Deel 1 t/m 5 staan hier.
Deel 6 t/m 9 staan hier.
Deel 10 t/m 15 staan hier.
Deel 16 t/m 20 staan hier.
Deel 21 t/m 24 staan hier.
Vrijdag 21 augustus 2009
Zowel The Big Kahuna als ik waren nog nooit op de wereldberoemde begraafplaats Père Lachaise geweest, dus die hadden we voor de vrijdagochtend op het programma gezet. Aldaar heb ik me scheelgefotografeerd (morbide, ik?) aan briljante "huisjes", een aantal van die foto's staan hier. De begraafplaats is dusdanig gigantisch en op bepaalde stukken zo oud dat ik soms even vergat waar ik precies was: "Hmm, een beetje een doods hoekje hier!" merkte ik geheel onschuldig op, wat uiteraard tot grote hilariteit bij The Big Kahuna leidde. Ook zag ik hier zowaar een zwarte kat (eerste kat die week!), maar die had het druk helaas.
Na een fijne lunch bij een brasserie waarvan de naam me even ontschoten is, gingen we naar Montmartre, alwaar we volgens The Big Kahuna de funiculaire gingen nemen. Elke keer dat zij het woord "funiculaire" zei, zong ik vol enthousiasme "Funiculi, funiculaaa!", maar ik had geen idee wat het was tot ik het ding zag: het is een telelift! Ik weet nu hoe de gele dossiermappen op mijn werk zich voelen... Dat "Funiculi, Funicula" ook over een telelift/kabelbaan gaat, is iets wat ik net pas geleerd heb door het lezen van de wiki-link die ik net postte. Hilarisch! Boven aangekomen klommen we nog een stukje omhoog naar het Place du Tertre en voilà: een meute! Amélie, bedankt! Nu heb ik een milde schurfthekel aan meutes, thuis mijd ik de wat meute-gevoeligere gebieden als de pest en hier zat ik er helaas middenin. We vluchtten snel de hoek om en daar, waar plots niemand meer was, was de Dalí expo. Ik ben al jaren zeer geïntrigeerd door Dalí: hij was een mens van veel obsessies en fobieën en daar kan ik me wel iets bij voorstellen (understatement van de eeuw). Het realiseer/besef-moment dat de ladekasten in mijn eekhoornboom eigenlijk direct afkomstig zijn uit het werk van Dalí en dus weinig origineel zijn was even "ai!"; aan de andere kant bestaat er niet voor niets een avatar die zegt: "Nothing of me is original – I’m the combined effort of everybody I’ve ever known".
Uiteraard heb ik bij de museumwinkel een boek gekocht met daarin de sculpturen van Dali, helaas hadden ze geen boek met de "Alice in Wonderland"-serie die hij gemaakt heeft, daar moet ik nog eens achteraan. Vervolgens liepen we via de andere kant de berg weer af: hier was geen hond. Wel katten: eerst een getekende en toen een heuse echte! Eenmaal onder aan de berg kwamen we bij Place Pigalle, een (mij in ieder geval) weinig vrolijkmakende omgeving die nog het meest aan de Wallen doet denken. Gelukkig hadden we een doel: California bass! Via een kleine omweg langs California guitars vonden we de winkel, waar ik haar (deze is duidelijk een meisje!) meteen zag hangen: mijn hartjesbas! Uiteraard hebben we (The Big Kahuna is een ster in flageolets!) even getest en perfect bevonden. De últradroge verkoper (hilarisch!) ging op zoek naar de reistas en nog geen kwartier later liep ik huppelend over straat met mijn paarse bas-tas. Na een kort bezoekje aan de trouwdivisie van Tati (beslaat een heel blok!) zijn we rustig naar het hostel gereisd, waar we onze koffers ingepakt hebben, zodat we de volgende dag chill (met een taxi deze keer) naar het station konden.
En hiermee zijn we aan het einde gekomen van het grote Parijsverslag in 28 delen, rest mij nog u te wijzen op het feit dat hier de foto's van Parijs te vinden zijn en hier de fotoserie "ShopPoes - Parijs editie". Hartelijk dank voor het lezen van LogPoes en tot het volgende ellenlange reisverslag! :-)
Geen opmerkingen :
Een reactie posten