Poelekie goes to makeupschool - dag 4

Dag vier alweer: een praktijkdag.

Tijdens de vorige theorieles hadden we twee looks voorgedaan gekregen: de natural look en de kayal look. Die had ik thuis op verschillende modellen geoefend en die gingen we die op school op elkaar oefenen. Ik teamde op met klasgenote P. Het werktempo werd flink opgevoerd: waar ik de vorige praktijkdag 's ochtends opgemaakt werd en 's middags moest opmaken, mochten we er deze keer per look maar 1 uur over doen. Ik zat eerst model terwijl P. de natural look bij mij deed, vervolgens deed ik de natural look bij haar. Na de pauze was het tijd voor haar om bij mij de kayal look te doen en deed ik vervolgens de kayal look bij haar.

Het bleek wel heel goed om te leren je werktijd strak in te delen en te zorgen dat je niet te lang blijft hangen op een onderdeel: ik merk dat als het aan mij ligt, ik met gemak een half uur blijf frutten aan die wenkbrauwen (niet mijn sterkste punt), maar als alles er binnen een uur op moet zitten, heb je daar geen tijd voor. Ook voor gezellig babbelen is geen tijd: het is stevig aanpoten, om maar eens een vreselijk cliché uit de kast te trekken.

We hadden deze keer les van een andere docente. Zij liep rond, gaf suggesties en deed direct correcties, in plaats van dat we eerst ons gang mochten gaan en dat de correcties vervolgens klassikaal besproken werden. Ik weet niet of dat komt omdat deze docente een andere werkwijze heeft, of dat het komt omdat dit de tweede praktijkles was: ik kan me voorstellen dat men er de eerste keer niet direct als een havik op wil zitten. In ieder geval bleek ik het niet zo godsgruwelijk beroerd te doen als ik wel dacht dat ik het deed.

Dat gevoel dat ik er werkelijk niks van bak en dat er nul komma nul schot in zit, is iets wat ik tot nu toe altijd gehad heb als ik aan iets nieuws begin. Het is deze keer alleen wat hardnekkig: ik heb minstens één keer per week een nachtmerrie dat ik van school getrapt word wegens nul talent (niet dat dat kan overigens) en ik heb bij vlagen spijt dat ik eraan begonnen ben. Hopelijk komt het moment waarop alles klikt (wat uiteindelijk ook altijd komt, vroeger of later) snel. In de tussentijd zucht ik af en toe diep, maar piensel ik stug door.