Maar hoe… is het met Les-Mioux?

Toen laatst mijn katloosheid ter sprake kwam, vroeg iemand: “Maar jij had toch twéé katten?”. Dat klopt. Trouwe lezers weten dat behalve Rood (die op 7 juni jl. overleden is) ook Les-Mioux bij mij woonde. Het hoe en het waarom van zijn verhuizing(en) is een complex en ook wel wat pijnlijk verhaal, dat ik hier in het kort ga proberen uit te leggen (valt het op dat ik enorm veel essays moet schrijven de laatste tijd?). Mocht u hierna nog vragen hebben, stelt u ze gerust in de comments!

Toen ik deze zomer voor 6 weken naar Amerika vertrok, is Les-Mioux bij Kattenfluisteraar T. gaan logeren. De Kattenfluisteraar en ik hadden toen al besproken dat als het alle partijen zou bevallen, Les-Mioux na mijn vakantie niet meer terug zou komen bij mij. De belangrijkste reden hiervoor is het feit dat Les-Mioux en ik een wat moeizame relatie met elkaar hebben. In het kort: wij begrijpen elkaar niet. Of, nou ja, ik begrijp hem niet.

Al 16 jaar vertoont hij gedrag wat voor hemzelf waarschijnlijk volkomen logisch is, maar waar noch ik, noch een batch professionals een touw aan vast kunnen knopen. Het meest steekhoudende vermoeden is, dat Les als kitten subjectief gezien te vroeg van zijn moeder gescheiden is. Begrijp me niet verkeerd: het is niet dat ik niet van hem houd. Juist wél. Maar ik kom er niet achter wat zijn probleem is, ik kan het niet oplossen en na 16 jaar lang het gevoel hebben dat ik bruut tekort schiet, is bij mij de rek eruit. En ja, ik vind het verschrikkelijk pijnlijk om dat toe te moeten geven.

Daarnaast is het natuurlijk ook zo, dat het feit dat ik continu het gevoel had dat ik tekort schoot en daarover in de stress raakte, de situatie er ook niet beter op maakte. Daarom leek het me voor alle partijen het beste als Les-Mioux bij de Kattenfluisteraar zou blijven wonen. En het ging ook uitstekend, die twee samen.

Toen Kattenfluisteraar T. op vakantie ging en ik op Les-Mioux paste, ontdekte ik echter een flinke bult op Les-Mioux’ borst. De voormalig ziekenhuiswerkende in mij riep spontaan “Klinefelter = 50 keer verhoogde kans op borstkanker” en hoewel ik niet zeker weet hoe dat bij katten zit, was duidelijk dat hier naar gekeken moest worden. Na overleg met The Big Kahuna besloot ik, omdat ik de Kattenfluisteraar (die vorig jaar september Céline verloren is aan kanker) niet wilde opzadelen met weer een zieke kat, dat Les-Mioux naar The Big Kahuna zou verhuizen om daar behandeld te worden. De bult bleek niet te reageren op antibiotica en is uiteindelijk weggesneden.

Hoe het verder met zijn gezondheid gaat lopen, weten we niet, maar hij is goed hersteld van de operatie, eet goed en springt nog steeds op tafels alsof hij 12 is. Hij heeft de beschikking over een groot huis mét kelder en aangezien The Big Kahuna vanuit huis werkt, kan ze hem veel aandacht geven. En hoewel je dat met katten met Les-Mioux natuurlijk nooit helemaal zeker weet, lijkt hij behoorlijk gelukkig. En daar gaat het om.