOEZEN, dus heb ik vanmiddag bij de apotheek een setje Sea-bands opgehaald. Dat zijn een soort dikke haarelastiekjes met daarin een drukknopje, die je om je pols moet dragen. Drukpuntmassage (door dat knopje dus) zorgt ervoor dat je niet misselijk wordt.
Uiteraard ga ik ze testen op het pontje naar Noord. Ik ben zeer benieuwd! :-)
PS: helaas werken de Sea-bands niet tegen nervositeit ivm kaakchirurgische verstandskiesverwijdering morgen om 13:15, dus als u daarvoor op de goeie oude manier zou willen duimen…dan graag! Alvast bedankt!
Geen opmerkingen :
Een reactie posten