Over schot en hoe het eindelijk weer een beetje in zit

Ondanks de steeds donkerder wordende dagen begint alles weer een beetje op pootjes te komen hier in Huize Poelekie. De blogspotversie van LogPoes ziet er dankzij Meneer de Poes weer uit zoals het hoort, de nieuwe wasmachine spint als een naaimachientje (maar verder is ie prima in orde*), Rood is ondertussen aan zijn 5e (of 6e) sharpscontainer toe en Les-Mioux heeft na 12 jaar eindelijk ontdekt dat als je aandacht wil, je gewoon op mijn toetsenbord moet gaan zitten.

Hoewel het om 06:00 uur opstaan nog steeds niet went (als extreem avondmens geloofde ik er nooit een zak van als mensen zeiden: “Oh, om 06:00 uur opstaan, dat went hoor!”. En ik had gelijk: het went niet. Ook niet een klein beetje.) blijft de winterdepressie op afstand door een heus limpje; een extreem vroeg verjaardagscadeau van The Big Kahuna. Ook het feit dat Meneer de Poes en ik afgelopen weekend een heerlijk “snurk-sauneer-en-laat-je-potelen”-weekend in Scheveningen hebben doorgebracht maakt dat ik de vandaag volledig in de soep gelopen zoektocht naar een kerstkrans-met-rode strik (don’t ask) voor op de deur luchtigjes van me af kan zetten. Nou ja, bijna dan…

Ook ben ik sinds vanmorgen 11:30 eindelijk weer in het bezit van al mijn tanden**. Het schijnt dat kiezen in de droomduiding symbool staan voor het hebben van kracht om zaken die je (ha!) voor je kiezen krijgt op te nemen, aan te kunnen en te ervaren. Mooi op tijd dus voor mijn helaas al weer spoedig startende zoektocht naar een nieuwe baan. Hey, misschien heb ik zelfs wel genoeg kracht om eindelijk eens te beslissen wat ik wil worden als ik later groot ben. En wat ik met mijn haar ga doen… ;-)

* Wie weet van wie deze grap is krijgt bonuspunten!
** Zelf betaald is ook eigen tenslotte.