"Hell week", volgens sommigen. Ik had nergens last van: de schrijverij vlotte gestaag, en ook de pijnlijke, moeilijke stukken kreeg ik uiteindelijk op papier. Over de kwaliteit van de schrijverij kan ik op dit moment weinig zeggen, ik zit er ten eerste te veel bovenop en ten tweede heb ik niets meer teruggelezen. Waar ik in voorgaande jaren teruglas en mijn verdere schrijverij daarop liet volgen, heb ik dit jaar een lijstje met onderwerpen waarover ik moet schrijven en een lijstje met de volgorde waarin het geschreven moet worden. Dit is dan ook de eerste keer dat ik een min of meer chronologisch verhaal heb, dat ook in die volgorde geschreven is. Ook best bijzonder om eens mee te maken, van a naar z schrijven.
Ik zou echter mijn ZeurPoezige™ zelf niet zijn als ik geen probleem had: ik zit nu op 31.000-zoveel woorden en ik ben klaar met mijn verhaal. Meer dan klaar eigenlijk. En dat bedoel ik deze keer eens niet op de "ik ben het zat"-manier, maar letterlijk: het verhaal staat er. Ik heb alles opgeschreven en dit is versie één. Meer is er niet gebeurd.
Nu vraag ik me af wat ik verder moet: ik heb geen zin om zoals in voorgaande jaren semi-filosofische beschouwingachtige onzin neer te pennen om maar aan de 50.000 woorden te komen. Aan de andere kant denk ik niet dat ik nog iets kan toevoegen aan de versie van het verhaal zoals het er nu staat: natuurlijk wordt er nog aan toegevoegd, maar dat is herschrijf- en puzzelwerk.
Ik zou natuurlijk ook kunnen besluiten een ander verhaal te schrijven, maar ik heb weer eens geen idee wat. Dit is duidelijk zo'n moment dat ik wilde dat ik in staat was fictie te schrijven, maar helaas. Ik overweeg dan ook serieus om voor het eerst in mijn NaNo-carrière de handdoek in de ring te gooien en ermee te nokken. Ik ga er maar eens een nachtje over slapen.
Structuur en dwang is de dood in de pot voor elk creatief proces.
BeantwoordenVerwijderenNiet altijd voor het oefenen va de techniek , maar de creatie zelf komt met behulp van de geoefende techniek spontaan tot stand en als het klaar is dan is het klaar.
@ Laurent: aan de andere kant denk ik dat je zonder enige structuur en dwang vaak nergens aan toe komt. Hoeveel mensen wachten er niet op inspiratie die nooit komt? Je zou kunnen stellen dat die mensen dan misschien geen creatieve dingen zouden moeten/willen doen, maar ik heb vaak gemerkt dat een beetje druk of dwang soms nét dat duwtje kan zijn wat iemand nodig heeft om iets te beginnen. :-)
BeantwoordenVerwijderen